20 augustus 2019, Lus – Kungshamn, 71 km

We deden rustig aan deze ochtend. Een heerlijk gevoel om nog maar 150 km van Göteborg af te zitten. We hebben 3 dagen om nog de Scherenkust van Zweden te ontdekken. Donderdagavond worden we op de Stena Germanica verwacht die ons naar Kiel zal varen.

We hadden toch wel een beetje rare campingplaats gevonden. Vroeger zou je dit bermtoerisme noemen. Onze buren waren al vertrokken toen we alle gordijnen openden. Het was best nog koud deze ochtend en dat nodigde toch niet uit voor een duik in zee bij het strandje vlakbij (hoewel ik daar gisteren over fantaseerde). Mijn zwemprestaties deze vakantie zijn zeer matig, slechts op 1 hand te tellen, sterker nog het was maar 1 keer.

We willen vandaag het havenplaatsje Fjalbacka bezoeken. Daarvoor rijden we de toeristische roete aangeduid met een Margriet. Net is slechts 30 minuten rijden. Het zonnetje gaat steeds meer schijnen en je hebt echt het gevoel vlak bij de kust te zijn, zoals je dat op de Waddeneilanden ook hebt. Wat is dat toch? We parkeren onze camper netjes buiten het pitoreske plaatsje op een parkeerplaats voor campers en andere grote voertuigen. De groote van de oarkeerplaats doet vermoeden dat het hier heel erg druk kan zijn. We hebben overigens al opgezocht hoe het hier met de vakanties zit. Iedereen is weer naar school sinds deze week. Ze hebben dan vakantie gehad vanaf 10 juni! En toch zijn ze hier niet dom, denk ik dan.

Na een kleine wandeling komen we bij de haven van Fjalbacka aan. Het is er niet druk maar net gezellig genoeg door nog wat toeristen. Het is echt een havenplaats en hier ruik je echt de zee in tegenstelling tot al die andere plekken aan Zee waar we geweest zijn. We nemen koffie op een terras dat doet denken aan het theehuis in Grouw. Gezellig en uitzicht op alle zeilboten. Hier wordt in ieder geval wel gevaren en gezeild, hoewel hier dus ook echt naseizoen is. Het is nu net alsof ik overal waar we geweest zijn niets vond, dat is zeker niet zo, maar hier gaat ons zeilershart weer kloppen en dromen we vast van een zeilreis volgend jaar.

Bij het toeristenburo hebben we een kaartje van dit plaatsje gehaald. We gaan een wandeling naar boven maken. Midden in het centrum bij de haven is namelijk een rotswand van zo’n 75 meter hoog. In de haven begint dus de klimtocht naar boven via eerst een trap, vervolgens is er een echte kloof waar we doorheen moeten waar een paar rotsblokken boven je hoofd hangen.

Daarna weer doorklimmen en dan kom je op een rotsplateau met een magnifiek uitzicht. We treffen het enorm met het weer. De wandeling gaat een hele tijd over dit plateau en het is heerlijk wandelen hier. Ik voel me hier safe genoeg om zonder m’n hikestokken te lopen. Het voelt zo goed om dit weer te kunnen doen, dat zie je wel aan de foto. Wat de plek ook nog zo mooi maakt nu is dat de hei er bloeit.

De wandeling gaat verder weer naar beneden en via de kustlijn lopen we weer de haven in waar het tijd is om op het gezellige terras een lunch te nemen. Daarna kunnen we via een andere weg, eerst weer langs de kust teruglopen naar onze camper. We hebben hier heel wat mooie huizen gezien en alles zit goed in de verf. Ook Zweden is blijkbaar een rijk land.

Nu op naar een goede camping met voorzieningen. En dan niet zo een waar we gisteren kwamen die uitgestorven leek. Ondertussen langs de winkel voor de laatste boodschappen denken we. De camping die we uitgekozen hebben blijkt prima, een echte camping zoals we nauwelijks op hebben gestaan. Groot grasveld waar iedereen op staat, onder een rotsblok, want die liggen hier overal! Leuk speelterrein voor de kinderen (jammer kinderen), een strandje (brrr) en een stukje zee. Dat laatste klinkt raar, maar de camping ligt om een kleine inham van de zee.

De wind is de hele dag flink aanwezig en ook nu we lekker in de zon voor de camper een boek zitten te lezen niet heel aangenaam. Maar met een dikker vest is het toch heerlijk om zo nog te zitten lezen. Wanneer Joost het eten klaar heeft is het echt te koud geworden en gaan we binnen eten, maar het is dan inmiddels ook al 8 uur.

Het blog nog even schrijven en dan mag ik weer lekker verder in mijn boek van Stieg Larsson, Mannen die vrouwen haten (1e van de Millennium trilogie). Ja ik loop bijna 20 jaar achter maar lees het nu wel in een toepasselijk decor!