Van Larz naar Furstenberg 38km en 6 sluizen

Duits is een rare taal. Zijn we op de boot nu aan het ‘fahren’ of moeten we spreken van ‘schippern’? Denken we een keer niet de zee op te gaan zitten we toch op een ‘See’.
Na een goede nacht die verkoeling bracht, zijn we op tijd opgestaan en hebben we aan de verhuurder nog de laatste dingen kunnen vragen. Zo was de douche nog niet warm. De boiler blijkt alleen op de motor te werken en niet op landstroom. Omdat er geen bakker in de buurt was besloten we een stukje te varen naar het Strandhotel in Mirow voor ‘ein Frustuck’, ons aangeraden door de chauffeur van gisteren. We moesten eerst nog onze eerste sluis nemen zodat we rond 10.00u bij het Strandhotel waren, en ja, dat is voor een, het woord zegt het al, Fruhstuck een beetje laat. Maar als we snel waren mochten we het buffet nog wel even leegplunderen. Zo zaten we heerlijk te ontbijten met uitzicht op onze boot en ‘die See’ (of is het das See).
Hoewel je je als zeiler altijd een beetje schaamt als je op een motorboot zit, hoeven wij dat hier niet te doen. De ene boot is nog lelijker dan de andere, als je tenminste nog van een boot kan spreken. Varende huizen, maar ook caravans en campers op een vlot. Foto’s volgen nog. Oordeel zelf maar.
Vandaag nemen we 6 sluizen en varen we 38 kilometer. De wachttijden bij de sluizen zijn aardig, De sluizen zijn soms erg klein. Maar alles gaat hier ‘ordentlich’. Het weer is heerlijk met alleen op het eind van de dag een onweersbui waar alleen het randje daarvan ons passeerde.

Onze overnachtingsplaats is in een haventje aan de Schwedtsee in Furstenberg. Er is een restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Een hele geruststelling dat Duitsers ook lekker kunnen koken. Het toetje leverde nog de vraag op wat ‘Blaubeeren’ en wat ‘Himbeeren’ zijn. Nadat ik Blaubeeren gegeten had durfde Christa te beweren dat we het nog nog steeds niet wisten. Nou, ik wel, ik heb ze toch geproefd die bosbessen!
Mooi op tijd voor Nederland – Costa Rica zaten we op de boot voor de tv. Het werd een lange spannende wedstrijd, daar doe ik geen verslag van, want dat kunnen anderen beter! Nog wel even een Duitse taal weetje: ‘steife Beinen’ zijn echt ‘stijfe benen’. Het is dat de Duitse verslaggever het zo zei, als we het zelf verzonnen hadden hadden we gedacht: dat kan niet goed zijn.
Rond 01.30u doken we opgelucht ons bed in.