Opeens was er op de meren wind. En dat maakt zelfs in onze stabiele boot aanleggen een iets ingewikkelder aangelegenheid. Een paar observaties.
Allereerst wordt wel duidelijk dat de meeste bootgebruikers niet veel opleiding hebben genoten. In het algemeen leggen ze de boot aan de lage kant en duwen er wat extra fenders tussen om schade te voorkomen. In boxen bijvoorbeeld, is dat met een extra loopplank, extra gemakkelijk….
Wij willen, ook als we vrijwel aan lager wal liggen, los van de steigers in de box liggen. Met zo’n goed bestuurbare boot moet dat ook goed kunnen; zelfs met de achterkant naar de steiger. Wel wil je dan vanaf de achterste bolder op de boot, om te beginnen, aan de hoge kant een lijntje naar voren; dat voorkomt dat de achterkant hard tegen de wal slaat en je kan dit lijntje gelijk gebruiken als spring om naar de hoge kant te komen.
Met zo’n harde wind staan er gelijk allerlei mensen op de kant die graag een handje willen helpen. Het gebrek aan kennis is echter een groot risico. Deze mensen trekken namelijk liever het aangegeven lijntje naar zich toe… Enig geschreeuw van de schipper (nach fornen, nicht na hinten) en wat vriendelijker instructies van andere bemanningsleden, doen een verbaasde vrouw in bikini toch de stijger oplopen en de lijn om de kikker aldaar (naar voren) vast te zetten. Een snel op de kant gekomen Lukas doet de rest. Niet lang daarna liggen wij, als enige in Wasserwanderraststatte Malchow, los van de steiger vast. En is er nog een aantrekkelijk kleine opstap naar de kant ook!
Het tweede bijzondere van de schippers en de hulptroepen is dat ze graag op de kant vastknopen. Dit geeft dan wel weer Ruud de kans om onze buren, in een varende bungalow, te helpen een spring te benutten bij het achteruit wegvaren van lager wal. Zeer tot zijn verassing ziet de schipper, die terecht bang was tegen onze boot aan te varen, dat met een lijntje aan de kant de boot wegdraait. Als Ruud het lijntje losgooit vaart de boot netjes weg naar het ruime sop.
Dat het ook anders kan bleek in Waren. Netjes werd op de kant een lijntje aangepakt (terwijl we voor ook al een lijntje om de paal hadden), om de bolder geslagen waarna het eind weer terug aan boord werd gegeven. Fijn, we liggen!