Weer eens een weekend zonder gasten. Onze week was druk genoeg en dan is het ook wel weer eens lekker rustig. Een rustig zeilweekend heb je niet altijd in de hand met zeilen. Maar deze keer blijft het, ja spoiler, rustig. Een rustige nacht op de boot van vrijdag op zaterdag, alleen de regen valt op ons dak. We gaan al op tijd weg naar de Marker Wadden. Onderweg zien we meer varend erfgoed dan anders. Mogelijk Sail bezoekers.
Er staat wel een aardig windje die ook nog toeneemt. En we zien buien die ergens anders vallen. Ja, ik ben altijd in de wolken met wolken. Het maakt fotograferen zoveel mooier op het water.
We zijn best wel snel op De Marker Wadden. Nog zat plekken vrij in de haven. Lunchen in het zonnetje, boekje lezen en andere boten binnen zien komen. We gaan pas eind van de middag aan de wandel. De dagjesmensen zijn weg en hier dus ook weer rustig. En een mooi tijdstip om te fotograferen.
De zilverreiger wil wel een modelvlucht maken. Hartelijk dank!
Terug op de boot zitten we nog lekker in de kuip. Op alle boten is men rustig en tevreden. Zelfs de kleinste kinderen blèren niet. Effect van einde van de vakantie? We eten binnen want het wordt wel al snel fris. En daarna nog wat stadse sentimenten bij het Prinsengrachtconcert met Amsterdam Sinfonietta. Wat spelen ze toch goed!
Volgende ochtend, weer geen spannende zaken. Rustig ontbijt en koffie in het zonnetje. Bij uitvaart komen ons kanoërs tegemoet.
Het moet wel rustig weer zijn, anders red je het niet in de golven. Terug hebben we eerst weinig wind en dobberen we nogal. Onze steigergenoten van de Sailrose, een Victoire (ook Koopmans) die ook op de Marker Wadden lagen weten ons in te halen. Ja, er zijn boten die sneller varen bij weinig wind.
Rond zes uur varen we de haven binnen. Inpakken en op de terugweg even langs de Chinees voor bami rames om dat thuis rustig op te eten.
Na 10 jaar is er weer Sail Amsterdam. Maakt het een verschil nu we zelf een zeilboot hebben? Meevaren bij de Sail-in is nu mogelijk, maar het lijkt ons niets. De stress door de drukte op het water laten we graag bij anderen. Een ligplaats zien te krijgen in Amsterdam ten tijde van Sail is een dure aangelegenheid. In de Marina van Amsterdam waar we wel eens liggen, hebben ze extra ligplaatsen bijgemaakt. De kosten voor 5 dagen is 100 euro per meter. Voor een sloepje misschien te doen maar niet voor onze boot van bijna 11 meter. Dat maken we in 3 weken vakantie aan liggeld niet eens op.
Maar de Sail-in wil ik niet missen. Met Marjolijn heb ik afgesproken om naar het Noordzee kanaal te fietsen. De wegen daar zijn voor auto’s afgesloten waardoor er veel ruimte voor fietsers is. Onderweg door Halfweg en Spaarnwoude komen overal fietsers vandaan die allemaal dezelfde kant op gaan, vaak met stoeltjes op hun fiets gebonden. Bij het Noordzee kanaal schrikken we van de hoeveelheid fietsen die er al geparkeerd staan en hoeveel mensen al op de dijk staan. Wel een prachtbeeld van Nederland fietsland! We fietsen nog maar een eind door. Nu komen er ook fietsers van de andere kant die juist aan onze kant een plekje hopen te vinden. Op een stuk dijk is het niet zo druk. Wat blijkt, er ligt een sloot voor. Maar we zien een paar mensen elkaar over een balkje over de sloot helpen. Dat gaan wij ook doen. En even later hebben we een mooi plekje op de dijk. Niet heel dicht bij het vaarwater, maar wel met een mooi uitzicht over de stoet die komt aanvaren. We zijn ook precies op tijd om de Clipper de Stad Amsterdam die de parade aanvoert langs te zien komen.
