Om twaalf uur ’s nachts zaten wij nog naar de maan te staren toen opeens ergens in de haven mensen ‘happy birthday’ gingen zingen. Joost feliciteerde me en ik vond dat hij dat goed geregeld had. Nu denk je vaak ’toevallig er is nog iemand jarig’, maar dat is helemaal niet toevallig. 1 op de 365 mensen zijn op 27 juli jarig. Je moet je feestje niet met al die mensen willen vieren.
Vandaag zou het verder toch een gewone laatste zeildag worden met in de middag de boot inleveren en naar huis rijden. Na een rustig ontbijtje met een gekookt eitje gingen we verder opruimen, om de beurt een douche nemen en Joost de boot schoonspuiten. Naast ons lag een boot met een echte schipper die we ook duidelijke instructies hoorden geven. De anderen leken vrij onervaren. Ondertussen hadden we in de boxen een krachtige wind van opzij wat het uitvaren uit de veel te grote box moeilijk maakt. De schipper bereidde z’n afvaart goed voor met lijnen goed klaar leggen en uitleg. Daardoor dachten wij ook meteen, oh, ja, we moeten voor een hele lange lijn hebben liggen. Wij begonnen ook met de voorbereidingen toen opeens de Schipper door z’n rug ging. De boot was al een stukje van de kant. Hij ging naar binnen om te liggen en pijnstillers in te nemen, zijn bemanningsleden verschrikt achter latend. Je zag ze denken: wat moeten wij zonder schipper? Drie stoere mannen van een motorbootje wilden gaan helpen de boot weer aan de kant te krijgen. Een was het toch al gelukt op de boot te springen. Maar de schipper riep vanuit de kuip: alles zo laten. En inderdaad als je goed met lijnen werkt ligt de boot ook nog goed als je al een beetje uit de box aan het varen was. Uiteindelijk ging het niet beter met de schipper en stelden de mannen voor hem naar een kliniek te brengen, een zou er ook in die kliniek werken. Ze hebben de schipper met z’n drieën van de boot getild. Ze overlegden ook nog of ze hem niet meteen naar het ziekenhuis moesten brengen (?). Je begrijpt dat ik mijn beroep en mijn adviezen voor me heb gehouden. Voor de achterblijvende bemanningsleden had ik wel een woord van troost: gelukkig gebeurde het niet op volle zee.
Ondertussen hadden we niet stilgezeten en waren we bezig onze boot stukje bij beetje op lijnen uit de box te trekken. Als laatste kon de hele lange lijn los getrokken worden en weer binnen gehaald. Het opruimen van alle lijnen en de fenders deed ik terwijl Joost rondjes voer in de haven. Daarbuiten stond al zo’n golfslag dat je dat daar liever niet doet.
Op zee dus een forse golfslag, de windkrachtteller gaf windkracht 5 aan. De wind kwam uit het oosten en zo konden we nadat de zeilen met moeite gehesen waren, wel met een rif, met ruime wind naar onze thuishaven varen. Dit soort golven hadden we de hele vakantie nog niet gehad. Zo konden we laten zien dat we het ook onder deze omstandigheden nog kunnen. Verder was het nog even warm en zonnig. Zeilend, maar met bijstaan van de motor (het was ten slotte lager wal en daar wil je niet aan raken) de betonning ingevaren. Je komt dan eerst op een binnenmeer. Hier waren kite surfers gevaarlijke toeren aan het uithalen. Ze vliegen zo hoog dat ze net zo goed in onze zeilen hadden kunnen landen.
In de haven eerst langs het tankstation en daarna de boot in de juiste box gelegd. De wind stond pal tegen, de makkelijkste wind voor deze klus. Om half drie lagen we. Nadat we onze spullen uit de boot hadden gehaald hebben we onze noodmaaltijd, een blik ravioli, genuttigd. Een eindcontrole van de boot en daarna de logboeken inleveren. De schipper (Joost dus) moest vervolgens nog bij elke dag een handtekening zetten. Ja, grundlich blijven die Duitsers! Daarom huren we daar ook graag een boot. Het materiaal bleek ook dit jaar helemaal in orde. Tegen half vijf reden we daar weg. We komen er vast nog wel eens.
Op de terugweg raakten we verzeild op de camping in Landsmeer waar Nora haar verjaardag vierde met wat vrienden. Lukas en Mirjam troffen we daar ook. De maansverduistering was daar helaas slecht te zien. Om 1 uur bereikten we de Orehof en hebben we geprobeerd zo stil mogelijk de auto leeg te halen. Een biertje en dan naar bed