Windkracht vier, met in de ochtend uitschieters naar vijf, uit Westelijke richting was er op Windfinder voorspeld vandaag. En weer bleek de wind dwars op de box te staan. Maar oefening baart kunst.Allereerst aan de achterlijzijde een lijn verlengd (tot tweemaal de bootslengte) die er aan het einde van het uitvaren voor zou  zorgen dat we met de kop naar de wind gaan draaien.Daarna aan de voorzijde een lange lijn bevestigd (loefzijde) waarmee we voorkomen dat de punt wegwaait (zodat we recht in de box blijven.Deze lijn, die natuurlijk steeds langer moet worden naar mate we verder achteruit de box uit varen, werd bediend door Ellen. Aan de achter loefzijde, tenslotte, werd hard aan de landvast getrokken.Zo kwamen we eerst bij de paal aan het einde van de box. En terwijl we met motorhulp verder achteruit voeren, werd de paal vastgehouden en zo de loefzijde van de box bevaren. Ondertussen waarschuwde onze buurman aan lijzijde er wel tweemaal voor dat we aan de achterkant nog vastzaten.Groot was zijn verbazing toen we uit de box waren en deze lijn zich strak trok. Keurig draaide de kop zich in de wind en werd voorkomen dat we achteruit de haven uit moesten varen (en keren is met zo’n wind al helemaal lastig). Het kan de volgende keer nog beter. Vooral omdat de bemanning er last van heeft dat ze niet op meer dan twee plaatsen tegelijk kan zijn terwijl er op minstens drie plaatsen wat moet gebeuren (loefzijde achter inclusief motorbediening, loefzijde voorkant en lijzijde achterkant). Goed om te weten dat er meer handen onderweg zijn!

Rustig voeren we op de motor de haven uit en de Schlei af. Plan was om bij de veiligvaarwater ton in de monding (Schleimunde) de zeilen te hijsen. Daar waren we net mee bezig of een forse regenbui barstte los. Net op tijd hadden we onze zeilpakken, voor het eerst ook inclusief de zeilbroeken, aangetrokken. Zeilen omhoog en koers uitgezet. Bui trok over maar daarmee was de wind ook afgenomen.Pas een half uurtje later kwam de voorspelde windkracht vier terug. En toen schoten we ook lekker op. Anderhalf uur spoten we met halve wind naar de Kieler Bocht met snelheden altijd boven de zeven knopen; gemeten topsnelheid 7,9.

Net toen we hadden gekeken hoe we het Kieler fjord, een drukke zeeroute, in moesten varen brak er weer een bui los. Wind draaide zo dat onze koers haast aan de wind werd en nam even toe tot wel kracht zes.In de kajuit gleed alles van tafel en de Tilda liep uit het roer (en draaide netjes in de wind). Even in de stortregen de motor erbij en de fok wat kleiner en de zaak was weer helemaal onder controle. Maar de bui was ook voorbij en met een windkrachtje twee voeren we het fjord in.

Zo’n rustige snelheid geeft weer de ruimte om naar het overige scheepvaartverkeer (en andere bezienswaardigheden) te kijken. Allereerst is het inderdaad een drukke route en werden we gepasseerd door grote vracht, veer- en cruiseschepen. Maar helemaal aan de andere kant van het scheepspectrum lag het water ook vol met Lasertjes die bezig waren met zeilwedstrijden (of trainingen daarvoor). Hier in de Oostzee waren in 1972 de Olympische zeilkampioenschappen en er wordt nog steeds druk getraind. Laatste vermeldenswaardige bezienswaardigheid waren de rugvinnen van twee bruinvissen die onze boot al zwemmend passeerden. (Al blijkt dat toch weer niet zo bijzonder; las op nu.nl dat er gisteren ook een bruinvis in de grachten van Den Helder is gesignaleerd.)

Ten hoogte van de Oostzee badplaats Laboe de zeilen laten zakken en daarna na een veerboot (uit Zweden of Noorwegen) de vaargeul overgestoken. In de jachthaven geen boxen maar lage steigertjes. Wel moesten we goed turen naar een groen bordje; pas de tweede havenstraat vonden we een plekje (dat morgenochtend tot 11 uur vrij is). De Nederlandse buren pakten een lijntje aan en zo lagen we snel in deze moderne jachthaven. Boot opruimen, aanmelden, boodschappen doen en een biertje op een terras volgden. Daarna flaneren over de boulevard van deze echte oude badplaats. Om eens wat anders te eten stelde Ellen voor een Aziatisch restaurant te bezoeken. Dat beviel! Zeker ook omdat ondertussen de vracht, veer- en (nu vooral weer vrolijk geverfde) cruiseschepen voorbijvoeren. Daarna moe en voldaan terug gewandeld naar de Tilda.

Woord van de dag: Seenotretter! Probeer dat maar eens in goed Duits uit te spreken en niet aan een otter (of ander dier) te denken. Morgen is het hier zelfs Seenotrettertag. Omdat deze dag “pas” om 11 uur begint zal deze KNRM “Redder op de wal” deze festiviteiten helaas moeten missen.