Een lange tocht voor de boeg dus weer op tijd uit de veren. Om half 8 ging het havenbureau open en konden we onze “slimme kaart” inleveren. Kwart voor acht gingen de trossen, in een windstille, en verrassend zonnige, ochtend, los en vertrokken we in konvooi door de Strelasund naar het Noorden. Niet zonder af en toe ook nog even een blik achterom te doen naar de skyline van Stralsund; nu de kermis er voor weg was is die een stuk mooier!

Het weer was verrassend mooi. Om ons heen wolken maar wij zelf in het zonnetje! Wind ontbrak geheel maar zeker de eerste 2 uur in de vaargeul was er genoeg te bekijken. Het werd ook steeds warmer dus niet veel later zaten we in korte mouwen en kwam de zonnebrand te voorschijn. Koffie kon ook makkelijk worden gezet en gedronken, boeken konden worden gelezen. Bijna perfect dus!

En toen, ineens, voeren we om kwart voor één de mist in. Bijzonder, laaghangende mist terwijl er boven ons nog een – zei het wat waterig – zonnetje scheen, En nu was de mist echt erg dik we konden maar een meter of vijftig zien. En veel boten, zoals wij, hebben geen AIS. Niet echt verrassend dat er opeens een zeilboot op 50 meter te voorschijn dook. Niet op ramkoers echter. We zwaaiden vrolijk naar elkaar en bliezen ieder nog eens op de tevoorschijn gehaalde misttoeters. We weten nu ook goed hoe dat werkt.

En zo snel als de mist gekomen was zo snel was die – wel een uur later – ook weer weg. We konden weer tot de horizon zien en we voeren weer volop in de zon. We schoten ook lekker op. Maar terwijl Warnemunde in zicht kwam schoven er wolken voor de zon. En werd het, met eindelijk een beetje wind, geleidelijk frisser. Dus we trokken steeds meer kleren aan voor we om kwart voor zes de jachthaven Hohe Düne invoeren.

Ervaring van vorig jaar leerde ons dat we voor een goede afstap hier het beste met het achterschip naar de kade konden liggen. Het feit dat alles, en dus zeker de boxen, hier groot zijn en wij de lijnen aan beide zijden op de boot willen beleggen – dubbel dus – maakte dat dit met een beetje zijwind geen eenvoudige manoeuvre werd. Maar met de langste, en een verlengde, lijn voor en wat doorzetten lukte het uiteindelijk toch. Het is nu een zeer luxueus afstapje.

Bij het havenbureau kenden ze ons nog van vorig jaar. Verder hebben we ons – met de weersverwachting in het hoofd – georiënteerd op de Sauna mogelijkheden. Tenslotte hebben we in het burgerrestaurant herinneringen aan onze maaltijd vorig jaar opgehaald.