We moesten de plek waar we lagen voor 11 uur verlaten en zo vertrokken we om half 11 geholpen door de Nederlandse buurman. Het regende en hij kwam z’n boot uit met de opmerking: ‘en het regent natuurlijk weer’. Daarop zei k dat wij afgezien van de vorige dag weinig regen hadden gehad. Zij bleken er al vanaf juni te zitten. Daarop telde ik mijn zegeningen: hoe korter je hier bent hoe minder regen je hebt gehad!
Met een miezerregentje voeren we naar Kiel waar we in de oude Olympische haven (1936) konden liggen. Het was er nog erg rustig en het lukte om zonder hulp van anderen aan te leggen. Waarom gaan we eigenlijk die hulptroepen nog ophalen? Oh ja, vanwege de gezelligheid!
Om 11.30 lagen we al. De kinderen zouden om 17.20 op het station in Kiel aankomen dus we hadden nog alle tijd. Mooi om de was te doen. Helaas bleek hier wel een wasmachine en droger, maar kon je er geen wasmiddel bij kopen. Wij dus de stad in. Het centrum is toch 20 minuten lopen. Daar bleken alle winkels gesloten want het was zondag. Uiteindelijk ben ik in een Starbucks gaan zitten met koffie (en voor de nodige pitstop) en liep Joost uiteindelijk door tot het Station voor een winkel in de stationshal. Je zou niet denken dat ze daar wasmiddel verkopen, maar gelukkig dus wel. Toen Joost eenmaal teruggekeerd was nam hij ook nog een kop koffie en daarna liepen we weer zo’n half uur terug naar de boot. Het was ondertussen mooi weer geworden en de zeiljacks konden uit. Het was ook al een stuk drukker geworden met flanerende mensen langs de lange kades. Hier was het dus veel gezelliger dan in het stadscentrum.
Na een lunch op de boot, de was en een douche, waren we toch eigenlijk een beetje te laat op weg naar het station. Het is meer dan een half uur lopen, dus we zetten er aardig de pas in. Te laat kwamen we bij het station, tenminste dat dachten we. Bleek de trein een vertraging van 25 minuten te hebben en konden we even op adem komen. En zo zagen we de trein binnenkomen en konden we de kinderen verwelkomen! Ze hadden een goede reis gehad, hadden genoten van de eerste klas zitplaatsen en van de restauratie wagon.
Op onze route naar de boot konden we flink bijpraten waarbij ook een terras voor drank en een voor het avondeten werd aangedaan. Op de boot aangekomen moest er natuurlijk geklaverjast worden. Mirjam begon met winnen (samen met Joost) als start om haar reputatie van vorig jaar (alle spelletjes gewonnen behalve een) te evenaren.
Net niet om 12 uur lagen we allemaal in onze hut, vermoeid van deze dag.