Te veel wind en kou dit Pinksterweekend om er ook 3 dagen op uit te gaan. Zaterdag ook echt te veel wind. We gaan wel even naar de boot om te kijken hoe het met haar is. Het vorige weekend ontdekten we aan het eind opeens dat op een plek in de kajuit vlak naast de wc de vloerbedekking erg nat was. We hadden geen tijd om er nog naar te kijken en hebben de vloerbedekking rechtopgezet om te drogen. Op de boot gekomen ontdekten we al gauw dat onder de vloer van de wc water stond. Even wegpompen met de bilgepomp. Dat werkte niet. We hebben heel wat vloerdelen en kasten open getrokken om overal onder te kunnen kijken waar de slang van de bilgepomp heen liep en of er op meer punten water stond. Zo leer je je boot wel kennen. Verder nergens water, gelukkig! We dachten met onze losse douchepomp het water op te pompen, maar deze was niet opgeladen. Uiteindelijk gaat het makkelijker met eruit scheppen en het laatste dweilen.

Toch 3 emmers water kwam er onder vandaan. We denken dat een van boven overlopende wc de oorzaak is geweest. De wc stond een keer boordevol na een vaartocht. We waren vergeten de sluiters dicht te doen. We hadden toen niet door dat er al zoveel naar onderen gelekt was. Nog even de wc doorgepompt om te zien dat het lek niet uit de slangen komt. Verder wilde ik de vloerbedekking even zuigen met de kruimeldief. Een week vakantie met deels veel gasten had deze behoorlijk vies gemaakt. De kruimeldief was al snel leeg en moest ook opgeladen worden. Nu vraag je je misschien af, wat doet een vaste vloerbedekking op een boot? Tja, het lag er al in, alleen in het ‘salon’gedeelte. Maar met kou is daardoor dat deel van de boot het minst koud en het staat best gezellig.

Terug naar huis om samen met de kinderen een ouderwets avondje Songfestival kijken. De door Mirjam aangeraden vegetarische bitterballen smaakten opperbest daarbij.

Op zondagmorgen vertrekken we naar de boot. Vandaag zou het de beste dag zijn wat weer betreft. Niet te harde wind en ook niet zo koud. Terwijl Joost de boot klaarmaakt zuig ik de vloer nog even schoon. Wanneer we willen vertrekken komt er een bui langs. Dan eerst maar rustig koffie drinken en krantje lezen. Om 1 uur varen we weg. Vanwege de westenwind kunnen we direct gaan zeilen richting Marken. Als we uit de luwte van Hemmeland zijn krijgt de boot de volle laag wind en we gaan zo hard als we niet eerder gingen. We schrikken toch wel even, hadden we er toch een rif in moeten zetten? Na een stormrondje varen we noordwaarts richting Volendam. Op het Markermeer aangekomen trekt de wind nog meer aan. De boot is veel te loefgierig en zwaar te sturen. We besluiten tegen de wind in te gaan liggen en toch een rif erin te zetten. En daarna stuurt de boot ook beter. We gaan naar het zuidoosten naar een haventje tussen de Oostvaarders en de Lepelaarsplassen in genaamd WSV de Block van Kuffeler. Niet een verre tocht, zo’n 7 mijl. We zijn er nog nooit geweest en een wandeling daar lijkt ons ook leuk. Een ligplaats hebben we al telefonisch gereserveerd. De verwachting was afnemende wind van 5 naar 4. Daar lijkt het helemaal niet op. We krijgen forse dwarse golven. De wind bleek achteraf kracht 6 met vlagen naar 7. Op andere boten liggen we met zo’n wind en koers te rollen of te klappen op de golven. Daar is nu geen sprake van, wat doet ze het toch goed! Als de bemanning het nu ook maar kan! We zijn blij dat we met deze wind met z’n tweeën zeilen en geen gasten hebben. Na drieën strijken we en varen de vluchthaven in. Meteen is het daar een stuk kalmer. We maken de boot klaar voor aanleggen. We hebben om een ruime plek gevraagd omdat we niet makkelijke kunnen manoeuvreren. De wind staat pal op de box. joost stuurt de boot goed de box in en ik leg de spruit over de eerste paal. Dat geeft altijd rust, want dan liggen we in ieder geval zonder dat er wat kan gebeuren. Fenders tussen de buurboot en de onze gegooid want de boot wordt daarheen geblazen. De spruit is net te kort om goed de kant te halen in de grote box. Joost klimt op de buurboot om aan wal te gaan. We leggen de voorlijnen vast, maar de boot krijgen we nog niet dicht genoeg bij de kant. Maar Joost kan er ook niet meer op. Ik probeer van alles, maar ik krijg geen lijnen om de andere achterste paal die ver weg is. De boot maar weer naar de buurboot trekken zodat Joost weer op de boot kan en we samen het wel voor elkaar krijgen. He, he, een te grote box is dus ook niet alles. Maar er is hier wel een vorstelijk trappetje vast aan de stijger waar we dankbaar gebruik van maken.

Om half vijf lunchen we pas. Daarna ons snel aangemeld bij de havenmeester. Het is een vereniging dus er is geen echte havenmeester maar verenigingsleden die dit om toerbuurten moeten doen.

We gaan aan de wandel want bij zo’n late lunch moeten we nog niet aan avondeten denken. We willen de wandeling rondom de lepelaarsplassen maken, 12 km. We worden begroet door heel veel vogelgeluiden, het fluitekruid staat hoog, de wind is gaan liggen en de zon komt door: schitterend!

We lopen naar een vogelobservatiepost. We zien ganzen, eenden, meerkoeten, futen en een zwarte zwaan. Helaas geen lepelaars en geen ijsvogel. Wel een bever.

We lopen verder. We gaan het bos uit en lopen verder langs weiden en het water rond Waterwijk in Almere.

Hier zien we heel wat villa’s met boten voor hun huis. En dan denken we weer aan de vorige eigenaren, dat toen ze woonden bij hun boot haast niet meer gingen varen.

Op de dijk zien we het Paard van Marken liggen. Echt niet ver weg!

Het laatste stuk over de dijk terug naar de haven was niet meer zo aangenaam door zwermen muggen. Doen muggen eigenlijk nog iets goeds voor deze wereld? Joost mist de zwaluwen die ze wel lusten, maar in de haven blijken ze wel rond te vliegen. Een hele geruststelling. Na drie uur wandelen zijn we behoorlijk moe. Joost kookt een snelle hap. Verwarming maar weer aan en dan zitten we er weer warmpjes bij.