We verbazen ons zelf. Na weer een goede nacht, een prima muesli ontbijt en het terugbrengen van de Haven card verlaten we ruim voor 9 uur de havenbox. Ook echt prima getimed om, als de voorlijnen en stootwillen weer op hun plek zijn opgeruimd, achter de Ferry aan de vaargeul in. Ellen ging ondertussen koffie zetten.

Het weer was in een aantal opzichten minder dan gister. Het was bewolkt en het zou eind van de dag gaan regenen. Maar het waaide nu wel. Een krachtje 3 hooguit matig 4. Maar die werd verwacht uit Zuid-Oostelijke richting en omdat wij het hoekje om bij Gedser naar Klintholm in Noord-Oostelijke richting wilden leek dat allemaal goed bezeilbaar.

Maar toen we halverwege de vaargeul de zeilen hadden gehesen om in Oostelijke richting een boei onder Gedser te ronden en daarna naar een rechte lijn naar Klintholm af te vallen hadden we twee tegenslagen. Allereerst was de thermoskan koffie in de gootsteen omgevallen. De thermoskan bleek lek en alle koffie weggelopen. We dronken dan maar een koude cola.
Erger was dat de wind helemaal niet uit Zuidoostelijke richting kwam; op zijn best was het Oost. Dat leverde al wat gelaveer op om de boei te ronden (zodat we niet vastliepen); geen fraai patroon op het vaarkaartje (de Hati is de doorgetrokken rode lijn). Maar daarna konden we hooguit met 20 graden naar het Noorden. Wel lekker een paar uur met 5 knopen aan de wind. Maar het gevolg was dat we nog slagen moesten maken. En toen we zo’n bij Hestehoved waren nam de wind af en de regen toe. Omdat het gedurende de dag ook steeds kouder werd, we honger kregen en we wisten dat het in Klintholm Haven best druk kon zijn hebben we zo’n 10 mijl van ons doel de motor aangezet en rechtstreeks koers gezet naar de haven.

Om een uur of 6 liepen we de inderdaad volle haven binnen. Weinig wind; op ons gemak probeerden we eerst twee plaatsen in de jachthaven (te smal en te ondiep) waarna we in de Vissershaven een plekje vonden. Vriendelijk werden onze lijnen aangenomen door een Duitse mevrouw en niet veel later lagen we keurig aan de wal en de elektrische stroom. Tijd om de openingstijden van de winkel te controleren, een restaurant te reserveren, havengeld te betalen en (Ellen dan) te douchen.

Na al deze activiteiten ging ik op weg naar een welverdiend biertje in de kajuit. Werd echter aangesproken door de havenmeester. Die moest nog een ferry van 50m ontvangen en wij lagen in de weg. Na wat gepalaver ben ik alleen naar een nieuwe plek gevaren waar ik met zijn hulp aanlegde. Iets verder van het dorp – maar ook van de visverwerking.

Ellen was inmiddels schoon en het was ook al tijd om naar het restaurant te gaan. Een gezellige plek, met goed Italiaans eten, die we ons herinnerden van vorig jaar. Na haar Caprese kreeg Ellen geen Tagilatelli maar Tagliata; bleek ook erg lekker. Hoewel ook de Mosselen en spaghetti al la carbonara goed vulden namen we beiden toch nog een toetje. De Ananas carpaccio met kokosijs was hemels…