2 april en we rijden voor de derde keer dit jaar naar Stavoren. Vanaf vandaag zijn we de eigenaren van de Aquamarijn. De overdracht is om half 2 vanmiddag. Voor we op weg konden moesten alle spullen die ik verzameld had als inventaris van de boot in de auto geladen worden. Mirjam, die mee zou gaan naar Friesland hielp mee. En zowaar het paste weer precies. Op dat moment was Joost ook klaar met zijn laatste werkafspraak en konden we in de auto stappen. Ondanks het begin van het Paasweekend geen files op de weg. In Stavoren aangekomen maken we gauw even gebruik van het gemeentehaven toilet naast de Koebrug. De vorige keer hadden we gelezen dat vanaf 1 april deze weer geopend is. Het vaarseizoen loopt van 1 april tot 1 november. In die periode worden ook alle bruggen en sluizen weer normaal bediend. In de gemeentehaven zien we ook al meer bedrijvigheid van boten dan de vorige keer. Deze keer zijn we als eerste bij de boot maar al gauw zijn de makelaar en de eigenaren er ook. We gaan naar binnen, het is te koud om buiten te blijven. Binnen hadden de eigenaren als welkom een fles wijn voor ons neergezet. De makelaar had als soort overdrachtsritueel voor ons en voor de eigenaren een slagroomtaart met daarop een (eetbaar) plaatje van de boot.

En wij hadden voor de eigenaren een afscheidscadeautje van de Aquamarijn: onderzetters met foto’s van de Aquamarijn. Ze konden dat zeer waarderen. De makelaar vertrok en wij kregen de laatste uitleg van het een en ander. En toen, zwaai zwaai, namen zij afscheid van hun boot.

Tijd om alle spullen uit de auto te halen en op de boot te brengen. De hulp van Mirjam kwam zeker van pas. De kuiptent zat nog op de boot wat prettig was zodat we ook tassen daar nog even konden laten staan. Er stond een koude wind, windkracht 4 a 5. Binnen was de verwarming aan, heerlijk! We waren wel toe aan iets en besloten de taart maar meteen aan te snijden en wat drinken te nemen. Daarvoor moesten we wel vast opzoek naar de borden en bestek, maar dat was snel gevonden.

Terwijl Joost boodschappen ging doen gingen Mirjam en ik een begin maken met spullen uitpakken en kasten inruimen. Maar eerst de bodem van lades en kasten met antiglijmatjes beleggen. Het uitmeten en op maat knippen daarvan was een gezellige bezigheid. Ik voel me al helemaal thuis op deze boot. Het is nog even goed uitzoeken waar wat het handigst opgeborgen kan worden. Als Joost terug is met de boodschappen is het tijd voor thee. Onze fluitketel van weleer die jaren in de kast in de schuur heeft gestaan biedt zijn diensten weer vrolijk fluitend aan.

Joost en Mirjam gaan beiden even plat terwijl ik doorrommel om alles een plekje te geven. Als de anderen weer wakker zijn wordt de van huis meegenomen erwtensoep opgewarmd. Een week geleden hadden Mirjam en ik vegetarische erwtensoep gemaakt, een enorme pan vol, en een deel in de vriezer gestopt. Makkelijk voor nu en we hebben ook het bijpassende weer.

De fluitketel doet weer dienst voor de afwas, want we hebben geen boiler aan boord. Nog even zonder afwasmiddel want die zijn we vergeten. Ondertussen wordt het langzaam donker en doen we de binnenverlichting aan. Ieder lampje moet apart aangedaan worden. Als Joost nog een lamp aandoet, gaat opeens de helft uit. De zekering is blijkbaar gesprongen. Nu had de eigenaresse aan mij uitgelegd waar de zekeringen zaten en hoe de klep daarvoor open moest. De knop leek muurvast te zitten, zelfs met een waterpomptang lukte het niet. De knop leek af te breken, maar tot onze opluchting zat daaronder een schroef die met een inbussleutel open gedraaid kon worden. Laat ik net op het laatste moment ook een inbussleutelset in de geïmproviseerde gereedschapskist gedaan hebben! Klepje open, zekering weer ingedrukt en klepje dicht. Het eerste technische probleem hebben we daadkrachtig opgelost, nu was deze dan wel van de eenvoudigste moeilijkheidsgraad.

Had ik Joost nog uitgelachen toen hij in onze kooi een dutje ging doen en moeite had erin te komen, nu ik ons bed op wilde gaan maken, wist ik ook niet hoe ik erin moest komen. Een opstapje zou handig zijn. Nu maar mijn tas gebruikt.

Wanneer Mirjam en ik nog even de boot afgaan voor een toiletbezoek test Joost de navigatieverlichting van de boot. Tot onze verrassing deed het toplicht het toch (bij de keuring niet), alleen waren blijkbaar de draadjes naar het bedieningspaneel verwisseld met die van het driekleuren toplicht.

Joost installeert zich bij de navigatietafel met zijn laptop om nog een krantje en de link voor de KGK te maken. Voor mij dan weer de schone taak het blog te schrijven. Met koffie en later bier erbij krijg je dan dit resultaat.