Deze ochtend buigen Joost en ik ons weer eens over de kaarten. Er wordt weer weinig wind verwacht vandaag, morgen weer wat meer. We kijken nog eens of het met meer wind toch niet haalbaar is bij Corsica af te zakken naar het zuiden en ook Sardinie aan te doen. Het laat ons nog niet los, het leek zo leuk en 3 weken varen moest toch genoeg zijn om dat te kunnen halen. Maar we hebben ons toch verkeken op de afstanden. We besluiten definitief het niet meer te doen. Vandaag nog een rustig dagje en morgen lijkt er goede wind om naar Isola del Giglio te varen, een klein eilandje 30 mijl ten zuidoosten van Elba.

Zo’n dag als vandaag is heerlijk genieten, maar weinig spannends om te vertellen.  Hoewel, we waren de kinderen even kwijt die waren gaan zwemmen in een baai. Een speedbootje was ook nog hard langsgevaren. Ik herinner me dan meteen een bericht ooit in Nederland: kind komt om doordat ze overvaren werd door een speedbootje. Ik raak gelukkig niet in paniek. In de verte hoor ik toch wel bekende stemmen. Dan zien we ze opeens uit een grot komen. Joost zwemt er ook naartoe, dat wil hij ook wel zien. Gedrieën zwemmen ze weer terug naar de boot.

We willen proberen om in de haven van Porto Azurro een plaatsje te bemachtigen. Op de oproepen via de marifoon wordt steeds maar niet gereageerd. Ook andere bootjes zoeken contact. Uiteindelijk toch contact. Een verwarrende boodschap van de haven autoriteiten volgt. Geen plaats, toch proberen, channel 9, plaats 9? Ieder van ons heeft iets anders verstaan of begrepen. Volgens Joost mogen we plaats 9 nemen. Bij het aanleggen worden we weggestuurd. We druipen af maar niet zonder veel woorden over en weer op onze boot over wat we wel of niet hadden moeten doen. We gaan uiteindelijk in de baai voor anker wat helemaal zo gek niet is (en heel wat goedkoper).

Een technisch probleempje met de twee watertanken wordt ondertussen nog door Lukas opgelost. Joost en Lukas besluiten de dinghy eens op te pompen en dat blijkt bij het avondbezoek van Porto Azurro zo goed te werken dat we droog over komen. We genieten van de gezellige en vrolijke ‘life’-bandjes maar laten die ook weer heerlijk achter ons als we onze kooi induiken verderop in de baai.