Natte zeilen en een goedweersverwachting: allebei goede redenen om te gaan zeilen. Naast alle drukte van voetbal en Cello Biënnale konden we deze zondag wel weg. Vertrek na de koffie en het vast bereiden van de lunch – rustig aan dus.
Tijdens het boot klaar maken nog een praatje met de buurman die het juist een mooie dag vond om de zeilen van de boot te halen. Sowieso inderdaad veel drukte op de steigers maar een enkele andere boot kiest er ook voor om er op uit te gaan.
En zo staan rond een uurtje of één onze zeilen in de zon op een aandewindse koers in de zon. Uiteraard zijn met de windkracht 2 à 3 alle reven eruit – dan drogen de zeilen ook beter!
Plan is een beetje heen-en-weer zeilen. We zetten de stuurautomaat aan en eten onze thuisgemaakte boterhammen met gebakken ei op.
En het zonnetje schijnt lekker. Wellicht vandaag de laatste keer om daar dit jaar van te genieten?
ja, het is echt genieten. En we zijn niet de enige!
En zo tegen vieren varen we weer op de Gouwzee. Waait ondertussen iets harder en het is ook wel fris. Best fijn om dan, met handschoenen aan, even uit de wind te gaan staan.
In de haven leggen we probleemloos aan. Bij het loshalen van de spruit blijft er een lijntje van mijn reddingsvest achter de reling hangen. De conclusie kan zijn dat het reddingsvest uitstekend werkt. En dat leidt ook verder in de haven tot lachende gezichten. Wat is dat ding groot!
Net als we alles hebben opgeruimd en de kuiptent hebben opgezet komt er een zwerm spreeuwen langs. Ze rusten wat uit op de boten in de haven.
Dat kan wel eens tot problemen leiden met een marifoonantenne.
Wij jagen ze met wat gestamp en geklap nog even weg. Maar ja, we zijn er de komende week niet.
We blijven op de boot eten en wassen nog even af. Na vertrek zet ik Ellen af bij het Muziekgebouw aan het IJ voor een Cello Biënnale concert. Dat kon vandaag mooi samen!
De lekkage is verholpen en een schadeplek aan de verf hersteld. We kunnen de boot gaan ophalen in Warns. Een prachtig nazomer weekend is het, maar we kunnen pas zondagmiddag naar Warns vertrekken want Joost en Mirjam moeten in de ochtend muziek maken in de kerk. Nou was dat erg leuk, dus rijden we daarna vrolijk naar Warns. Mirjam gaat mee zodat zij de auto weer naar huis kan rijden, heel fijn! Een toer met 6 bussen of 2 treinen en 2 bussen, daar hadden we even geen zin in.
Om half drie komen we aan in Warns. Joost legt Mirjam nog wat zaken uit over zijn nieuwe auto. Met name hoe ze tussendoor eventueel kan snelladen. Haar muziek via bluetooth ook nog gekoppeld en vrolijk rijdt ze weg.
Wij maken de boot vaarklaar en vertrekken terwijl velen met dit zonnige en rustige weer bezig zijn om de zeilen van de boten te halen. Bij Stavoren door de sluis en daarna wacht ons deze keer eens geen klotsbak. Tegen vieren staan de zeilen.
Met een windje 3 uit het noordwesten gaan we lekker. Helaas verdwijnt al snel de zon achter wolken die zich steeds verder samen pakken.
Het is tot onze teleurstelling zo zonder zon een stuk kouder dan verwacht. Onze bestemming voor vandaag is Enkhuizen. Dat is slechts 10 mijl. Maar halverwege zakt de wind in en gaan we nog maar 2.5 knoop. De wintertijd is juist vannacht ingegaan en zodoende gaat de zon al om 17.30 onder. Het laatste stuk varen we in het donker. We zijn wel vaker in het donker aangekomen in Enkhuizen, maar niet eerder komend van het IJsselmeer. Het blijft toch lastig om de knipperende lichtjes van lichtboeien en andere lichten te onderscheiden. Ook is de afstand schatten veel lastiger. Maar samen turend en met hulp van de plotter waarop we kunnen zien waar we varen komen we er wel uit. Een motorend zeiljacht vertrekt juist nog.
