We hebben nu, eind augustus, een weekje vrij omdat Joost zijn vakantiedagen op moest maken voor 1 sept. Toevallig tijdens onze zomervakantie tegen de Nynke in Lemmer aangelopen, nog vrij voor deze week en groot genoeg om Lukas en Mirjam mee te vragen. Vroeger zeiden ze dan: gaan we alweer zeilen, maar nu wilden ze graag mee. 4 jaar geleden gingen ze voor het laatst mee en zat er best nog wel wat puberaals in hun bloed. Nu zijn het gezellige jong volwassenen en hebben we erg veel zin in deze week samen zeilen.

Voor we weg gingen moest ik nog mijn auto in Marjolijn haar garage stallen zodat ze deze kan gebruiken tijdens onze vakantie. Mirjam reed achter mij aan en zo reden we daarna langs KPMG om Lukas van zijn werk te halen en daarna naar huis om de auto vol te laden. Omdat we tegenwoordig met z’n tweeën ook een auto vol hebben vroegen we ons af of we wel met z’n vieren en al onze spullen in de auto zouden passen. Een beetje goed proppen en jawel het past.

Na 1,5 uur rijden bereiken we Lemmer. We zien de Nynke al liggen in de Lemster baai. Een Bavaria 36, zo’n 11 meter lang. Een scherp jacht dus, heel anders dan de Noordkaper van afgelopen zomer. Een soort boot waar we de meeste ervaring mee hebben. Een nadeel, je kan er niet mee droogvallen, als je dat wel doet heb je een probleem.

We mogen meteen de inventarislijst en alle bootonderdelen gaan afvinken. Altijd een hele klus, maar deze keer in het Nederlands. Toch kennen we weer enkele termen niet. Het blijkt dat we een boot met een rodkicker hebben. We hadden geen idee. Het is een stang met veer die de giek omhoog houdt zodat de kraanlijn overbodig is.

Ondertussen doen Lukas en Mirjam boodschappen in de naastgelegen Jumbo. Ja, je weet dan wel waarom je ze hebt meegenomen. Na uitleg van de boot en hoe de zeilen gehesen moeten worden kunnen de boodschappen en de rest van onze spullen aan boord. Als alles een plekje heeft, inclusief de vertrouwde verdeling van de hutten, wij in het vooronder, Lukas in het achteronder aan stuurboord, en Mirjam in het achteronder aan bakboord, is het tegen achten en gaan we op weg naar ons gereserveerde Italiaanse restaurant.

Het is behoorlijk druk in het centrum met vele volle terrassen, bij nog zomerse temperaturen. Wij vragen toch maar een plaatsje binnen. Ook druk en niemand houdt er 1,5 meter afstand! De menukaart heeft wel 150 gerechten waarvan heel veel soorten pizza’s. Het valt Lukas niet mee hieruit te kiezen zodat hij toch maar zijn vertrouwde pizza tonno besteld. Joost kiest iets wat volgens de serveerster haast nooit besteld wordt: pizza met mosselen, garnalen, champignons en rode pepers. Wij vragen ons ook af of dat wel lekker is. Maar voor Joost blijkt het smikkelen en smullen.

Op de boot duikt Lukas meteen zijn kooi in, moe van de dag werken. Een spelletje zit er vanavond nog niet in. En Joost zit nu al rechtop te slapen. Zorg ik toch nog even dat ons blog weer viral gaat.