Als je een nacht achter het anker doorbrengt haal je met de kajak alleen de hoogst nodige boodschappen. En ook op een dag banjeren langs museum en bibliotheek worden er geen boodschappen gedaan. En dus kwam de bodem van onze koelkast in zicht. En dat moet je letterlijk nemen – de opening van de koelkast zit aan de bovenkant. En dus werd besloten dat ik nog voor het ontbijt, met alleen een blikje fris, aan de wandel zou gaan om boodschappen te doen.

De winkel is wel een goede 20 minuten lopen. In de tijd dat ik weg was kon Ellen ondertussen wat schippelijke dingen doen. Belangrijkste onderdeel: de was – uiteraard heeft een grote jachthaven daarvoor prima voorzieningen. Maar ook voor andere dingen, zoals het luchten van het beddegoed en het vullen van de watertank, was tijd. Zo waren we zo’n beetje tegelijk klaar om het fris, bier, koffie, brood, aardbeien, Griekse yoghurt avondeten en cruesli op te ruimen. En konden we gaan ontbijten.

Nu hadden we niet zo’n haast om weg te komen. Er is mooi weer voorspeld – en dat was er deze ochtend ook al – maar ook weinig wind. Ons reisdoel, Mårup op het eiland Samsø, lijkt ook niet al te ver weg. Nadat we de haven dan toch maar verlaten hadden bleek de zee spiegelglad en de enige frisse wind die er was werd veroorzaakt door de vaarsnelheid op de motor.

Maar na een mijl of vijf leek er toch iets van wind te komen. Niet veel – hooguit kracht twee – maar we besloten wel te gaan zeilen. We konden niet helemaal recht op ons doel af maar aan de wind kwam er gelijk ook een aangenaam fris windje over onze kuip. Het werd gelijk aangenaam om te lezen en samen te lunchen. De wind trok nog iets door dus we konden geruime tijd tussen de 3 en 4 knopen varen. Wel een enkele keer overstag om bij ons doel te komen en tegelijkertijd ondiepten en het eiland Tunø te ontwijken. Doordat de wind wat kromp konden we ook mooi in de slagen wat extra meters maken.

Zo’n drie mijl voor het einddoel viel de wind weer weg. Nog even proberen maar dan toch maar de motor aan. De haven van Mårup ziet er vol uit. Als de boot voor ons het al bij de haveningang opgeeft om een plek te vinden (ze hebben niet echt gezocht) is dat ook voor ons aanleiding om terug te keren door de vaargeul en in de baai voor anker te gaan. Er liggen nog een paar boten en we zijn beschut voor de huidige NoordOosten- en de voor morgenochtend verwachte NoordWestenwind.

Dit brengt voor Ellen de gelegenheid voor een primeur. Voor het eerst zwemt ze vanaf de boot in de Oostzee. Naast het goede weer geeft ook ons mooie (uitklapbare) zwemdek daarvoor uitstekende gelegenheid. Het water is eerst wat fris maar al snel zwemt ze een paar rondjes rond de boot. Daarna kan ze achter op het zwemdek warm douchen.

Tijd voor een borrel in de zon. Niet veel later is ook het eten klaar. Het heeft iets weg van Provençaalse goulash met rijst .Lekker!

Na de afwas nog alle tijd om verder in onze boeken te lezen… En van het uitzicht te genieten.