Bij het ontwaken kletterde de regen tegen ons dak. Snel even het weerbericht gecheckt. De verwachting van een windje 4-5 was nog steeds hetzelfde, maar nog wel even een uurtje regen. Dus nog maar even omgedraaid. Tegen vertrek was iedereen z’n kooi uit en had op eigen wijze ontbeten. De zeilpakken aan, reddingsvesten en vervolgens een vertrekplan gemaakt. Wie doet wat om te zorgen dat de zijwind ons niet weer tegen de paal van de box blaast. Te langzaam weg varen geeft meer kans om weggezet te worden. Deze keer vertrok Joost dus met aardig wat gas. Gelukkig zaten er geen knopen in onze lijnen die we moesten laten vieren anders waren we pardoes weer tot stilstand gekomen.

De eerste keer zeilen hijssen met deze boot. Best ingewikkeld met een dubbele schroot en een oneindige lijn. Voor uitleg kan je na onze vakantie bij Joost terecht.

We zijn niet de enigen die Stavoren verlaten richting Enkhuizen. Aan de wind zeilend ziet Lukas de teller op 8 knopen staan. Zo zijn we in een vloek en een zucht in Enkhuizen. In 2006 deden we daar met onze platbodem nog een hele dag over! Maar nu gaan we ook nog verder. We nemen de sluis om het Marker Meer op te gaan met als eindbestemming de Marker Wadden. Een week geleden was ik daar al geweest met Harm en Jaap en dat was goed bevallen. Ik wilde dat Joost en de kinderen ook wel laten zien.

De Marker Wadden is een nieuw gemaakt natuurgebied in het Marker Meer. Het bestaat uit meerdere eilandjes, op de eilandjes ook veel watergebieden. Een ideale plek voor broed en trekvogels. Het is een natuurgebied waar we wel mogen komen. Zo gaan natuur en toerisme hand in hand. Daarbij zijn er voor en tegenstanders. De tegenstanders vinden het helemaal geen natuur, want gemaakt. Wij kunnen er in ieder geval wel van genieten. Er is een klein haventje waar het nu helemaal niet druk is. In de boxen ligt niemand en aan de ‘stapelsteiger’ liggen uiteindelijk 8 bootjes. Om daar te mogen liggen betaal je wel een aardig bedrag aan Natuurmonumenten via aardige vrijwilligers die daarvoor hier een weekje mogen vertoeven. Een paar keer per dag worden met een driemaster groepen toeristen hierheen gebracht en later weer opgehaald. Om half zes vertrekt hij voor het laatst en dan blijven de zeilers over die zich dan net iets minder toerist voelen. Ik heb ‘Grand hotel Europa’ net uit dus ik kan erover mee praten.

Rond half 3 kwamen we hier aan. We moesten nog lunchen en deden dat in de boot waarna ieder weer ging doen waar hij/zij zin in had. Ik heb heerlijk buiten in het zonnetje en de wind zitten lezen. Kopje thee erbij, heerlijk! Daarna heb ik met Joost en Lukas het eiland rondgelopen. Mirjam haar boek was daarvoor veel te spannend. Ik hoef er verder niet meer over te vertellen, de foto’s vertellen het verhaal.

Terug op de boot is het tijd voor een borrel en een spelletje. Opnieuw Azul. Mirjam wint nipt van Lukas, wat voor Lukas een prestatie was want hij kreeg de meeste strafpunten. Toen Joost ging koken heb ik nog een ommetje gemaakt. Ik was precies voor het eten terug. Nu lekker met een kop koffie het blog schrijven terwijl de rest in boeken verdiept zijn. We besluiten de avond vast wel weer met een spelletje.