Het is inmiddels 18 maart en en we zijn weer op weg naar Friesland. We hebben namelijk een paar dagen na de bezichtiging van de Aquamarijn een bod uitgebracht op de boot en deze was aanvaard. In het contract is opgenomen dat er een aankoopkeuring plaats zal vinden met ontbindende voorwaarden als er gebreken van betekenis aan het licht komen. Om 7 uur zijn we vertrokken uit Amsterdam om even na negenen bij de boot aan te komen. Daar staan de twee eigenaren (echtpaar), de makelaar en de keurder (die we zelf ingehuurd hebben) ons op te wachten. Kom, we gaan eerst koffiedrinken, zei de eigenaresse. Zo zaten we even later in de kuip met ons zessen aan de koffie, op net geen 1,5 meter afstand, maar wel in de buitenlucht. Het was meteen een ongekend gezellige start van deze dag. De zeilverhalen gingen over en weer. Zo hoorden wij dat de eigenaren, zeventigers, de boot wel 19 jaar hebben gehad. De vorige eigenaar had een heel nieuw zeilplan voor deze boot gemaakt, maar toen hij dat klaar had, bleek z’n vrouw niet van zeilen te houden en heeft hij de boot verkocht. De huidige eigenaren zijn vanuit het Westen van het land na hun pensioen naar Stavoren verhuisd. Ze hebben inmiddels een sloep gekocht en merkten dat ze steeds minder met de zeilboot weg gingen. Daarom het rationele besluit genomen om de boot te verkopen. Maar dat valt hen nog niet zo makkelijk, ze zijn nog steeds verliefd op de boot zo te zien.

Ondertussen is de keurder bezig alles nauwkeurig na te kijken. Maar dat weerhoudt hem niet om zich te mengen in de gesprekken. En dan blijkt dat de keurder en de eigenaar beiden in Amsterdam West zijn opgegroeid. Rond half 11 wordt de motor gestart om de boot naar de Marina aan de overkant te varen waar de boot met de bootlift uit het water gehaald zal worden voor de inspectie van het onderwaterschip. Beide eigenaren gaan mee, het is per slot van rekening nog hun boot, en hij is de schipper.

De motor start meteen en we gaan varen met ‘onze’ boot. De eigenaar stuurt eenvoudig de boot de box uit, nu was er windkracht 2 en dat maakte het niet erg ingewikkeld. En verder natuurlijk nog geen enkele boot op het water. De boot wordt keurig onder de bootlift gemanoeuvreerd. We gaan van de boot en gaan aanschouwen hoe ‘onze’ boot uit het water komt.

Nadat de boot er weer in ligt gaan we nog een stukje varen om de motor goed te laten draaien, ook even op volle kracht. Joost en ik sturen beiden een poosje en dat voelt erg goed. De eigenaren genieten van ons enthousiasme.

Als we teruggekeerd zijn naar de ligplaats en de laatste checks gedaan zijn gaan we met de eigenaren mee naar hun huis voor nog een koffie. Ze wonen vlak achter de haven en hebben een fantastisch uitzicht op de binnenhaven van Stavoren en de sluis. Ook nu overtreden we de Corona regels. Maar hun huiskamer is groot genoeg om op 1.5 meter van elkaar te zitten. De keurder schrijft zijn rapport af en zegt aangenaam verrast te zijn hoe goed deze boot uit 1980 onderhouden is. Hij heeft geen gebreken van betekenis gevonden en daarmee gaat de koop contractueel door. De eigenaren zijn onder de indruk van het grondige onderzoek (het kost wat, maar dan heb je ook wat) door de keurder en zijn ook blij te horen dat de boot zo goed beoordeeld wordt. De keurder vertrekt en de makelaar komt nog even. Weer nieuwe verhalen. Van een schoolmeester van verschillende dorpsschooltjes die de beoordelingssystemen van leerlingen niet meer leuk vind en een nieuwe weg inslaat door van zijn hobby zeilen een beroep te maken als scheepsmakelaar. Ook horen we nog dat de eigenaars elkaar op wat latere leeftijd hebben ontmoet nadat vorige vriendinnetjes van de eigenaar niet voldeden omdat ze geen plezier in zeilen hadden. Zijn vrouw is inderdaad net zo enthousiast over het zeilen als hij en weet ook overal veel vanaf.

Omdat de koop toch bijna beslecht is krijgen we vast alle extra zeilen mee die bij hen op zolder liggen. Dat is een heleboel, goed dat Joost zoveel ruimte in zijn auto heeft. Op de boot zit als voorzeil nu een high-aspect, een kleiner zeil dan de genua. Zij zeilen alleen nog met deze. In principe is dat zeil meer voor aan de windse koersen en de genua zou het beter doen bij ruimere winden. Daarnaast is er nog een extra stag, een fok en een stormfok. Laatste twee nooit gebruikt. En dan nog een genaker, voor de ruime koersen bij weinig wind. En nog een winterdekzeil, goed voor een overwintering in Scandinavie. Op de boot zit naast elektrische verwarmingselementen voor als je aan de walstroom ligt ook een dieselverwarming waarbij je een heuse schoorsteen op het dek zet. Op de boot ligt nog een windscherm voor rond de kuip, als je lekker in de zon en uit de wind wil zitten. Kortom genoeg elementen om te dromen van allerlei bestemmingen. Sinds we volgers zijn van het vlog: Sailing Uma, gemaakt door een jong Canadees-Haitiaans stel die al 5 jaar de wereld rondzeilen en nu overwinteren in Scandinavie, is dat niet zo moeilijk.

We moeten nog een aantal zaken regelen voor de koop rond is, o.a. de verzekering en de ligplaats. Maar we spreken af dat de overdracht in het Paasweekend op 2 april plaats zal vinden. Op de terugweg meteen langs de haven van Monnickendam gereden waar we uit 5 mogelijke ligplaatsen mogen kiezen. De meeste liggen wel erg aan de rand en dus op de wind. Een plek niet en dat wordt onze keus. Vanaf 1 april kunnen we voor een half jaar onze boot hier neerleggen.