Het zonnetje schijnt, we hebben samen 1 klein stoeltje die we afwisselend gebruiken, hebben eten en drinken bij ons en genieten er enorm van.
Na zo’n 2 uur komt er een einde aan de stoet. We blijven nog maar even zitten. Nu wordt het natuurlijk weer heel druk met fietsers. Er zijn helaas geen toilet blokken langs de weg gezet. Maar we zien dat hier vlakbij een golfbaan met restaurant is. Van Astrid heb ik geleerd dat je op dat soort plekken ook als niet golfspeler prima gebruik mag maken van het restaurant met daarbij hele schone toiletten. Het is er behoorlijk druk, meer Sailbezoekers wisten deze plek te vinden.
En dan is het weer een uurtje fietsen om thuis te komen. Die avond bekijken Joost en ik de hele middaguitzending over Sail nog met veel plezier.
Op vrijdagochtend ga ik met het OV naar het Centraal station. Ik wil toch nog even Sail in het centrum meemaken. Ik wil graag de Clipper Stad Amsterdam op en naar het Scheepvaartmuseum omdat daar twee zeilboten liggen die ik graag wil zien. De drukte bij het Centraal station valt me nog mee, toch lopen we in een stoet naar de IJhaven. Voor alle zeilboten staan al rijen om erop te gaan. De massa’s mensen op de boten bekijkend doet me besluiten om niet in een rij te gaan staan maar door te lopen naar het Scheepvaartmuseum. Heerlijk, de drukte uit. In het Scheepvaartmuseum is het nog helemaal niet druk. Ik vind daar buiten al snel de eerste zeilboot: de Gipsy Moth IV.
Het is een Iconisch Brits zeilschip dat wereldgeschiedenis schreef. In 1966 werd dit 16 meter lange jacht speciaal gebouwd voor Sir Francis Chichester, met als doel: in z’n eentje de wereld rondzeilen en daarbij de historische vaartijden van de 19e eeuwse clippers zoals de Cutty Sark te verslaan. Het lukte. Zijn reis, met een afstand van ruim 28.500 zeemijlen rond de Grote Kapen, werd wereldwijd gevolgd door miljoenen mensen. Het schip groeide uit tot het symbool van solozeilen en moderne zeilraces. Chichester werd hiervoor geridderd door Queen Elisabeth. Nb Chichester was 64 jaar toen hij aan de zeilrace begon.
Wanneer ik op de zeilboot wil stappen stapt een andere bezoekster er af met de opmerking, tja het is gewoon een zeilboot. Met iets meer historisch besef betreed ik de boot. Binnen staat de huidige eigenaar te praten met Engelsen. Opgewonden vertelt een van het dat hij de boot nog heeft bezocht in Greenwich. Ik lees op Wikipedia dat de boot tot 1977 daar te bezoeken was. Daarna niet meer, want de boot bleek er te veel door te slijten. Wel lag hij daar naast de Cutty Sark. Het schip werd later in 2005 gerestaureerd en in 2006 weer te water gelaten waardoor ik anno 2025 in Amsterdam het schip heb kunnen bezoeken.
De tweede boot die ik wilde zien is de Lucipara 2. Maar eigenlijk meer nieuwsgierig naar de zeilers Floris en Ivar dan naar de boot zelf. Zij zijn de Sailors for Sustainability, voor mij helden. In 2016 hebben ze hun banen en jachtige leven verruild voor het leven op een zeiljacht om de wereld rond te zeilen. Dat doen er wel meer, maar zij hadden het plan opgevat om overal in de wereld te zoeken naar duurzame alternatieven en daar verslag van te doen als een hoopvolle onderneming. Hun verhalen stonden al in de Zeilen en nu was het boek genaamd Overstag uitgekomen met daarin verslag van hun reizen en een selectie van de hoopvolle projecten. Ik kreeg het boek voor mijn verjaardag en was er meteen weg van.