We varen de haven in en kunnen nog makkelijk een beschut plekje vinden aan de wal. Het is 19 uur en we hebben binnen een kwartier alle noodzakelijke dingen, zoals stroom aansluiten, gedaan om vervolgens naar het restaurant Bij NAP aan de haven te lopen.
We aten er precies 3 maanden geleden op mijn verjaardag samen met de kinderen. Nu is het er ook erg gezellig. Dat je eerst de kou en donkerte hebt getrotseerd en trots bent hier aangekomen te zijn versterkt dat gevoel. Na een heerlijke maaltijd lopen we terug naar de boot, zetten de verwarming aan rusten verder uit met een puzzeltje en een boek.
De volgende ochtend loop ik door de regen naar de bakker voor broodjes voor het ontbijt. We kunnen rustig aan doen want we willen pas tegen de middag vertrekken. Vanochtend zou er regen zijn en hardere wind en vanmiddag zou dat beter worden. Ik zeg zou, want het zijn maar voorspellingen en deze zal wat regen en wind betreft niet uitkomen. Omdat onze koelkast wat leeg is loop ik nog een keer naar de bakker voor belegde broodjes voor onderweg. Ondertussen doet Joost een poging om de vele bladeren die op het dek zijn gevallen te verwijderen.
Ze blijken er weer net zo hard op te vallen.
Rond twaalf uur vertrekken we. De buurman vraagt waar we heen gaan. ‘Naar Monnickendam!’ ‘Tegen de wind in?’ Tja, we moeten naar onze thuishaven en dat is inderdaad weer eens recht tegen de zuidwesten wind in. Hij gaat naar Den Oever. Mazzelaar! De windrichting was overigens wel volgens verwachting en de reden dat we gisteren vast het eerste stuk wilden varen.
We verlaten een herfstig Enkhuizen. De wind is fors en bij de sluis moeten we helaas aan de wachtsteiger wachten met forse dwarswind. En daar wordt je vanzelf een dwarsligger van. Het aanleggen lukte niet goed en onze boot wordt door de wind eerst dwars gelegd, daarna kunnen we alleen nog terug. Dan gaat gelukkig net de sluis open en kunnen we meteen invaren en wel goed vastleggen, de sluis ligt net wat beschutter.
Met tegenwind houden wij altijd hoop op kruisend ons doel te bereiken, misschien wel tegen beter weten in. En wetend dat we hiervoor nu niet het ideale voorzeil hebben en flink hebben moeten reven vanwege de harde wind. Om een lang verhaal kort te maken na 4 uur zeilen zijn we pas halverwege. We starten dus de motor voor nog 2 uur motoren. Het wordt donker, het regent, het miezert, het zicht is slecht. Voor en bij de ingang van de Gouwzee hebben ze heel veel boeien liggen, de meeste onverlicht. Dat maakt het niet makkelijker. Iedere boei op de kaart moet ik zien te vinden met mijn schijnwerper van een zaklantaarn. Wel handig dat daarvoor op de boeien een reflectieplaat zit. Want een boei die je tijdig ziet, daar vaar je niet tegenaan.
Om kwart over zeven liggen we weer veilig op ons vertrouwde plekje. Onze koelkast bevat nog wel een (meegenomen) pastasaus. Dat eerst maar klaarmaken en binnen warm en droog opeten. Daarna nog verder opruimen. We hebben veel natte spullen die binnen moeten drogen. De zeilen worden helaas nat ingepakt. We zullen nog een keer met droog weer moeten varen om ze ook droog voor de winter op te kunnen bergen.
Maar de lekkage blijkt goed verholpen. Daar hebben we genoeg regen en buiswater voor gehad om dat te testen.
