Na nog lang genoten te hebben van de schemering (die duren hier lang) hebben we een hele rustige nacht gehad doordat er nauwelijks wind was. Bij het ontwaken was dat anders, we draaiden lekker om ons anker. Ik hoorde Joost al bezig in de kajuit: ah, mijn verjaardagsontbijt! Vers afgebakken broodjes uit onze oven en thee. Tijdens het ontbijt ons doel bepaald. Met een zuidenwind zouden we mooi naar het kleine eilandje Lyo kunnen varen. Niet erg ver, maar dan zouden we op tijd de haven aan kunnen doen, die vanwege de schoonheid van het eiland snel vol zou liggen.

Met een heerlijke voor de windse koers genoten we van onze koffie met brownies en omdat er geen visite langskwam namen we nog maar een tweede brownie. Na een rustige zeiltocht waarbij ik zelfs wat gelezen heb kwam de haven van Lyo in zicht. Het kleine havenkommetje lag om 14.00 uur al bijna vol. Gelukkig konden wij langszij bij een vriendelijk Duits echtpaar met kleinkinderen aan boord. Kleinere boten die na ons kwamen probeerden nog allerlei gaten te vullen. Later kwam er nog een klein bootje langszij bij ons met drie oudere heren: een kapitein en mopperaar, een echte kluns en een charmeur. Leuk om te aanschouwen hoe dat dan samenwerkt bij het aanleggen waarbij ik een handje hielp.

Ik dacht eens lekker te gaan douchen en haar te gaan wassen om ’s avonds schoon en fris aan het verjaarsdiner te kunnen verschijnen. Daar waren echter douchemunten voor nodig te verkrijgen bij de havenmeester die op zijn tijd langskwam. Ook daarna hadden we pas internet om alle felicitaties in ontvangst te nemen (afgezien van de sms berichten en Mirjam’s telefoontje 🙂 die eerder al kwamen )

Het enige dorp op dit authentieke Deense eiland (zo groot als Ile de Brehat) lag op 15 minuten lopen van de haven. Daar moest ook het enige cafe-restaurant zijn. Op weg daarheen begon het nu juist te regenen, maar dat was te ‘overleven’ zoals Mirjam zou zeggen. Aan het pitoreske dorpspleintje met alweer een mooi kerkje lag het restaurant. Helaas vertelde ze ons dat ze vanwege twee grote groepen nu geen plek hadden, maar over een uur wel. Zodoende konden we nog boodschappen doen in het enige winkeltje van het eiland en aan boord brengen, Joost nog werktelefoontjes plegen en ik Nora en mijn moeder bellen om ze te feliciteren en felicitaties in ontvangst te nemen voordat we aan tafel gingen. Het eenvoudige doch gezellige restaurant had de keus tussen pasta en piza uit een houtoven. Wij kozen vooor het laatste en dachten dat Lukas het vast jammer zou vinden mijn verjaardag niet mee te kunnen vieren, temeer daar ons toetje chocolademoes was. Ons was overigens ook weer een heerlijk lokaal bier van de tap aangeraden. Hoeveel alcohol stoppen die Denen in bier? Een biertje en we waren knock-out. Terug op de boot hebben we geen fles meer aangeraakt. Margriet liet in een app bericht nog weten dat in Limburg het de gewoonte is om je 55e verjaardag Carnavalesk te vieren. Moet jer er daar misschien heel wat pintjes tegenaan gooien, in Denemarken lukt dat met 1 glaasje.