De weer- en vooral windverwachting noopten tot een planwijziging. Voor morgen, zes augustus, wordt al weer veel wind voorspeld. Het zou goed zijn om dat op een plek te zijn waar we ons ook zonder varen kunnen vermaken. Gedser, waar we vandaan kwamen, valt dan eigenlijk af. Terug naar Duitsland wordt de keuze. Warnemünde, ligt weliswaar behoorlijk ver – zo’n 48 zeemijl hemelsbreed – maar van daar kan de (volgens onze informatie) leuke stad Rostock worden bezocht wat een mooi dagprogramma geeft.

Voor negenen gaan daarom, met hulp van onze achterbuurman de trossen los. Met een afkadige wind zijn er overigens sowieso geen problemen. In de havenkom vaart Mirjam nog wat rondjes zodat we rustig de fenders en lijnen kunnen opruimen. Daarna stuurt zij de Tilda netjes door de haveningang Zuidwaarts. Ruim buiten de haven ging de kop in de wind (in ZW-richting) en de zeilen omhoog. Voor half tien hadden we alle zeilen staan!

Maar het leek of boot en bemanning aan de aangename zeilomstandigheden (windkracht drie) moesten wennen. Het tempo kwam er niet erg in en zo voeren we het eerste uur toch echt niet sneller dan 3,5 tot 4 knopen. Dat lag wel een beetje aan de af en toe nog hoge golven die voorbij kwamen, de herinnering aan winderiger tijden levendig hielden en de snelheid wat uit de boot haalden. Met wat gesleutel aan de zeilstand en een iets constantere wind kwam de snelheid er toch in en voeren we mooi vijfenhalve knoop of harder aan de wind met een Zuid-Zuid-Westelijke koers.

We moesten ook weer de drukke Oostzee verkeersroute over. Dat die echt druk was hebben we geweten toen we daar aankwamen. Uit Oostelijke richting moesten we maar liefst vijf vrachtschepen voor laten gaan. Daarvoor moesten we twee keer overstag om duidelijk uit het vaarwater te blijven. Na weer terug te zijn gegaan naar de oorspronkelijke koers voeren we vlak na het laatste schip de verkeersroute (hier nog net geen officieel vaarscheidingsstelstel) in. Ongestoord konden we daarna onze weg vervolgen.

Met lekker zeilweer, en zonniger dan verwacht, is het leven aan boord aangenaam. Er werd gegeten (broodjes met kaas of gerookte zalm, Deense kaneelkoekjes), gedronken (koffie en/of cola), gelezen en geslapen. En zo hadden we na zo’n zeven uur varen netjes ongeveer 37 mijl afgelegd. Warnemünde lag hemelsbreed nog 20 mijl weg. Klein probleem; de wind zat nog steeds in de Zuidwest hoek (en was niet zoals voorspeld naar het Westen gedraaid) en daarmee lag Warnemünde ook pal in de wind. Daarom maar de motor gestart; daarmee gaan we niet harder maar kunnen we wel recht tegen de wind in en wordt dus voorkomen dat we nog zo’n 30 mijl moeten kruizen en zijn we wel voor het donker in de haven.

De jachthaven van Warnemünde ligt wat verscholen maar voor de drukke vaargeul van de Warnow (waar ook Rostock aan ligt.) Tal van boten varen voor ons de haven in. Die is dan ook zeer groot; ook voor ons is er plek (en er is nog meer ruimte..). Klokslag acht uur liggen we keurig in de box. Blijkt wel lastig om vooraf de boot af te stappen omdat de steiger erg laag is. Allerlei hulpmiddelen aan boort voldoen niet. We verlaten de boot met hulp van een trapje bij de buren. Bij de havenmeester blijken die trapjes te leen; uiteraard wilden wij die ook.

De jachthaven ligt naast een hotel en er zijn ook tal van restaurants. Door alle verwikkelingen lopen we om 21 uur het pizza en pasta restaurant in. Daar hebben ze, met een ingewikkeld verhaal, geen plaats voor ons. We belanden zo in het steak house waar de sfeer zo Amerikaans is dat we van de weeromstuit Engels gaan praten. Het bier, (de cola) en de hamburgers smaken uitstekend maar de laatsten zijn ook voor Nederlanders net iets te groot. Tenslotte kan de zoon van een accountant het weer niet laten om de rekening te corrigeren; zo betalen we ook voor ons tweede drankje. Als dank krijgen we een pen van de zaak.

Terug op de boot is het wasverzamelen (voor morgenochtend vroeg) en daarna vlot naar bed. Wel lekker rustig slapen in zo’n box…