Een dagje niet varen. Dan wordt natuurlijk direct naar een ander vervoermiddel gezocht. En zo zaten we al om kwart voor één in de trein naar Bad Doberan. En niet zo maar een trein; de Mecklenburgische Bäderbahn “Molli” rijd met (vandaag twee) stoomlocomotieven over smalspoor tussen Kuhlungsborn West en Bad Doberan. Daar willen we wel mee rijden. Zeker ook omdat we de trein al vaak bij het passeren mooi hadden horen fluiten. En dus hadden we dikke kartonnen retourkaartjes gekocht, foto’s gemaakt en zijn we bij station Kuhlungsborn Ost ingestapt in de wat Spartaanse coupés.
Drie kwartier later, na een aantal haltes waaronder in het stadje Bad Doberan, waren we op het Bahnhof. Helaas begon het net te regenen en moesten we tien minuten teruglopen naar het stadje. Snel naar een Griek voor een lunchhap.
In Bad Doberan is in de 14e eeuw een kloosterkerk (Munster) gebouwd door de orde van cisterciënzers. Die kerk, echte baksteen gothiek, staat er nog. Nu omringd door iets wat van verre lijkt op een Engelse tuin; een latere bijdrage van de Mecklenburgse vorsten die hier werden begraven.
Is de buitenkant al mooi metselwerk aan de binnenkant ziet het er wel heel regelmatig uit. Dat komt omdat het, al bij de bouw in de middeleeuwen, binnen is overgeschilderd. Omdat onregelmatigheden mogelijk zouden afleiden bij het bidden zijn daarbij nauwkeurige meetlatten gebruikt.
Sinds de reformatie is de aankleding van deze kerk niet meer zo heel uitbundig. Maar we namen de kans waar om, onder leiding van een jong lid van de gemeente, ook boven het binnendak op 26 meter te klimmen. We leerden dat in de 19e eeuw (bij restauratiewerk) niet zo mooi en degelijk werd gemetseld als in de middeleeuwen, dat de regelmatige gaten in het metselwerk de stijgers droegen (geld voor hout voor stijgers tot aan de grond was er niet) en dat er in zo’n oude kerk altijd wel iets te restaureren is.
Hoogtepunt was de laatste klim de klokkentoren in. Daar liet onze gids het geluid van de nieuwe twee klokken horen. Mooi! Maar voor hoogtijdagen hangt daar nog de 14e eeuwse originele klok die nog steeds prima functioneert!
Via de voormalige kloostergronden en over het door de cisterciënzers aangelegde kanaal wandelden we door het stadje naar Halte Goethestrasse. Daar namen we Molli terug naar de haven. Daar moesten we even wat boodschappen doen in de Ekade met een lange rij. Ellen kon in de wachttijd een stuk lopen om vast een fijn restaurant voor de avond te reserveren. En fijn was dat restaurant. We konden eens lekker drie gangen op. Kijk Ellen eens genieten van het toetje!