Toen ik ook nog las dat ze bij Sail zouden zijn moest ik er heen. Waarom? Gewoon even zeggen hoe mooi ik hun reis en hun boek vind. Het was een leuke spontane ontmoeting. Zo te zien hadden ze alleen voor hen bekende gasten aan boord. Met Ivar raakte in aan de praat. Ze wonen inmiddels weer in een gewoon huis in Amsterdam. Toen bleek dat hun boot ook in Monnickendam ligt, wel in de andere haven. Kunnen we naar elkaar zwaaien, zei Ivar. Toen ze terug kwamen van hun reis was er in de havens in Amsterdam geen plek voor hun boot. Maar voor hen is Monnickendam (nb na zo’n wereldreis) ook een ontdekking vanwege het mooie vaargebied. Zij trekken er graag met neefjes en nichtjes op uit. Ik vertrok weer vrolijk met tot ziens op het water en met het idee dat de complimenten over gekomen zijn. En dan nu dus nog even reclame voor het boek: vind je het leuk om en over zeilreizen en over hoopvolle duurzame projecten te lezen, koop dan: ‘Overstag’ door Floris van Hees en Ivar Smits. Daarnaast staan er ook prachtige foto’s in.
Ik was tevreden met mijn bezoek aan deze twee zeilboten, de Greenpeace boot die naast de Lucipara2 lag sloeg ik maar over. Genoeg voor deze dag.
Op 16 augustus is Lukas jarig. Een reden voor feest! Afgelopen donderdag al op uitnodiging van de jarige naar Carré geweest en genoten van Hadestown.
Maar ja, op zijn verjaardag willen we als (groot)ouders ook wat. En liefst natuurlijk ook nog wat zeilen.
En dus is besloten om de verjaardag met een etentje in Lelystad te vieren. Wij gaan dan, met Opa en Oma per schip; Lukas en zijn zus komen met Opa’s auto; kunnen ze aan het einde van de dag Opa en Oma ook weer thuisbrengen.
En zo halen wij ’s ochtend Ruud en Christa, vandaag29 jaar Opa en Oma, op in Buitenveldert. Met het trapje komen ze makkelijk aan boord. Voor koffie, en om niet in de weg te zitten bij de voorbereidingen van het zeilklaar maken van de Aquamarijn, zitten ze al snel lekker in de kajuit.
En ze blijken ook lekkernijen voor de moeder van de jarige te hebben meegenomen.
Maar al snel gaan we naar buiten en varen we de haven uit. Het is niet zo warm als eerder maar toch eigenlijk wel erg mooi weer!
Noordenwind dus we kiezen er voor om pas bij het einde van de Gouwzee de zeilen te hijsen. Maar dan zeilen we ook als een speer naar Lelystad. En de gasten, gehuld in nieuwe lichtere reddingvesten die op de schouders (en niet de nek) rusten, genieten!
De wind heeft iets van noordoosten en dus varen we een tijd haast aan de wind en gaan we, ondanks een rif in het zeil, best wel schuin. Zulk weer hadden de gasten nog niet bij ons boord. Maar van zeeziekte geen last; de stemming ook opperbest!
Mooi op tijd in Lelystad voor een goed plekje. We moeten een stukje naar voren om goed aan te sluiten. Als daarna de zeilboel is opgeruimd en de zon weer schijnt is het tijd voor een borrel!
Tegen zessen komt de jarige met zus Mirjam en gaan we naar het aan de haven gelegen Griekse restaurant By Lemonakis. We worden ontvangen met Ouzo – dus dat begint goed. Voldoende vegetarische keuze; de jarige en zijn vader bestellen echter een gevarieerde schaal vlees.
Na het eten blijven we met zijn tweeën alleen achter in Lelystad terwijl de rest met auto terug naar Amsterdam reist. Na een rustige nacht en het ontbijt maken we tussen wat buitjes door aan de bakboord zijde van de romp wat schoon. Zeker onder de spuigaten plakt vaak vuil dat van dek komt aan de romp.
