(11 augustus 2019, Trondheim-Ålvund, 200km)

Het was behoorlijk druk geworden op ons parkeerterreintje. En op de één of andere manier roept dat dan ook campinggedrag op. Nederlanders, met Brabantse tongval, waren op zoek naar een plek om te betalen – als ze naast ons gingen staan hoefde dat niet tot maandag 9 uur. En onze Engelse buren kwamen dan vragen waar onze reis verder naar toe gaat. Zij zelf waren langs de hele West-Europese kust (vanaf Frankrijk) op weg naar de Noordkaap. Ze hadden dan ook drie maanden de tijd. Ze waren nu hier voor de oude auto;s gister in de stad. Vroeg ook nog of we wisten waar we naast stonden. Hij (inmiddels) wel: bleek DORA een Duitse bunker uit de Tweede Wereldoorlog voor U-boot onderhoud te zijn. De Noren hebben dat de na de oorlog wel willen opruimen maar door de degelijke bouw had dat iets teveel impact en dus hebben ze het maar gelaten en kan je er nu binnen bowlen.

Het plan is om nu langs de fjordenkust af te zakken naar het zuiden. Niet te snel natuurlijk – we willen vooral ook wat zien. Maar omdat je niet dwars door de bergen kan en er veel fjorden en (schier- en) eilanden zijn moet je daarvoor wel wat kiezen. Daarom eerst Trondheim uitgereden en dan op ons gemak bij een kop koffie (van McDonalds) de weg wat verder bepaald. Dan verwacht je zondagmorgen voor 11 uur natuurlijk een rustig parkeerterrein maar dat hadden we mis. Nu net via een mes-en-vork bordje een plek uitgekozen waar vandaag de oude auto’s werden opgesteld en dat gaf veel drukte. Maar gelukkig vonden we nog een parkeerplaats en liet men bij vertrek ons even tussendoor de file gaan.

Op de eerste wat doorgaande weg merk je dat de Noren wel van doorpakken houden. We reden in de zon van de ene naar de andere tunnel die vaak lang zijn: 2 a 3 km is geen uitzondering. Omdat de weer-apps van Ellen, die regen hadden voorspeld, het fout hadden betekende dit wel zonnebril af – zonnebril op. Maar ook mooie uitzichten op water en bergen.

Toen we wat meer op lokale wegen kwamen merkte je goed dat je in de bergen was. Haarspeldbochten, stuwmeertjes, watervallen en zicht op sneeuw. Maar dan ook weer brug om een zij-arm van een fjord over te steken. En daarbij mooie uitzichten waar Ellen vanuit de rijdende bus foto’s van probeert te maken. Ons gebakken eitje op brood als lunch nuttigden we op een zonovergoten picknickplaats.

Ook bijzonder is dat er hier geen elanden oversteken. Kennelijk zijn de bergen en bossen hier beter geschikt voor herten. Uitkijken in het verkeer doen deze dieren kennelijk ook hier niet.

Als laatste reisattractie deze dag was de veerboot bij Kvanne over het Stanvikfjorden. In een kwartiertje voeren we voor 246 Noorse kronen over het water. Stond een fris windje maar toch waren we – weliswaar als enige – buiten op het bovendek te vinden.

Daarna nog een klein stukje naar Ålvund, naar een camping die van alle gewenste gemakken is voorzien: stroom, douche en wasmachine. En die camping vinden we onder naam Fugelvåg waar de Svartelva het Ålvundfjord in stroomt. Omdat alle plaatsen aan de strand/fjordzijde bezet waren staan we eerste rang aan de oever van de rivier. En omdat er hier toch iets van getijdenwerking is, en we kennelijk bij laag water aankwamen, zie we de rivier zich vanuit het fjord vullen. Het lijkt wel alsof wij nu aan fjord zitten en de rivier zich zo’n 100m heeft teruggetrokken.

Aan het eind van middag komt er nu toch een enkel buitje langs (mag nauwelijks die naam hebben). We hebben daarom de luifel opgezet en ook goed  vastgezet voor als het wat gaat waaien. En daar zitten we dan, af en toe onderbroken voor een een huishoudelijke taak, vanaf 16:30 uur met (in willekeurige volgorde) een boek, een sudoku, een gitaar, een biertje, een kop koffie en een eenvoudige doch voedzame maaltijd!