Omdat de windverwachting was dat er pas vanaf 14.00 uur een beetje wind zou zijn besloten we eerst te motoren naar het eilandje Isola Giannutri, 12 mijl ten zuidenwesten van Porto Cale Galera. De haven was al vroeg erg warm, dan wil je wel weg.

Na zo’n 2 uurtjes motoren zijn we voor anker gegaan in de ruime baai. Na de gebruikelijke activiteiten (zwemmen, lezen, lunchen) voelden we een windje opsteken. Tijd voor de geplande zeiltocht naar Isola del Giglio, waar we al eerder waren, maar nu was het doel een ankerbaai aan de noordkant bij het plaatsje Campese.

Zo’n 15 mijl te gaan gingen we de eerste 2 uur zo’n 4.5 knoop. De zuidkant van Giannutri was nog bijzonder met stijle krijtrotsen en grotten. Het laatste uur toch maar weer motoren.

Varend langs de westkust van Giglio zagen we hoog op de berg het vestingstadje Giglio Castello liggen.  We hadden er over gelezen, maar het zag er nog imposanter uit doordat het fort volgebouwd was met huisjes. Zicht op de noordbaai hadden we pas toen we de baai indraaiden. Het bleek er niet zo druk, de baai was echter erg diep en je kon alleen dicht tegen de zwemafzetting ankeren, waar het toch al vol was of tegen de rotskant. Dat laatste gedaan en het anker bleek ook daar goed te houden. Alweer hadden we uitzicht op het fort.

Wat dit eiland zo bijzonder maakt is dat het slechts 21 km lang is, maar dat de hoogste berg 500 meter is.  De bergen rijzen vanuit zee recht omhoog. Het fort ligt op 400 meter. Omdat we vandaag iets te vieren hadden (28 jaar samen) wilden we iets speciaals doen. En dat fort lag wel te lonken. Vandaar de zonsondergang bekijken leek ons helemaal schitterend. In mijn reisgidsje werd daarboven een restaurant geadviseerd met een magnifiek uitzicht. Even bellen en gereserveerd.

Volgens ons boekje zou er ook een bus regelmatig naar boven gaan. Na een duik in zee opgetut en wel stapten Mirjam en ik in de dinghy  waar Joost de motor al had gestart. De motor draaide wel maar de schroef deed niets. De motor van de dinghy gehaald, peddels gepakt en Lukas ook ingestapt. Nu moesten we al roeiend met z’n vieren in de te kleine dinghy de kant zien te bereiken die best ver was. Joost dapper roeiend en wij zo veel mogelijk opgevouwen bereikten we een trappetje waar we aan kant konden. De bus gezocht en deze bleek al over 10 minuten te gaan. Wat een planning!

Via vele haarspeldbochten en een al spectaculair uitzicht op de baai bereikten we Giglio Castello. Het fort was bijzonder om door te lopen, allemaal kleine steegjes, naast souvenirswinkeltjes en kleine restaurantjes bleken er ook gewoon mensen te wonen, de buitenhangende was getuigde ervan. Ik zag hier zo weer een scene van James Bond plaatsvinden. Volgens Lukas zeg ik dat te vaak en ik heb volgens hem maar een paar films gezien ( itt Lukas die ze allemaal heeft en heeft gezien).  Maar voor mij dus genoeg om mijn fantasie op hol te doen slaan.

Het restaurant lag buiten het fort en had inderdaad een terras met een geweldig uitzicht. Eerst nog even daarvoor de zonsondergang bekeken die natuurlijk weer niet in zee zakte maar verdween in een heiige lucht. Vanaf het restaurant konden we ook heel goed de baai en onze boot zien liggen. Toen het donker werd zagen we dat we het toplicht hadden aangedaan!

We hebben er heerlijk gegeten. Lukas was van plan om naar beneden te gaan lopen en had een zaklamp meegenomen. Joost vond dat geen goed plan in het donker zonder dat je een weg wist wel wetende dat de wegen erg stijl moesten zijn. Met z’n vieren stapten we in de taxi die op het plein klaar stond. Deze was opmerkelijk genoeg maar ietsje duurder dan de bus op de heenweg en in een mum van tijd stonden we weer beneden. Nog even een roei work out voor Joost waarna we toch aardig droog op onze boot stapten. Starend naar de lichtjes van het fort en het restaurant namen we nog een afzakkertje en konden we zien dat het licht  van ons restaurant werd uitgedaan.