Iedere ochtend moeten we op broodjacht omdat het brood hier na 1 dag knuppert hard is. De baai waar we in liggen is heel populair bij strandgasten omdat de baai zo mooi is en vanwege het zandstrand. Ik wilde dat ook wel eens van dichtbij zien. Dus met de dinghy erop uit. Aanleggen en te voet verder. Geen bakker te bekennen. Alleen een strandtent met belegde broodjes. Ook zo gek niet voor een keer.

Een blik op het strand deed mij wel weer verbaasd staan. Waarom willen mensen op een eiland waar zoveel ruimte en kustlijn is allemaal hier op het strand zitten? De strandstoelen staan hutje mutje zeker 10 rijen dik!

Van deze exercitie hadden we het zo warm gekregen dat ik na terugkomst op de boot meteen een duik nam en mij daarbij enorm bevoorrecht voelde, zoveel ruimte en water om mij heen.

We gingen varen en wat bleek, het ging lekker waaien, zo’n 14 knopen en met een koers naar het Noord Westen gingen we wel 7.5 knoop. En dan zijn we opeens weer als een kind zo blij en zien we dat we in 4 uur naar Corsica kunnen varen. Even zoeken in de pilot en reisgids en de koers precies uitgezet op het plaatsje Erbalunga. Mijn reidgids vertelt dat een ansichtkaart van dit oude havenplaatsje overal op Corsica te koop is! Met andere woorden: dit is typisch Corsica.

De wind nam na een tijdje toch wat af. Uiteindelijk bereikten we Corsica in 6 uur varen. Voor een vrachtschip moesten we wel even uitwijken. Een ferry ging voorlangs en het leek mij wel leuk een trucage foto te maken waarbij het lijkt dat Joost deze opeet. Helaas door de deining en de vertraging in het afdrukken is de foto mislukt.

Ankeren buiten de vissershaven, want deze was alleen voor boten tot 7 meter. Maar onze dinghy kon daar mooi liggen. Wel apart hoe anders het is om ergens aan te komen waarvor je een eind over de zee hebt gezeild. Toch heel anders dan rond Elba naar een volgende baai te gaan. Ook leuk om te merken hoe anders Frankrijk dan weer is. Die platanen op een plein hebben ze toch In Italië echt niet! Of letten we niet genoeg op?  We kiezen voor een echt Frans restaurant, even wat anders. Maar ook hier genoeg pizzeria’s.

Als toetje eten we alle vier citroentaart met Merenque. Heerlijk! Hij smaakte, constateerden we, net zo lekker als Astrid het maakt. En Mirjam wist nog te vertellen hoeveel werk dat wel niet is.