De boot nog even in Warns – wij willen toch graag weer naar huis. En daarbij toch ook liefst praktische dingen als was, extra kleren en elektronica meenemen. Nu kunnen we natuurlijk samen zwaar bepakt met het OV naar huis – maar dat is dan ook gelijk een hoop getil en gedoe. Aanvullende uitdagingen werkzaamheden op de treintrajecten Stavoren-Leeuwarden en Leeuwarden Akkrum.
Alternatief is dat ik licht bepakt met het OV de auto op ga halen die nog in Monnickendam staat. Daarna terug naar Warns voor Ellen en de bagage. Kan alles makkelijk mee en hebben we morgen geen last van onze rug.
Maar dan de route uitzoeken. Even is er de hoop dat de boot Stavoren-Enkhuizen nog vaart; dat zou lekker opschieten maar na september is die weer een lange winter uit de vaart. Dan maar even ov9292.nl geraadpleegd en de snelste route is met 6 bussen.
Het kaartje is wat verwarrend. Na de opstap in Warns is het overstappen in Hemelum, Bolsward, kop Afsluitdijk, Den Oever en Hoorn. En dan op tijd op het knopje drukken en uitstappen in Monnickendam.
Om 8 uur de wekker gezet voor het ontbijt. Ellen zet gelijk ook koffie om in een warmhoudbeker mee te nemen. En dan wandelt Ellen gezellig met me mee de vroege frisse ochtend in naar de bushalte in het dorp. De brug over het Johan Frisokanaal zorgt niet voor vertraging.
De buurtbus (een busje) is mooi op tijd. Er rijdt nog een mevrouw mee maar die stapt in het volgende gehucht al uit. Hele busje voor mij alleen tot het eindpunt ‘Flinkeboskje’ bij Hemelum. Ruim 20 minuten overstaptijd. Hier is, haast ‘in the middle of nowhere’, zowaar een koffietent. Helaas op dit tijdstip nog gesloten.
In het volgende busje (onder de naam ‘lijntaxi’) zijn er wat meer passagiers. Met name een groep jonge meiden die ongestoord over vriendjes en werk praten. De chauffeur houdt onze OV-passen tegen zijn telefoon; kennelijk doet een app de rest. Verder houdt hij toezicht of iedere passagier zijn riem wel om heeft. Hij brengt ons verder veilig naar het busstation in Bolsward een stukje buiten het centrum. Ik heb ook hier best weer wat overstaptijd maar er is hier niets te beleven. Gelukkig heb ik eigen koffie en een stroopwafel mee genomen.
De volgende bus heeft het ouderwetse formaat van een bus. Rijd leuk door Makkum, ons zo bekend, en onder de dijk langs naar Cornwerd. Ik ben de enige passagier die hier van kan genieten.
De overstaptijden aan de kop van de Afsluitdijk en in Den Oever nog maar enkele minuten. Voorzieningen, op deze best wel drukke punten, zijn er nauwelijks. De bussen waar ik verder in zit zijn ieder geval goed gevuld.
Met al dat gehobbel in de bus kan ik niet veel doen. Ik kijk vooral naar buiten en daar is genoeg te zien. Op weg naar Hoorn bijvoorbeeld de stoomtram uit Medemblik.
En bij Hoorn ben je ook echt bij een station. Maar ook hier geen tijd voor verpozen.
Een goed half uur later stap ik voor het laatst vandaag uit een bus en na de weg ondergegaan te zijn ben ik weer in Monnickendam.
Na de wandeling naar de haven blijkt dat de auto er nog staat. Het is over de Afsluitdijk anderhalf uur terug naar Warns. Een reis die zonder noemenswaardigheden verloopt.
Ellen heeft ondertussen de boot opgeruimd en al veel spullen gepakt. Na wat gedronken te hebben pakken we de auto in en vertrekken we vast naar huis – de pastasaus die we gisteren over hadden kunnen we ook thuis opwarmen.
