Het was een goede eerste nacht. Het voor het op de boot aangeschafte IKEA matrasje lag goed en vookomt ook het gekraak van de onderliggende kussens bij een kleine beweging. Pas na negen uur werd ik wakker en dat zonder merkbare stijfheid en rugpijn. Snel aan het ontbijt. Zoals thuis youghurt met cornflakes – en liefst wat suiker. Volgens Ellen hadden we wat suiker van vorige huurders ge-erfd; in de koffiepot. Nog even twijfelen of ik niet gewoon onze eigen basterdsuiker in een De Ruyter blikje zou pakken – maar ach deze suiker moet ook op. Helaas bleek het bij de eerste hap zout. Dat werd een hartig ontbijt.
Bij controle gisteravond was gebleken dat ons ankerlicht niet aan ging (ons driekleurenlicht doet het wel). Nog even met de verhuurder gebeld – maar dit probleem zit waarschijnlijk bij het lampje boven in de mast. En daar is nu even niets aan te doen (want de mast laten zakken is niet eenvoudig). Omdat wij nog wel wat ankerplannen hebben zullen we dus op zoek moeten naar een oplossing.
Na de afwas was het tijd voor vertrek. De landvast voor, aan loefzijde, trok zich echter vast (achter de lijn van de buren) dus zo kwamen we niet ver. Dus van boord en even een andere lijn vastleggen en daarna de vastgetrokken lijn, toen er geen spanning meer opstond, losgemaakt. Konden we daarna probleemloos vertrekken.

Op naar Stavoren. De brug en sluis passeerden we zonder incidenten. En daarna konden we voor de wind op de fok een Noordelijk koers zetten naar Makkum. De laatste IJsselmeerhavenplaats voor de sluizen bij Kornwerderand. En ook aantrekkelijk omdat we er nog nooit, in ieder geval met een boot, in deze stad zijn geweest. En dat ging best lekker met het zwaard helemaal opgetrokken en een gangetje tussen de 3 a 4 knopen met alleen af en toe wat golven die aan het roer rukten.

Een mijl of zes voor de haven verlijerden we op eens gevaarlijk dichtbij richting een boei. Snel wat zwaard gestoken verhielp het probleem. Maar ook bleek de wind wat gedraaid – we voeren inmiddels halve wind. Dat deed ons besluiten om ook het grootzeil, met een rif, te hijsen. Deze actie verliep niet helemaal vloeiend; laten we zeggen dat we wat les hebben genomen over de volgorde der dingen. Maar we gingen zeilend wel zes knopen en de roerganger kreeg zelfs buiswater over zich heen. Dat droogt met windkracht 4 ook wel weer snel!
Bij het begin van de vaargeul naar Makkum gingen de zeilen, nu wel weer vloeiend, naar beneden. We voeren door tot de dijk en konden daar, netjes met de kop op de wind in een box aanleggen. Lagen we keurig met een mooie afstap naar een zij-steiger. Bewonderend keek de buurman ook nog toe hoe we netjes de achterlandvast aan lijzijde in 1 keer om de paal wierpen.
Op naar de havenmeester en een rondje door het stadje. Op het plein terrassen. En om de plaatselijk horeca te steunen gingen we daar maar even zitten voor het eerste tapbier sinds maart. Wel even onder een parasol – want we voelden wat spetters. Het beviel ons zo goed dat we ook maar reserveerden om ’s avonds binnen te eten.

Eerst een middagdutje doen terwijl ondertussen het IJsselmeer met een forse bui werd bijgevuld. Daarna soep, een uitgebreide hoofdmaaltijd en koffie. En natuurlijk ter steun ook wat extra fooi – ook omdat we voor een nagerecht geen ruimte meer voelden.
En nu weer in de kajuit onder het genot van wat muziek lezen, werken aan ons blog en onze tocht over de wadden voorbereiden. Lastig vraagstuk daarbij – wat is het alternatief als de haven bij aankomst vol blijkt…

Morgen meer!