Het doel vandaag was om van Bornholm naar Rügen (Duitsland) te varen. We kunnen niet echt wachten op het beste weer daarvoor omdat we over een week de boot weer moeten inleveren een heel stuk westelijker en ook zuidelijker. Wanneer we beneden langs terug varen is Rügen het eerste land wat je dan tegen komt. Wat voor ons nieuw is, is dat deze tocht van 54 mijl dwars over zee gaat zonder in de buurt van land te zijn. In ieder geval zou er geen te harde wind zijn (dan durfden we het niet aan). Uitgerekend zouden we er 10 uur over doen. Daarom stonden we op tijd op en voor 8 uur waren we alweer aan het varen, er was echter geen wind. Toen we van Ystad kwamen zonder wind was de zee helemaal glad. Nu was dat helemaal niet zo en we deinden heel wat heen en weer en deze deining is best slaapverwekkend. Joost lukt het echter wel steeds wakker te blijven. We kregen ook wat regenbuien over ons heen en het werd helemaal grijs rondom. We hebben uren gevaren zonder dat we andere boten of land zagen. Een vogel vloog een tijd steeds rondjes rond onze boot, vloog weer weg en kwam dan weer terug. Zo voelden wij ons net als Noach op de ark. De vogel kwam maar niet met een groen blaadje terug. De dieren die we meenamen waren duizenden vliegjes, die genoten van de windstilte maar waar wij niet zo van genoten.
Met behulp van AIS konden we zien dat er boten op minder dan 2.5 mijl van ons verwijderd waren maar die zagen we niet. Ook het windmolenpark waar we langsvoeren zagen we niet. We zijn overigens wel blij met de moderne technologie waarbij je navigeert via gps, met een mooi kaartje op de i-pad. Zo ben je er toch vrij zeker van dat je de goede kant op vaart en kom je niet zomaar voor verrassingen te staan. Hoewel, opeens dook een boot van de Duitse kustwacht op die wij niet op de AIS hadden gezien.
Hij veranderde van koers naar ons toe, voer voorbij en keerde toen weer. Hij kwam naast ons varen en een man riep naar ons dat we naar kanaal 16 (marifoon) moesten luisteren. Dat doen we altijd, maar we hadden niet gehoord dat wij specifiek opgeroepen werden. Door de marifoon vroeg hij waar we vandaan kwamen, waar we naartoe gingen en welke Nationaliteit we hadden. Verder vertelde hij ons dat wij een speciale douanevlag moeten voeren als we de Duitse territoriale wateren binnenvaren. Joost zei dat we dat niet wisten. Het zou in een of ander reglement staan. We kregen een waarschuwing. De impact daarvan leek ons nihil. Het nut hiervan ontging ons ook. De kustwacht voer weg en wij hoorden ze via de marifoon met 2 andere zeilboten soortgelijke gesprekken voeren. Dit soort gedoe hebben we in de meer westelijk gelegen maritieme grens tussen Duitsland en Denemarken nooit gehad, daar is het daar ook veel te druk voor met zeilers. Dus als ik nou vluchtelingen zou willen smokkelen zou ik dat doen met zo’n douanevlaggetje (hoe die eruit moet zien weten we ook na een zoektocht op internet nog niet) en in drukkere wateren. Maar goed, Duitsland is goed bezig zijn grenzen te bewaken!
Na het weer verdwijnen van de kustwacht in de mist kwam eindelijk een windje opzetten. Zo konden we nog mooi de laatste 2 uur zeilen. Daarmee werden ook de wolken weggeblazen en zagen we opeens Rügen opdoemen. Land in zicht, roep je dan. De haven van Lohme, waar we invoeren was idyllisch gelegen onder een steile rotswand.
Het was er met het zonnetje opeens heel warm en dat viel bij het aanleggen, waarbij wij nog gekleed waren op een natte en koude zee, niet mee. Temeer daar de boxen zo lang waren dat onze lijnen te kort waren. Wat lijnen aan elkaar geknoopt en toen lagen we, 10 uur na ons vertrek, prima.
En dan een biertje in de zon en een goed boek, heerlijk!! Daarna via de trappen naar boven naar het dorpje voor een warme hap in een restaurant met uitzicht over zee, want daar krijgen we toch geen genoeg van. Vreemd dat daar ijs met eierlikor niet Rudi’s eisbecher heet maar Schwedische eisbecher!