De reis gaat nu door de polder. Vermeldenswaard is dat de brug in Warns nu wel voor oponthoud zorgt. Verder staan we een kwartiertje stil bij een snellader en is er op de A1 file omdat de A9 daar is afgesloten. De reis verloopt dus vlot – om kwart over zeven zitten we al aan de pasta.
Terugkijkend kan gezegd worden dat de bus(sen) vandaag een betrouwbaar vervoermiddel is (zijn) gebleken. Wel is mij nog onduidelijk waarom OV9292 vooraf een prijs van 28,90 euro aangaf en OV-pay nu optelt tot euro 37,71. Van mijn bankrekening is dan overigens weer iets daartussenin afgeboekt.
En ja, als de werkzaamheden aan de Aquamarijn gedaan zijn wacht ons een nieuwe logistieke uitdaging!
Soms zit alles mee zoals je hoopte. Vandaag prima weer om weer terug te zeilen over de Waddenzee richting Warns. Het tij valt ook gunstig zodat we om half 9 kunnen vertrekken. Dat nu het goede moment is blijkt ook doordat wel vier andere zeilboten voor ons vertrekken. We verlaten Terschelling in een mooi ochtendzonnetje.
We hijsen de zeilen nog in de haven, er ligt toch geen veerboot die kan gaan vertrekken. Op het Schuitengat hebben we stroom mee, maar moeten we wel erg aan de wind varen. Daarom houden we de motor erbij. En dat is maar goed ook voor het laatste stukje waar we de Vliestroom opgaan vlak bij het Stortemelk. Vlak naast de vaargeul zie je hoe ondiep het daar is door de branding. We hebben even een behoorlijke zee met golven van alle kanten. Maar de Aquamarijn slaat zich er goed doorheen en zo gauw we op de Vliestroom zitten wordt het water rustiger en hebben we ook een koers met halve wind. Eindelijk tijd om te kunnen ontbijten. Dat heb je ervan als je dat niet voor vertrek wil doen.
Gisteren hebben we helaas geen Noorderlicht gezien. Nu genieten we maar van een regenboog boven Vlieland. De regenbui die hoort bij deze regenboog stelt niet veel voor. Een paar spatten maar. Achter ons aan komen ook nog een aantal mooie grote zeilboten.
Wanneer de vaargeul naar het Oosten buigt varen we voor de wind en dan is het het meest efficiënt om te vlinderen. Dat zie je de andere boten ook doen.
De wind is de hele tijd zo’n kracht 4 – 5. En met een koers van halve wind tot aan de wind gaan we meestal zo’n 6 knopen. Zo zijn we best snel bij Harlingen waar we de Boontjes richting Kornwerderzand opgaan. De wind is zuidwestelijker geworden en we zijn benieuwd of we hier nog wel kunnen zeilen. Maar ook hier gaat het als een speer. Een zonnetje erbij en genieten maar!
De zeilboten die eerder uit Terschelling vertrokken hebben we bijna ingehaald als we bij de sluis komen. Daar blijkt het ook nog eens heel druk met beroepsvaart (Charters).
Over de marifoon horen we dat een Charter gevraagd wordt de kleine sluis te nemen. Dat wil hij niet, hij is bang, geloof ik, vast te komen zitten. Ons geluk want nu moet hij wachten en mogen alle recreatievaart (zoals alle zeilbootjes genoemd worden die geen Charters zijn) de kleine sluis nemen. Past precies, deurtjes dicht. In onze sluis staat bij alle boten de marifoons duidelijk aan. We kunnen met z’n allen genieten van een schipper van een Charter die niet meer mee kon in de grote sluis. Hem wordt vertelt dat hij moet wachten op de volgende schutting. ‘Alleen als er dan geen recreatievaart voor gaat, want dat wil hij toch echt niet hebben.’ De recreatievaart lacht zich een kriek om deze opmerking.
