Langs Mons Klint naar Rodvik (25 mijl)

Het is hier niet saai, althans het weer niet. Gisteravond regende het nog behoorlijk en vanochtend zie ik bij het wakker worden een stralend blauwe lucht door het zijraampje. Dat komt goed uit! Vandaag gaan we langs de krijtrotsen van Mons Klint varen. Vorig jaar was het daar geen weer voor en zijn we niet verder gekomen dat Klintholm. Nu gaan we verder. In de ochtendzon zijn de krijtrotsen het beste te zien. Eerst moeten er nog wat boodschappen gedaan worden in de ‘skibsproviantering’ (Deens is niet moeilijk), oa een koffiekan. Terug op de boot was Joost aan het bellen, met z’n werk bleek. Gelukkig hebben we op zee geen bereik!

Uitvaren is altijd leuk. Zoals ook varen op zee leuk is en weer ergens aankomen. Het een niet zonder het ander. Ik zou geen wereldzeiler kunnen zijn en dagen op zee zitten.  We motoren het eerste stuk, er is nog niet zoveel wind, er staat een heerlijk zonnetje. Koffie gezet en ingeschonken en dan komen de krijtrotsen in zicht. Schitterend! Onder het genieten denk ik opeens: hoe kan het op zee naar brand ruiken? Oeps, dat moet in de boot zijn! Snel duik ik de kajuit in om een zwartgeblakerd melkpannetje van het vuur te halen.


Aan het einde van de 7 km lange krijtrotsen  gaan de zeilen omhoog. Met halve wind uit het Westen gaan we met een aardig vaartje. De lucht trekt dicht en de krijtrotsen worden aan ons gezicht onttrokken alsof de natuur zegt: jullie hebben de voorstelling gezien, dan kan het gordijn weer dicht. De wind trekt lekker aan en we gaan met 5-6 knopen op weg naar Rodvik zo’n 15 mijl te gaan.

Vandaag niet zo’n lange tocht, want twee lange dagen op zee zijn wel even genoeg geweest. De haven is al behoorlijk vol, maar er is nog wel plek. De boxen zijn in verhouding vrij lang en een lijn blijkt te kort om een paal te kunnen halen. Gelukkig ligt er nog een langere in de bakskist en na getover met lijnen liggen we uiteindelijk rond een uur of drie helemaal goed. We genieten in de kuip van een verlate lunch en van alle bootjes die binnen komen, temeer daar de zon weer te voorschijn is gekomen. De middag wordt besteed aan een dutje doen en een boek lezen. Na een rondje in het dorp,  wat niet zoveel voorstelt, eten we bij de Thai vlak bij onze boot. En daarna: koffie in de kajuit, een muziekje op, blogje schrijven, boek lezen en de tocht voor morgen plannen.

Dit bericht werd geplaatst in Onderweg door Ellen . Bookmark de permalink .

Over Ellen

Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.