14 augustus 2019, Hellesylt (Geiranger-Hellesylt) 0 km
Brrrr, dat was een koude nacht. Nachtkleding en een slaapzak waren niet genoeg om de nacht door te komen, dus ’s nachts nog maar wat meer aangetrokken. De wekker ging deze keer want we wilden de boot van 09.30 nemen. Door ons voorraam zagen we dat er al een cruiseschip was gearriveerd. Deze bleef op afstand en er kwamen meerdere bootjes vandaan met heel veel mensen. We zagen ze in massa’s aankomen. Wat moeten die hier eigenlijk gaan doen in dit gat vroegen wij ons af. Maar we zagen al gauw dat ze afgevoerd werden met bussen. Geheel vrijwillig nemen wij toch aan.
Het geplande ontbijtje werd niets omdat de yoghurt bevroren bleek te zijn. Dan alleen wat drinken en op naar de ferry. Op de boot eerst lekker binnen gaan zitten en een koffie en pannekoekje genomen als ontbijt. De boot vertrok toch nog niet.
Toen we eenmaal voeren naar het dek gegaan. We konden nog even zwaaien naar onze camper. Op het dek was het best druk. Wat bleek, die bussen met mensen van het cruiseschip waren vervolgens op onze ferry gereden en hadden daar al die mensen weer uitgespuugd. Terwijl wij enorm van het uitzicht genoten van het fjord aller fjorden (Geiranger fjord) liep een host van het cruiseschip maar te zoeken naar mensen van hun bus en was ze bezig te vertellen dat voordat de boot aankwam ze allemaal aan de rechterkant moesten verzamelen om de bus in te gaan. Er schort iets aan de organisatie dachten we maar waren ook blij dat wij alleen op elkaar hoefden te passen.
Het fjord is zo bijzonder omdat de hellingen erg steil zijn, er nauwelijks wegen langs lopen en er geen mensen meer wonen. Toch was er een boerenfamilie die er tot 1961 zat met wel 100 geiten en heel veel vruchtbomen. Ze moesten dagelijks het water voor de geiten en zichzelf over de berg vervoeren werd er verteld. Dat vraag ik me dan weer af, want er stromen zoveel watervallen van deze bergen, een aftappinkje en je hebt je stromend water toch gewoon?
De boottocht was wel aardig maar niet uitzonderlijk. Terwijl ik van uitzichten hou. Maar misschien kwam het wel omdat we eigenlijk het uitzicht zelf waren, als je begrijpt wat ik bedoel. Grappig was dat ik op de boot nog even naar de wc ging en ik tot mijn verrassing een wc met uitzicht had. Ik kon het niet laten daar nog even een foto van te maken.
Na een uur varen kwamen we aan in Geiranger. Er bleken hier wel 2 cruiseschepen te liggen. Onze boot legde aan en wij begaven ons naar het autodek. Een aparte uitgang voor passsagiers te voet hadden ze niet. We stonden heel lang te wachten tussen de auto’s geklemd toen bleek dat de bootdeur niet open wilde. Ondertussen kwam de host van het cruiseschip onze kant op en maande op een boze manier twee mensen achter ons dat ze al lang in de bus hadden moeten zitten. Het gezicht van die host deed meerdere mensen aan hun schoolreisjes terugdenken waardoor we gezamenlijk in de lach schoten. De deur ging inmiddels open en we konden het toeristische plaatsje inlopen waar je vooral verleid werd allerlei andere dingen te gaan doen dan wandelen.
Het was even goed zoeken voor we een wandelkaart hadden bemachtigd en voor we de goede weg naar boven hadden gevonden. We kwamen langs een mooi kerkje waarvan je ook al een mooi uitzicht op het fjord had. Rondom graven en dan denk ik opeens, als je dood bent heb je hier ook een mooi uitzicht.
De wandeling was een grote steile klim naar boven. Het had 2 dagen geregend dus het was ook nog vrij glibberig. Na een dik half uur klimmen en zweten zagen we een bankje, hier helaas nog geen uitzicht. Een Engelse vader en zoon boden aan een foto van ons samen te maken en wij maakten er een van hen.
Daarna gingen zij echter meteen weer naar beneden. Ze hadden nog helemaal niets kunnen zien en wel 300 meter geklommen! Tja, misschien was er wel een host met schooljufachtige kwaliteiten waarvan ze weer op tijd in de bus of boot moesten zitten. Wij liepen door, het tweede gedeelte was een stuk lichter en we werden beloond met een van de meest fantastische uitzichten die ik ooit heb gehad. En dan schieten woorden te kort en hoop ik dat de foto’s dat over kunnen brengen.
Na flink genoten te hebben van deze plek gingen we terug. Een vrouw die nogal strompelend liep nog op weg naar het uitzichtspunt vroeg hoe ver het nog was. Een tijd is dan moeilijk aan te geven, maar ik kon alleen maar uitbrengen: “You have to see this”, waarbij haar man dankbaar naar mij lachte.
Voor de afdaling in te zetten hebben we op een terras geluncht. We besloten niet dezelfde weg terug te nemen maar de gemakkelijke weg, meer kilometers maar minder steil dalen. Het laatste deel ging langs een waterval met allemaal trappen. 3,5 uur nadat we onze wandeling waren begonnen waren we weer terug in het dal. We namen een pilsje en dat is hier gezien de prijzen van alcoholische dranken een ware traktatie. Op de boot terug waren we erg moe en rossig. We hebben alleen maar lui binnen in de salon gehangen. Uitrusten in de camper, het eten dat we van gisteren over hadden opgewarmd, afwassen en een heerlijk warme douche genomen. We hebben een fantastische dag gehad, droog en soms wat zon. En nu lijkt het een stuk minder koud dan gisteravond. Dan zullen we vast lekker slapen.