Om half 2 verlaten we de sluizen en hijsen we opnieuw de zeilen. Nog ruim 2 uurtjes varen naar Stavoren waar we door de sluis gaan om bij Warns aan te komen. We hebben al contact gehad met Koos van Rainbow jachtschilders dat we even voor vijf uur zullen arriveren. Hij komt meteen even bij ons kijken. Sinds ze onze boot geschilderd hebben hebben we lekkage bij de schoorsteen, daar gaan ze naar kijken. Daarnaast hebben we twee kleine schadeplekjes op de romp die ze zullen bijwerken. Koos bekijkt de hele boot even en is tevreden. Hij vindt dat we voor een jaar varen maar weinig schade hebben. En dat bij mensen die nog maar pas een boot hebben. De boot zullen we daarvoor hier wel achter moeten laten. Komende week is een droge week, dus dan kunnen ze het mooi doen.
Tevreden over deze dag gaan we eerst nog even wat in het zonnetje drinken.
Dan wordt het opruimen en koken. En de route met het openbaar vervoer uitzoeken. Dat wordt weer een mijl op zeven!
Bij alle plannenmakerij was er één ding duidelijk. Op donderdag gaan we zeker in de ochtend niet varen. De resten van orkaan Kirk zouden dan overwaaien wat met een flinke wind kracht 6 gepaard zou gaan. Daar hoeven wij niet zo nodig doorheen te zeilen.
Dus weer lekker uitslapen en rustig ontbijten. Ik ga ook nog even onder de havendouche staan die er lang over doet om warm te worden. We pakken een krant, puzzel en/of boek. Ben zelf al weer gevorderd in deel twee van de wadden trilogie van Matthijs Deen. De koffie is bruin, de verwarming snort: we zitten er warmpjes bij.
Er moeten wel even boodschappen worden gedaan. Voor lunch en diner morgen. Ik pak de vouwfiets en ga snel even heen en weer. Ellen pakt nog wat groene plekken op dek aan. Een frustrerend werkje; na elke plek valt weer een andere plek erg op.
Na de lunch trekken we de wandelschoenen weer aan. Weer gelijk het bos in achter de haven (en de zeevaartschool). We komen langs de bunkers van de Tigerstelling die nog steeds redelijk in takt zijn. Bij deze bunkers uit de 2e wereldoorlog stelden de Duitsers radar op en hebben daarmee behoorlijk wat vliegtuigen neergehaald.
Wij wandelen anderhalf uur verder door bos en over heide.
De noordenwind is fris maar het is best lekker weer. Ook een egeltje is uit zijn hol gekomen om van het weer te genieten.
De tocht voert weer over het Kaapse Duin. Daarboven treffen we een bankje aan waar even een takje uit de schoen kan worden gehaald.
Bij hotel Nap, beneden naast de Brandaris, is het tijd voor kop koffie of thee. Terug op de boot hernemen wij onze boeken en puzzels.
Voor het avondeten hebben we gereserveerd bij eetcafé Storm. Dit is een populaire plek; toen we van de week binnenliepen konden we niet zomaar terecht. Storm is tevens het proeflokaal van de Schoemrakker brouwerij. Naast ons lekkere eten nemen we dan ook een Brandaan. We bestuderen het viltje van de brouwerij – ja, een Schoemrakker is dezelfde vogel als die we gisteren in de branding zagen lopen.
De kans op een waarneming van Noorderlicht is relatief groot vandaag. We lopen na het eten in het donker nogmaals het Kaapse Duin op. We zien de lichten van Vlieland, Texel en Huisduinen (de lange Jaap). Voor Ameland lijkt het licht van de Brandaris wat te fel. Omdat er een bui over gaat geen Noorderlicht – we moeten het doen met een foto op de telefoon van een mijnheer die om dezelfde reden op het duin is maar al voor de bui aankwam.
Op de boot proberen we het nog even. En ook de camera ligt er klaar voor en is getest. Mooie foto van het duin achter de haven verlicht door de Brandaris. Maar nog geen Noorderlicht. Wie weet komt dat nog!
