Plan was dat we rustig aan zouden doen en morgen naar Medemblik varen. Het was een rustige nacht, bijna geen wind, dus we hadden geen last van allerlei geluiden veroorzaakt door het spelen van de wind met onderdelen van onze of andermans boot. Wel werd een van ons om 7 uur al wakker van geschreeuw op de kant van 2 mannen. Toch werden we uiteindelijk pas om 09.30 wakker. Tijdens het ontbijt en de koffie hebben we flink gediscussieerd over ons reisdoel. Er zou eens weinig wind (kracht 3) zijn en daarom misschien leuk om toch nog een keer droog te vallen op het Wad. Aan de andere kant is laag water vandaag pas om 17.15 in de buurt van Den Oever. Alle mitsen en maren besproken en uiteindelijk besloten dat we zouden gaan droogvallen in het Amsteldiep (ten noorden van Den Oever) en dat we daarna in Den Oever zouden overnachten. De Stevinsluis wordt nog tot 22 uur bediend, dat moet allemaal lukken. Ons was naast weinig wind ook veel regen beloofd.

Omdat het pas rond 13 uur hoog water is hoeven we ook niet erg op te schieten. We vertrekken en zeggen daarbij nog: wat een stressloos vertrek met zo weinig wind. We zijn de steiger nog niet om en we liggen opeens vast. Joost dacht dat hij om 2 palen heen moest ipv er binnendoor. Daar buiten was het echter zeer ondiep. Sloegen wij even een stom figuur in het zicht van de haven. We hadden bekijks en een man zou wel met een bootje komen om ons te helpen. Uiteindelijk lukte het toch om op eigen (motor)kracht eruit te komen. Maar dat gaf wel even oponthoud. Nu op weg naar Kornwerderzand voor de sluizen. Aan het begin van de vakantie waren we daar zo door. Nu was het een enorme drukte met boten. Wat een gekrioel met boten die de sluis in wilden, pas de derde schutting konden we mee. Toen zagen we dat de sluis niet effectief gebruikt werd. Mensen sloten niet goed aan. Er hadden veel meer boten in de sluis gepast. Dit alles kostte zoveel tijd dat we pas om half 3 de Wadden opvoeren terwijl we al om 3 uur bij onze droogvalplek wilden zijn en dat was nog 2 uur varen.

Het was aan de Waddenkant opeens wel heel lekker weer, er was een zonnetje en hele mooie luchten boven het Wad, terwijl over het land we de regenbuien zagen hangen. Echter de wind viel tegen. We konden helaas niet zeilen. Alleen een paar bootjes met een spinnaker lukte het te zeilen. In de verte zagen we af en toe een zeehond zwemmen.

We voeren mooi de Texelstroom in, de stroom mee hebbend, en konden de vuurtoren van Texel goed zien liggen. Even hadden we weer discussie over ons plan. Zullen we niet even Oudeschild op Texel aandoen? Joost wilde er graag heen. Maar omdat het morgen vanaf een uur of 11 al weer hard gaat waaien leek dat geen goed plan.

Dus zonder droogvallen op weg naar Den Oever. Tot we plotseling voor de tweede keer vandaag vastliepen. We waren namelijk een ondiepte ingestoken waarvan we dachten dat te moeten kunnen halen met onze diepgang. We zaten goed vast en het was nog geen laagwater. Lagen we toch nog zogenaamd droog te vallen! Helaas levert dit niets anders op dan vertraging. Want nergens om ons heen zou het helemaal droog vallen. Er zat niets anders op dan wachten en heel erg is dat met dit weer, geen harde wind en geen regen, ook weer niet.

Toch was Joost wel opgelucht toen de boot loskwam en we weer konden varen.

Ondertussen gingen Marjolijn en ik maar vast de saus van de pasta maken. We zouden pas laat in Den Oever aankomen en tegen die tijd zouden we wel trek hebben. Tegen 21 uur bereikten we de Stevin sluizen. Een vrachtboot die ons inhaalde, Deo Volente genaamd, ging ons voor de sluis is en wij pasten daar nog makkelijk bij. Geen enkel andere pleziervaartuig volgde ons.

Om de hoek van de sluis ligt de haven van Den Oever. Volgens verwachting was er heel veel plek (een ongezellige haven waar niets is, behalve een raar eettentje, wisten we van vroeger). Aanleggen ging gemakkelijk. Nog even de pasta gekookt en we konden eten. Dat smaakt na zo’n dag extra lekker. Daarna wilden we het rare eettentje nog van binnen bekijken voor een biertje. Ondanks de enorme verlichting was de deur gesloten. Het biertje en witte wijn namen we toen maar op de boot.