Als de buien (nagenoeg) voorbij zijn vertrekken we. Nog wel een zeilpak aan om droog te kunnen zitten. De kuip droogt echter snel. En met een lekkere noordwestenwind varen we weer, nu zonder rif, vlot terug. Ja, het gaat weer echt lekker vandaag!
We vallen af als we Gouwzee invaren. En we zien dat de FC Volendam vandaag thuis speelt.
Het grootzeil strijken we voor de Reiger. Op de genua gaan we verder naar de haven.
Op de motor leggen we probleemloos aan. We ruimen rustig op en koken ons avondmaal. Weer een lekker zeilweekend voorbij!
Je zou maar met ons afgesproken hebben om mee te zeilen. Het is prachtig zonnig weer met een heerlijk windje. Het kan niet beter voor opstappers Job en Jellie. Wij zijn vast vrijdagavond naar de boot gegaan omdat onze gasten al om 10 uur komen (op ons verzoek). Dus moeten zij vanuit Bennekom en wij ook op tijd op. Wij om de boot klaar te maken en broodjes te kopen. Maar eerst ontbijten. Nee, niet ontbijten, want we zijn de yoghurt vergeten. Dan maar eerst boodschappen doen. Maar we zijn op tijd klaar om de gasten aan boord te verwelkomen. We hebben een Friezin aan boord en dat voelt meteen goed. Hoewel ze een ‘woud’ Friezin is komt haar familie wel uit de buurt van Eernewoude.
Eerst koffie en thee met heerlijke taart uit uit Bennekom en dan vertrekken. Beide gasten zijn geen zeilers dus wij kunnen onze kunstjes vertonen. Tenminste, weer eens iets oplossen wat fout gaat. Het harpje van de grootval is weer eens losgegaan en bungelt nu boven onze hoofden. Zo hoog dat we er niet bij kunnen. Ook een poging met een stok lukt niet. Eerst maar voor anker gaan om niet ook nog op de omgeving te hoeven letten. Het bootmansstoeltje komt weer te voorschijn en ik hijs Joost een eindje omhoog. Hij hoeft gelukkig niet heel hoog en het lukt me zover. Maar dan is het nog een hele toer om de slingerende lijn ergens vast te kunnen pakken met de ‘hook and moor’ stok. De fysici onder ons denken meteen aan sommen met slingertijden enz. Maar dat helpt niet. Doorzetten tot je beet hebt! Gelukt.
Even later gaan we ankerop en hijsen we de zeilen. Onder het zeilen hebben we heel wat bij te praten. Gelukkig kan Joost tegelijk ook nog zijn hoofd bij het zeilen houden. Maar Job wordt toch ook een tijdje aan het roer gezet.
We zeilen een eind richting Hoorn maar gaan er niet heen, we varen gewoon weer terug, te lekker op het water. Onderhand mag ik het gezelschap van een lunch voorzien
Aan het eind van de middag leggen we weer aan in Monnickendam. Tijd voor een borrel. En dan gaat Joost koken terwijl Job en Jellie even Monnickendam gaan verkennen. Een half uurtje later staat het eten klaar en zitten we heerlijk buiten te eten. En daarna gaan Job en Jellie weer op huis aan.
De volgende morgen loop ik naar Henriette die ik op haar boot aan de overkant zie staan. Staand lezen en drinken, hoezo? Kees blijkt in de motorruimte een reparatie te doen waarvoor de boot naar 1 kant moet hangen. Nou ik breng ook nog graag wat gewicht in de schaal. Als de klus geklaard is spreken we af later koffie bij ze te komen drinken. Wij nemen onze restant taart mee en zo zitten we gezellig te smikkelen en even bij te praten. Niet te lang want zij gaan met de auto naar een verjaardag en wij gooien lekker weer los.
