Nog een warme dag was voorspeld, met wind uit het Oosten in de loop van de dag afnemend. Als je dan op Texel zit kan je niet zoveel kanten op. Maar de afnemende tot weinig wind de komende nacht deed ons het plan maken om richting Den Oever te zeilen en daarvoor in het Amsteldiep bij het Balgzand te gaan ankeren en misschien wel ankerend te overnachten. Het is eigenlijk een zandplaat voor het oude eiland Wieringen tussen Den Helder en Den Oever in.

We maken geen haast want het is geen verre tocht. Dus ontbijten we nog lekker in het zonnetje en neem ik tijd voor een douche en brood halen. De boot naast ons vertrekt al. Dat geeft ons meer ruimte. Helaas is de Westenwind waarmee we hier aan kwamen veranderd in een Oostenwind zodat we als het ware aan lager wal liggen. Een aardige buurman wil ons komen helpen, maar het wegvaren gaat prima. Helaas lukt het Joost niet onze spiegel op tijd door de wind te krijgen en worden we dwars tegen een andere boot geduwd. Gelukkig zitten onze fenders ertussen en de buurman helpt nog even mee, en dan komen we toch weer los. Dit was nu zo’n aardige buurman. Zegt nog even: blijft lastig hè met die wind, vinden wij ook. En we worden vriendelijk uitgezwaaid.

Het is een stukje varen langs een verenigingshaven en de vissershaven van Oudeschild voor je de zee opvaart. We willen net naar buiten varen als Joost een grote vissersboot om het hoekje binnen ziet varen. Hij draait razendsnel de boot om terug de haven in. We hadden de havendienst eigenlijk uit moeten luisteren om dit te voorkomen. We weten niet of de vrouw van de havendienst voor ons haar uitkijkpost uit kwam en met handen in haar zij stond te kijken. We voelden ons wel een beetje schuldig.

We hebben eerst de vloedstroom tegen en halve wind, als we de stroom mee krijgen moeten we toch weer gaan kruisen. We worden er wel bedreven in. We bereiken de ingang van de smalle betonde geul van het Amsteldiep. Daarvoor gaan we de zeilen strijken en op de motor varen we daar naar binnen.

Het blijft altijd wat vreemd als je op de kaart geulen ziet als een soort van straten, maar die in werkelijkheid niet kan zien. Tegenwoordig is het wel makkelijk met de navigatie via gps. We zien op de kaart gewoon waar we varen en dat is netjes in de geul. Maar ook gele boeien wijzen hier ons de weg.

Op de plek waar we willen ankeren ligt al een catamaran voor anker. Maar er is genoeg plek en wij laten ons anker zakken en liggen al snel stil.

Het is nog heerlijk warm, maar helaas is het overwegend bewolkt met soms een doorbrekend zonnetje.

We lunchen door dit alles wel pas om 4 uur. Maar verder prima weer om een middagje buiten een boek te lezen en langzaam af te wachten tot het water zakt. Je krijgt een ark van Noach gevoel. Hoewel… we zien in de verte heel duidelijk Den Helder liggen en ook torentjes van kerken op Wieringen.

Rond 22 uur zou het laagste punt bereikt zijn, maar vanaf 20.30 vallen hele stukken droog. Je hoort het vooral aan het toenemen van de vogelgeluiden. Joost kookt ondertussen snel nasi en tijdens het eten zitten we eerste rang voor de voorstelling ‘Vogels op het wad’.

In de hoofdrol lepelaars die net zo gulzig eten als wij. Helaas alleen door de verrekijker goed te zien en niet zo duidelijk op de foto. Een zeehond ligt een eind verderop helemaal in zijn eentje.

Regenbuien zorgen dat we verder toch binnen gaan zitten, maar vanuit onze raampjes kunnen we ook nog wel wat zien. Gelukkig bleven voorspelde onweersbuien uit.

Helaas door de wolken geen mooie zonsondergang op het wad. Wie weet is er morgen een mooie zonsopkomst. Maar of we dan al wakker zijn is de vraag. Slapen op een boot die geankerd ligt vind ik heerlijk, je wordt vanzelf in slaap gewiegd.

Trusten.