Na een wat hobbelige, en daardoor onrustige, nacht in de baai warden we weer met mooi weer wakker. Na het ontbijt wilde Ellen graag nog even naar het dorp klimmen om rond te kijken en wat boodschappen te doen. Uiteraard werd ze met onze kleine dinghy aan wal gezet waarna er ook werd gezwaaid voor de foto.
Met de twee matrozen nog benedendeks gingen we om een uurtje of tien ankerop. Langs de lijn van de “verboden” zone ging de fok al omhoog voor halve wind en, na de drie mijl van de zone, vrijwel voor de wind. Toen we langs het einde van Isola Capraya voeren bleek dat zo’n eiland de windkracht en –richting behoorlijk beïnvloed. Eerst klapperde de fok van kant naar kant; er leek geen pijl op de windrichting van de matige wind te trekken. Daarna kon het grootzeil omhoog en voeren we voortgestuwd door een ruime wind met steeds meer dan vijf knopen. Dat kwam goed uit; we hadden zo’n 25 mijl voor de boeg naar Bastia.
Midden op zee was het heiig. Corsica, Isola Capraya en Elba leken steeds ver weg. Ook andere watergebruikers (inclusief ferries en vrachtboten) bleven veelal ver weg. Gelukkig kun je dan op de GPS zien dat je vooruit gaat.
Rond half vier konden de zeilen worden gestreken. Niet veel later voeren we de oude haven van Bastia binnen. Op een goede Franse marifoonoproep kwam geen antwoord. Even later dan toch nog schreeuwend contact met een havenmedewerker op de wal. “Pas du place pour la nuit” was helaas zijn verhaal. Een zeemijltje noordelijker, voorbij de ferry- en cruiseboothaven, ligt gelukkig een nieuwe haven, Port Toga, dus daarheen koers gezet. Hier werd het marifoonverkeer wel beantwoord. En even later voeren we achter een havenbootje door de wat smalle haven heen. Moesten we ook nog achteruit, tegen de wind en schroefrichting in, een smal plaatsje innemen. Na twee mislukte pogingen en een vraag in het Engels mochten we toch de iets grotere en veel makkelijker bereikbare plek innemen.
’s Avond natuurlijk wandelen naar de oude stad en haven. Op een mooi groot plein (st Nicolas), met terrassen, allerlei kinderspeeltuig en Napoleon verkleed als Romeinse keizer, dronken we een pression (of iets fris). In de haven bleek het warm en boven in de Citadel het gezelligst. Daar aten we een uit de kluiten gewassen Hamburger of Corsicaans lam of kalf (stoofpotje). Ondanks dat de Crepes Suzette op waren werd ook nog een toetje gegeten en daarnaast ondervonden dat Cappuccino in Frankrijk iets anders is dan in Italië (en veelal met slagroom wordt geserveerd).
Na een wandeling door de stille stad terug werd, waarbij veel life musici (soms zelfs tegen elkaar op) stonden op te treden, werd al snel de kooi opgezocht!