Soms is alles klaar en zit je alleen nog te kijken of je nog een bladzijde zult lezen of naar bed zult gaan. En dan na elven, terwijl het regent, komen er op eens lichtjes op je boot af. Een grote catamaran wil nog langszij. Dat mag natuurlijk maar ik trek toch even mijn schoenen aan om een handje te helpen.

Blijkt de catamaran onder Zwitserse vlag te varen met allemaal jongelui aan boord. Duidelijke taakverdeling – wel vier jongens houden stootwillen tussen de catamaran en de Aquamarijn. Spreken onderling een soort van Duits, maar met mij wordt Engels gesproken. Pak een lijntje aan en geef een lijntje door en vertel dat we morgenochtend willen vertrekken. Niet veel later staat niets een ongestoorde nachtrust in de weg.

Volgende ochtend blijkt pas hoe groot en dan vooral breed de Catamaran is. Blijkt van het project oceanyouthsailing.com die vanuit Lelystad opereren. Nadat wij onze fietsen hebben weggebracht, water bijgevuld en de Aquamarijn zeilklaar is gemaakt blijkt de bemanning ook wakker. Keurig gaan ze opzij zodat we nog voor tienen rustig in zijn vooruit de Terschellinger steiger kunnen verlaten.

Buiten de haven is het opkomend tij bij nog steeds Noordenwind. De wind voel matig maar omdat we in de beschutting van het eiland zitten laten we toch een rif zitten. Het grootzeil gaat weer snel omhoog en zeilend met nog een beetje motorsteun gaan we de haveningang weer voorbij. Ter hoogte van het groene strand staat de fok ook uit, is er iets meer wind en kan de motor uit. Heerlijk zeilen we over het Schuitengat. Dat we stroom tegen hebben verlengt alleen maar het plezier. Water is hier ook rustig dus wordt koffie gezet en gedronken. We kijken nog even naar het duin waar we gisteren opstonden.

De bocht in de vaargeul kunnen we zeilend nemen; wel moeten we oploeven. Maar dan kunnen we met halve wind vanuit het Schuitengat de Vliestrroom op varen richting het Stortemelk. De golven zijn hier hoger en lijken uit twee richtingen te komen. Maar de golfsnelheid is niet hoog en de Aquamarijn vaart er gemakkelijk doorheen. Wel moeten we rekening houden met de stroom – het opkomend tij zet ons naar stuurboord en om niet op de Richel te belanden sturen we een Westelijker koers dan we daadwerkelijk varen. Maar zonder problemen bereiken we de Vliesloot waar we aan de kant moeten voor de veerboot maar verder rustig onze zeilen kunnen strijken. We varen daarna probleemloos de haven in en, geleerd van eerdere ervaringen, zoeken een plaatsje bij de wat grotere boten.

En dan liggen we net na enen al op onze plek; best een vlot einde van deze mooie zeildag. Was het echter tijdens het zeilen onverwacht droog, nu we in de haven liggen gaat het toch regenen. Maar goed, tijd even om te lunchen, te douchen een een krantje te lezen .

Eind van de middag wordt het droog en wandelen we even heen en weer naar het dorp Oost-Vlieland. We eten vanavond in het Badhuys dat aan het Noordzeestrand ligt (ter hoogste van het Zuider Stortemelk. We wandelen er naar toe via het bos – en komen ook langs camping Stortemelk.

We eten lekker en ook het bier smaakt goed. De bediening is vriendelijk; wel misschien een idee om bij de Spaghetti Vongole een bordje te geven voor de schelpen?

Als we het restaurant verlaten zien we dat de Brandaris zijn licht heeft ontstoken.

Omdat we via de Badweg (met een kleine ‘sentimental journey’ omweg langs appartementscomplex Eureka) teruglopen kunnen we ook controleren of het licht op Vuurboetsduin brand.

Even later zien we ook nog de Vuurturen van Eierland (bij de Cocksdorp, Texel) verlicht en een helikopter landen. Maar dat wil niet meer zo mooi op de foto!