(19 augustus 2019, Garen-Lur (Zweden), 465km)

Wakker worden met forse regen op het dak: dan ben je nog een keer gelukkig dat je niet in een tent slaapt. Toen het iets minder regende het ontbijt onderbroken om het electriciteitsnoer op te bergen. Daarna water vullen en afvaltanks legen. We konden op weg!

Plan was om vandaag eens een flink stuk te rijden. Hier in de bergen zou het weer wisselvallig en koud blijven. Zuidelijker was de verwachting beter. Verder hadden we, met het komende stukje rijden voor de boeg, hier wel zo’n beetje gezien wat we wilden zien (voor deze keer). En de Scherenkust boven Gothenburg trok ons nog voor een bezoek.

Maar eerst rijden over de hoogvlakte van Hardangervidda. Door de regen hadden we niet veel uitzicht maar het landschap was, zeker met dit weer, troosteloos. Uiteraard op deze hoogte geen bomen. Wel wat struiken, hei en mos. En veel bergmeren. Een en ander leek ook behoorlijk drassig!

Aan de kant van de weg aan beide zijden om de 25m een paal. Alles klaar voor hevige sneeuw. Niet verwonderlijk dat alle gehuchten die we passeren zijn ingericht op wintersport. Soms is er maar 1 auto; vast iemand die er moet werken. En verder een enkele wandelaar en fietser – los van het matige weer moeten ze zeker vandaag ook niet van het afwisselende landschap hebben.

En langzaam zakken we dan weer af. Doen boodschappen en drinken koffie – nog steeds wintersport gebied maar met meer zomervoorzieningen. De gestage regen is inmiddels in motregen over gegaan. Lichtere luchten beloven beter.

Lunch aan een fjord. Inmiddels nog een enkel buitje. We rijden door en zijn haast ongemerkt bij Oslo. Een keer fout rijden en wat file- en dan zijn we weer op de weg naar Zweden. Inmiddels weten we dat ook Noorwegen een Schengenland is; geen grenscontroles dus. Maar wel een mooie natuurlijke grens (zie foto boven), En daarna voelen we ons toch wel weer thuis in de Europese Unie!

Een klein stukje in Zweden op weg naar een echte camping aan de Scherenkust. Allemaal kleine eilandjes verbonden met smalle bruggen die dan weer zijn uitgerust met slimme verkeerslichten. Alleen jammer dat de camping erg onduidelijk is (zelfs met het vertaalde Zweeds van de website) en we niet aan het water kunnen staan.

Dus toch nog maar even verder rijden naar echte camperplekken zonder voorzieningen (dat is wel zo duidelijk). Dit extra ritje werd beloond met het eerste daadwerkelijk overstekende wild. Een hertje ging 50m voor ons weer de bossen in. Wij helaas gebogen over kaart (of de moderne variant daarvan) en stuur hadden geen fototoestel in onze hand.

En toen vonden we de plek die we met 1 andere camper moesten delen. Mooi naast een brug naar een volgend eiland en een blik over water. Na de borrel en voor het eten maken we nog een klein wandelingetje. En we zien iets van een zonsondergang.