Bij wakker worden was er geen enkel geluid dat wees op aanwezige wind. Een stap uit de kajuit de kuip in, bevestigde mijn vermoeden. Een rimpelloos water, in de haven, maar ook buiten op het wad.

De verwachting is wel dat een wind uit Oost gaat waaien kracht 3. Prima wind om naar Vlieland te zeilen. Van Terschelling naar Vlieland is altijd ingewikkeld, hoewel niet ver uit elkaar, je hebt met tegen gestelde stromen te maken. Als we vanaf Terschelling de stroom mee hebben, hebben we naar Vlieland de stroom tegen. Maar omdat we gisteren gemerkt hebben dat we met deze boot ook bij tegenstroom nog wel een vaartje houden en de wind gunstig staat, besluiten we rond 10 uur bij hoog water weg te gaan.

De buren staan ons nog bij bij de afvaart, maar nergens voor nodig, het gaat zeer eenvoudig dankzij weinig wind. Buiten de haven hijsen we de zeilen en zo varen we op de ebstroom over het Schuitengat terwijl het waterige zonnetje steeds meer kracht krijgt. We varen weer een warme koers, ruime wind, af en toe even gecontroleerd gijpen. Aangekomen bij de Vliestroom moeten we eerst noordelijker wat de zee op steken om vervolgens te keren en de Vliesloot in te steken. De zee is enorm kalm. Zo kunnen we wel naar Engeland varen grap ik. Nu we de stroom tegen hebben gaan we wat langzamer, zo’n 2 knopen. We hebben geen haast dus laten we dit zo en genieten van dit mooie stukje wad. We varen vlak langs het strand van Vlieland, waar veel wandelaars zijn en hebben ook zicht op een restaurantje.

En aan de andere kant is Terschelling ook nog steeds te zien met de Brandaris overal bovenuit stekend. In de buurt van de haven van Vlieland passeert de Noordkaper van de ex-Koopmans vaarder. Hij vaart op de motor behoorlijk door en duikt het Vlielander Balg in. Hij gaat vast voor een drooglig plek die je daar hebt.

Wij gaan voorbij de haven strijken en alles gereedmaken voor het aanleggen in de haven. Voor de haveningang staat altijd een dwarse stroom, maar deze viel nu erg mee, zodat we makkelijk naar binnen konden varen. De havenmeester opgeroepen, we mochten gaan liggen aan de E steiger. Een plek waar we gewoon rechtdoor in konden varen lieten we links liggen omdat leek dat het te smal was. Daardoor een moeilijke bocht en weinig ruimte om een andere plek in te komen. Tot onze schrik geen gewone boxen, waar we op hadden gerekend, maar lage vingersteigers. Kortom: niet goed voorbereid om hier aan te leggen. Gelukkig met hulp van beide buren liggen we uiteindelijk toch. Met bezorgdheid denken we aan morgen hoe hier weer uit te komen want de manoeuvreer mogelijkheid is niet groot. De buurvrouw zegt, morgen is morgen, en dat is dan ook wel weer zo. Als je ziet hoe makkelijk anderen hun boot manoeuvreren (ook zonder boegschroef) zijn we daar wel jaloers op. Maar wie weet doen we dat over een paar jaar ook op ons duimpje. De eerste makkelijke plek bleek achteraf natuurlijk breed genoeg.

In de haven is het heerlijk warm, dus gauw zeilkleding en nog wat lagen uit. Ik maak een lunch en we eten in de kuip. Dan maken we plannen voor de middag. Omdat het eind van de middag gaat regenen willen we snel op pad voor een wandeling, een terras en wat boodschappen. Zo lopen we om 3 uur de Kampweg in door het bos en richting het strand. Toch even de zee zien denk ik dan, en dat is natuurlijk vreemd als je net van zee komt. Maar het is natuurlijk het omgekeerde perspectief. Voor het terras bij de strandtent moet je in de rij staan waar we geen zin in hebben. Dus lopen we via de Badweg naar het dorp waar genoeg plek op het terras is. Wel een plek onder een parasol gekozen, want de regen dient zich aan in miezer regen. Voor Joost het ultieme genot, een tapbiertje op een terras na een zeildag. Deze keer besteld hij een Springtij van dezelfde brouwerij (Texel) waar mijn Skuumkoppe vandaan komt.

Terwijl Joost boodschappen bij de Spar haalt, koop ik warme sokken met antislip voor ons beiden. Lekker voor op de boot. De vloer van de boot is in dit voorjaar nog behoorlijk koud.

Langs het wad terug naar de boot. Die wereld ziet er nu heel anders uit dan in de ochtend. Alles grijs, behalve Joost zijn leuke vest. In de verte zien we de Noordkaper nog steeds op het wad liggen (als je goed kijkt op de foto ook te zien).

Eenmaal op de boot verandert de miezer regen in een echte langdurige regenbui. Goed voor de natuur denken we, wij zitten toch gezellig binnen. Het wordt wel weer kouder binnen. Als het koken van Joost nog niet genoeg warmte geeft zetten we toch maar weer de verwarming aan. Muziekje op, boek en blog. ‘Ut en Thus’ stond er op een duinhuisje. Dat is ook wel op onze boot van toepassing.