Gisteravond in Erbalunga de bakker en de Spar gespot. We konden wel weer wat voorraad gebruiken en nog eens met de dinghy in deze miniatuurhaven aanleggen was geen straf.

Op het Franse plein nog even franse koffie genomen. Ook onze zeilboot had dorst, geen druppel water meer in de watertank en het dieselniveau was onder de helft gezakt. Zonder water en zonder 220 Volt kon Joost zich ook niet meer scheren en ging er steeds meer uitzien als een echte zeeman. Een haven met alles erop en eraan was noodzakelijk. 10 mijl ten noorden van Erbalunga in Macinaggio was een grote haven met veel plekken voor passanten en werd ons doel voor de nacht. Nog iets noordelijker bevindt zich Cap Corse, het noordelijkste punt van Corsica. Er was nauwelijks wind, en dus op de motor de kaap bewonderd daarbij nog wat rotseilandjes omzeild (wat komen er toch veel uitdrukkingen uit de scheepvaart).

Nog even voor anker voor een duik. Maar na de verkenningstocht van Mirjam met in 1 duik 10 kwallen geteld vond de rest van de bemanning het opeens niet meer zo’n goed idee.

Dus terug gemoterd naar Macinaggio. Wat een fantastisch mooie ruime haven! Bij de ingang meteen contact bij de pomp met 1 van de havenjongens. Duidelijk gemaakt dat we diesel en een plek voor de nacht wilden. Alles werd meteen geregeld. Jammer dat de jongen die ons een plek in de haven aanwees ons niet begreep en ons pas veel te laat de meerlijn aangaf. Toen lagen we al behoorlijk scheef. Maar wij zijn als bemanning nu zo goed op elkaar ingespeeld, in een mum van tijd alles weer recht gebreid.

Heel tevreden gingen we die avond naar bed, de boot weer vol diesel en water, en wij allen door een heerlijke douche in de haven weer schoon achter de oortjes. Alleen het feit dat de boot stond als een huis was weer even wennen. Hoe val je in slaap zonder die rustgevende deining?