Om 10 uur zou de buitenboordmotor wel klaar zijn was ons beloofd. Om kwart over 10 roeiden we daarom maar weer naar de kant. Het was druk in de haven, dat konden we zelf ook zien, en het zou nog wel een half uurtje duren. Tijd voor koffie in de havenbar; daarna lag de motor met een nieuwe schroef klaar. Toen we de (papieren) factuur bij de zwangere receptioniste hadden voldaan kregen we de oude schroef ook mee.
Snel via de boot naar het dorpje gevaren; afval weggooien en boodschappen doen. Na 100m hield de motor er mee op; was nu de benzine op. Viel mee-alleen het kraantje stond dicht.

Terug van de boodschappen bleek het belangrijkste vergeten: vers brood. Snel weer heen en weer maar nu bleek in de haven de benzine wel op. Het pompstation, bediend door een vriendelijke oude man, bood uitkomst!

Inmiddels was er een windje gaan waaien. Snel ankerop en de zeilen hijsen. Helaas hield het Noordoostenwindje er aan het einde van de baai al weer mee op. Gelukkig vingen we een mijltje ( en wat tijd) verder de verwachtte Zuidwestenwind. Met een lekker vaartje voeren we aan de wind in een drietal slagen naar Marina del Campo.

Bij het strijken bleek het rolfoksysteem niet te werken. Onderzoek van Lukas wees uit dat de val, die kennelijk wat ruimte had gehad, zichzelf in een strop trok. Nadat het grootzeil was gestreken met zijn tweeën op het voordek de val handmatig los halen en daarna gecontroleerd erop wikkelen. Gelukkig is er geen harde wind. Na deze succesvolle operatie lagen we een uurtje later dan gepland toch voor anker in de baai.

’s Avonds weer met de dinghy in 2 etappes naar de kant en naar een weer in Ellen’s boekje getipt restaurant. Kwamen door de wandelstraat in eens een vijftal ambulances met gillende sirenes voorbij. Er bleek een nieuwe ambulance in gebruik genomen en dat moest gevierd. Voor ijs en koffie naar een andere tent. Kwamen langs veel live muziek en een plein waar gedanst werd. Wij hebben het er op onze slippers maar niet op gewaagd.