Geen zeildoel vandaag: dat betekent uitslapen! Het was ook al lekker warm dus we ontbeten aan dek. Daarna snel even op de fiets boodschappen doen (1 klimmetje). En dan is er tijd voor koffie; alweer op het achterdek. Gelijk twee boten (en nieuwe buren) geholpen met het aanpakken van een lijntje bij het aanleggen. Bij een echte klipper met passagiers heeft dat wel iets.

Ondanks de vermoeienissen van gisteren toch besloten ons vandaag weer per fiets te verplaatsen. Wel iets minder ambitieus: we gaan naar de hoofdstad Rønne (circa 8 km) en eventueel nog even (7km) verder naar Nylars voor de bezichtiging van een traditioneel middeleeuws kerkje. Maar eerst kwamen we in onze thuishaven Hasle langs de oude haringrokerijen. Haring werd voor de kust gevangen en dan tot de jaren 50 (van de 20e eeuw) in dit soort gebouwen gerookt. Gerookte haring werden wel Bornholmers genoemd maar waren vooral voor de export; op Bornholm eet men liever zoute haring..

Door het bos naar Rønne hoefden we weinig te klimmen. Wel af en toe handig om de modder heen sturen. De havens bekeken en toen blij dat we met de fiets naar Rønne zijn gegaan. De jachthaven is klein; op de andere plekken lig je toch wel erg tussen de industrie en de ferries. Wel liggen de St Nikolaaskerk en de vuurturen er mooi bij.

Het centrum van Rønne is voor een Deense plaats zeer gezellig. We dronken, bij een lunch van haring en kip, Bornholms fadøl. Ondertussen luisterden we naar een jazz trio die naast ons ook een aantal Beatle nummers (wel erg jazzy) speelde. Na een wandeling door het stadje hadden we genoeg moed verzameld om ook de tocht naar Nylars te ondernemen.

Die tocht viel niet mee. We moesten het eerste stuk langs de ene drukke weg van Bornholm. En verder hadden we behoorlijk wind tegen. Maar goed, daarmee kunnen we als Nederlanders beter mee overweg dan klimmetjes. En dus kwamen we bij het oude ronde kerkje aan (de rechthoekige ingang is er later aan gebouwd). Deze kerken werden naast kerk ook als fort gebruikt. Vooral ook als bescherming tegen piraten…

En toen fietsen we terug. Voor de wind – dat ging heel gemakkelijk. Wel jammer dat dat dan zo kort duurt. We waren zo weer bij de fietsenverhuur, leverden de sleutels in en wandelden naar de boot. Tijd voor een pilsje en boek. Rond 19 uur konden we op het achterdek ook nog lekker ons eigen gekookte potje pasta met saus op eten.