Heerlijk om weer rustig op te kunnen staan. De stad die we verder willen verkennen ligt aan onze voeten. Ik was bang al vroeg wakker te worden van de werkzaamheden in de overslaghaven. Gisteren waren ze vol in bedrijf en werden treinwagons volgegooid met iets wat iedere keer een behoorlijk lawaai maakte. Maar vanochtend stonden er geen treinwagons en daarmee was er dus blijkbaar ook geen werk.
Lukas en Mirjam hadden besloten een zwembad met veel spectaculaire glijbanen aan de rand van Wismar te gaan bezoeken.
Zo gingen we met z’n tweeen Wismar in. Het centrum van Wismar is maar 1 bij 1 kilometer groot. Daarbinnen hebben 3 grote Baksteenbasiliken gestaan die alle drie uit de middeleeuwen stammen. Van 1 bestaat alleen nog de toren. Aan het einde van de tweede wereld oorlog is die door geallieerden (per ongeluk) gebombardeerd. Een van de twee andere kerken werd ook deels verwoest. In 1960 (DDR) werd besloten de ene kerk (van wat restte) verder op te blazen. De ruimte was nodig voor parkeerplaatsen. De toren lieten ze echter staan. Deze was namelijk een navigatieteken voor op zee. Deze vernietigen zou veel geld kosten. Inderdaad hadden we deze toren vanaf zee als eerste gezien. (Nu is dat tegenwoordig een leuke bijkomstigheid bij het navigeren. Wij doen dat zoals de meesten met GPS en een mooi kaartenprogramma op onze I-pad en I-phone.) Deze toren (61 meter) was te beklimmen en na de klimoefeningen bij Mons Klimt en de Munster in Bad Doberan wilden we deze bezigheid erin houden. (Ik heb nog steeds spijt niet de vuurtoren van Warnemunde beklommen te hebben!). De rondleiding kregen we bijna prive, er was 1 andere deelnemer. Van de rondleider kregen we heel wat te horen over de kerken van Wismar. Het mooiste was uiteindelijk het uitzicht op zee en op de haven waar we onze boot zagen liggen.
De tweede verwoeste kerk werd pas vanaf 1990, na de Wende gerestaureerd. Darrvoor was er blijkbaar geen belangstelling of geen geld voor dit soort restauraties.
Tijdens onze rondgang in Wismar gingen we op zoek naar een boekhandel. Joost had al verschillende pogingen gedaan in andere plaatsen het nieuwe boek over Harry Potter in het Engels te bemachtigen. Hier vonden we eindelijk een echte boekhandel met het boek Harry Potter. We keken nog even rond en zagen tot onze verbazing een hele kast met als onderwerp DDR. Geschiedenis of ook nostalgie naar een tijd die natuurlijk niet zomaar weggedacht kan worden.
Voor een lichte lunch zochten we een zonnig beschut plaatsje op een terras. In de zon is het heerlijk, in de wind is het erg koud. Maar we mogen niet klagen over de wind, we leven er namelijk 3 weken van.
Lukas en Mirjam kwamen iets na ons terug op de boot. Het zwembad waren ze niet ingegaan omdat ze het veel te druk vonden. Ze hebben wat gewinkeld waarbij Mirjam wel een aantal kledingstukken aanschafte en Lukas natuurlijk niet ondanks aanmoediging van Mirjam.
Joost heeft gekookt en na het eten bezochten Joost en ik een orgelconcert in een van de Basiliken. De kerk vonden we erg mooi en ik was wel benieuwd naar het geluid van het orgel. Een orgel overigens die pas 2e helft vorige eeuw daar geplaatst werd vanuit een andere kerk, maar deze was wel uit de Baroktijd. Het was leuk om dit mee te maken. Er was wel een forse nagalm zodat de muziek nogal een brij werd voor mijn gevoel. Verder ben ik niet echt fan van solo-orgel.
Een korte wandeling en we kropen weer in de kajuit, om te lezen, blog te schrijven en een spelletje. Vanaf de boot zien we de verlichte kerk waar het concert was.