Joost blijkt echter niet zo lekker en als de wind afneemt gaan we op de Gouwzee voor anker. Joost gaat plat en ik plons voor het eerst dit seizoen vanaf de boot het water in. 19 graden zou het water zijn, brrr wat voelt dat toch nog koud aan.
Later in de middag krijg ik opeens poetsdrang. Het laatste deel van het dek moet nog gedaan worden. Zou fijn zijn als dat nu eens klaar was. En dat lukt.
Voor het avondeten hebben we een rest van de saus van gisteren aangevuld met wat rijst en bonen. Een verrassend nieuwe combinatie. En wie zien we dan opeens langsvaren: Kees en Henriette. We maken dus een foto van hun boot en sturen die hen later.
Wanneer het anker opgehaald wordt kan Joost met de waterspuit meteen het anker schoon spuiten.
En dan gaat de zon alweer onder als we Monnickendam binnenvaren.
Op vrijdagmiddag kon ik, zoals met Ellen afgesproken, op tijd weg van mijn werk. Eenmaal thuis wil ik dan snel door naar de boot. Het overzicht raakt dan wat zoek. En zo bedenken we in de file op de Ring Oost (ja, de Coentunnel is deze zomer in noordelijke richting dicht) dat de gekoelde boodschappen nog in de koelkast thuis staan. En zo begint ons weekend vrolijk in Monnickendamse Albert Heijn.
We wilden graag bij de Marker Wadden voor anker en met een noordwestenwind is dat goed bezeild. Doordat de wind toch wat wegvalt doen we er wat langer over. Zo varen we nog als de zon ondergaat.
We zijn niet de enigen. Ook een mooie rondvaartzeilboot is nog onder zeil. Niet veel later gaat toch zijn motor aan.
We liggen tussen een aantal andere boten aan de lijzijde van de Markerwadden. Wel weten we dat de wind tegen de ochtend draait. We hebben een heerlijk rustige nacht maar in de ochtend is de wind aangetrokken en komt de spiegel al in de buurt van oever. Snel gaan we ankerop en gaan we aan de nieuwe lijzijde weer voor anker. Tijd voor koffie en genieten van de zon.
Nu is dit ook het weekend dat Harm in Nederland is voor zijn traditionele weekje zeilen met Jaap. We hebben zaterdag avond in Lelystad afgesproken. Net als de wolken voor de zon komen krijgen we bericht dat ze, samen met Anneke die vandaag met hen meevaart, door de sluis bij Enkhuizen zijn. Voor ons het sein om ankerop te gaan, de zeilen te hijsen en aan de wind hun tegemoet te varen. We moeten ook een stukje kruisen om aan de andere kant van de Marker Wadden te komen.
En inderdaad na enige tijd zien zij ons varen en maken gelijk foto’s.
Wij er natuurlijk achteraan waarbij het fijn is dat met genoeg afstand het bovenwindse puntje van de Marker Wadden passeren. Ook wij maken foto’s.
We varen samen naar de Bataviahaven waar we naast elkaar kunnen aanleggen. ’s Avonds eten we bij hen aan boord.
Er is natuurlijk veel bij te praten en doen we ’s avonds nog een drankje bij ons aan boord. Ik vind ook nog even tijd om naar de route van de dag te kijken. De twee ankerplaatsen zijn goed herkenbaar!
De volgende ochtend is Ellen jarig. Dan hoort er natuurlijk een eitje bij het ontbijt.
En we zingen een bij haar leeftijd passend liedje.
En dan is er ook nog een cadeautje voor de jarige!
En als ook de taart op is gaan Harm en Jaap weer naar het noorden terwijl, samen met Anneke, weer koers zetten naar Monnickendam; aan het einde van de middag worden we op de verjaardag van tweelingzus Nora verwacht. Net buiten de haven zien we dezelfde rondvaartzeilboot als vrijdagavond.
Met (weer) noordwestenwind is de Gouwzee goed bezeild en we zijn dan ook zo weer in de thuishaven. Op naar het Vondelpark waar de verjaardagsviering in volle gang is.
