8 augustus 2019, 300 km, Skulskogen – Transviken

Overnachten op de parkeerplaats van het Nationale park is toch wel apart. Nu merk je er niets van als je slaapt (het was ook erg rustig) maar als je de gordijntjes opent kijk je wie er allemaal nog staat. Onze buren die wel bekijkenswaardig waren stonden er nog en waren weer druk in de weer met hun kind van rond het jaar en alle taken die daarbij horen. Het was een soort hippystel (Duits) die een volkswagenbusje omgebouwd hadden tot een camper. Kind sliep op de bijrijdersstoel en de jonge ouders achterin (vermoeden we, want daar hadden we geen zicht op). Alles was zeer profisorisch ingericht, hoewel ze achter op de bus twee goede fietsen hadden hangen en daaronder nog twee grote kisten waar ook van alles in kon. In en op de kastjes in de bus stond van alles. Maar in die chaos werd wel gewoon een eitje gekookt en afgewassen. ik vraag me dan wel af wat een noodstop of een aanrijding oplevert: nog meer chaos. De rolverdeling was wel erg klassiek. Vader ging steeds aan de wandel met kindlief terwijl moeder de huishoudelijke taken deed.

Tja, Zweden is niet alleen voor de Duitsers het Walhalla van vrijheid en kosteloos de nacht doorkomen. Je mag vrij kamperen als je je maar aan bepaalde regels houdt. Nergens wordt er gehandhaafd en overal is het rustig en netjes en zijn er bij dit soort plekken ook schone wc’s. En dan de mooie natuur en enorme uitgestrektheid: Zweden heeft mijn hart gestolen.

Dat bedacht ik allemaal toen we op weg waren naar onze volgende bestemming. We rijden een schitterend mooie weg van de kust weer het land in om westelijk van Ostersund uit te komen in een klein dorpje waar mijn campingapp ons weer brengt. In dit dorp blijk je uit 3 kampeerplekken te kunnen kiezen, 1 midden in het dorp achter een school waar een douche is, een tweede aan het water zonder voorzieningen en een derde ook aan het water met een wc bij de hand, maar geen douche. 1 en 3 met electriciteit. We kiezen voor het laatste. Joost die later op verkenning uitgaat om onze schuld in te lossen voor de camperplek komt bij het plaatselijke kruideniertje uit waar hij kan betalen. Omgerekend 13 euro om ergens een nacht door te brengen, stroom te gebruiken, van wc en douche gebruik te maken zoveel je wilt, water tanken en je vieze water lozen. Geen geld!

Ondertussen had ik mij met boek en al aan de waterkant geinstalleerd. Lekker in het zonnetje lezen, want de wolken trokken steeds meer weg. Toen Joost terug was durfde ik een duik in het meer te nemen, zodat hij een oogje in het zeil kon houden. M’n SaferSwimmer die ik besteld had was helaas niet op tijd aangekomen. Toen ik het water uitkwam stond de butler klaar met een biertje.

Later had hij ook nog gekookt. De douche die we na het eten wilden gaan nemen ging niet door omdat het gebouw gesloten was. Morgenochtend maar gaan proberen. Ondertussen hebben we een nieuwe buurvrouw, een jonge Duitse. Ze is alleen met een gewone auto, heeft wat gekookt aan de waterkant, netjes haar tanden gepoetst en is in een slaapzak haar auto ingekropen. Het idee dat onze dochter dat zou doen leek ons niet zo fijn. Aan de andere kant voelt het hier heel veilig, zeker als ze naast ons staat!