Geen genoeg van zeilen. Er staat zeer goed weer op het menu en we hebben nog veel mensen die wel een keer mee willen zeilen. Maar eerst gaan Joost en ik vrijdagavond in Monnickendam uit eten om ons 34 jaar (+1 dag) samen zijn te vieren. Dat doen we op het terras van de Waegh. En daarna lopen we rustig naar de boot om niet te laat onder zeil te gaan want onze gasten Astrid en Hendrik Jan zullen morgen om 10 uur arriveren.

De gastank bleek gisteravond leeg. Op het goede moment zodat we deze in de ochtend bij het havenkantoor kunnen omruilen voor een volle. Ik loop daarna nog even Monnickendam in voor brood en ik hoopte fruit. Het is een zomermarkt en niet alle kraampjes zijn er. Geen fruit deze keer. En de bakker meldt dat ze over een week er 3 weken niet zijn. Het is jammer dat er in het centrum geen kleine levensmiddelenwinkel (meer) is.

Astrid en Hendrik Jan arriveren mooi op tijd. Nadat de klim de boot op gelukt is en de boot bewonderd is het tijd voor koffie met glutenvrije gemberkoek die Astrid zelf gebakken heeft. Echt heel lekker!

Astrid gaat alleen mee met het zeilen. Zij heeft vroeger met vrienden meerdere keren naar Engeland gezeild. Ze is dus wel wat gewend. Maar wij mogen onze kunsten vertonen. Het wegvaren gaat dus niet goed, we moeten uit onze box met tegenwind. Dat heet eigenlijk lager wal. En dan werken je lijnen niet zoals je wil. Joost heeft mij altijd geleerd dat je zonder vaart niet kan sturen en dat geldt ook nu. Zonder vaart sturen de lijnen je ook niet de goede kant op. Kortom we moeten soms durven meer gas te geven.

Er staat alweer (groot deel van dit jaar) een Noorden wind en dus kruisen we de Gouwzee over naar Volendam. We hebben niet een speciaal doel want we willen weer rond 6 uur terug in Monnickendam zijn. We zetten koers richting het Paard van Marken.

Er staat een vreemde golfslag niet heel aangenaam, maar we kunnen er allemaal tegen. Voorbij het Paard varen we een eind richting de dam van Marken naar het vaste land. Vast inspecteren of je daar kan ankeren voor de plannen van morgen. Verbaasd zijn we als we vlak voor een vluchthaven daar zien dat iemand zijn zeilboot wel heel vreemd geparkeerd heeft.

Ondertussen zijn we best dicht bij Almere. Het blijft apart dat afstanden over het water heel anders zijn dan over de weg. Terug met een makkelijker koers maak ik brood klaar. We moeten nu lange slagen kruisen. Heerlijk om te zeilen en ook wat bij te kletsen. Door Corona hebben we elkaar te weinig gezien dit jaar.

We hebben het goed getimed als we om 6 uur in de haven aanleggen. Dan komen ook onze volgende gasten net aanlopen, onze eigen kinderen. Lukas heeft nog geen een keer meegezeild op de boot. We hebben ze kunnen verleiden met het mooie weer en de belofte dat we vast kunnen ankeren en zwemmen. Hendrik Jan voegt zich ook weer bij ons en even later zitten we gezellig in de kuip met z’n zessen te borrelen.

We zwaaien Astrid en Hendrik Jan uit en dan ga ik koken. Mirjam helpt met de groente snijden en Lukas zien we opeens een boek lezen. De maaltijd in de kuip met ons viertjes doet denken aan heel wat zeilvakanties. Hierna moeten we natuurlijk spelletjes doen, eerst Azul in de kuip totdat het te fris wordt en we binnen gaan kaarten. Het is al 1 uur als we ons naar bed begeven.

Weer een stralende dag met net wat minder wind. Een ontbijtje met z’n drieën want Lukas vindt het moeilijk z’n bed uit te komen. Er is niets nieuws onder de zon. Maar als we vertrekken is hij wel zover om mee te helpen. Zelfs om ook even het roer in handen te nemen.

We varen dezelfde route als gisteren. We willen gaan ankeren achter De dijk naar Marken beschut tegen de noorder wind. Er liggen daar meer boten voor anker. Inde Hollandse bodem is het ankeren niet ingewikkeld. Het anker houdt meteen. En dan willen we natuurlijk het water in. De senioren onder ons gebruiken daarvoor de mooie zwemtrap, de jongelui plonsen gewoon het water in.

Na het zwemmen is het heerlijk op ons zonnedek!

Ankerend kunnen we daarna rustig lunchen. Terug gaat het harder waaien en gaan we flink schuin. Dat is ook voor Lukas en Mirjam best spectaculair en een bewijs dat we niet een oude van dagen boot hebben gekocht.

Als we in de haven aanleggen vervliegt onze wens om zelf te koken en kunnen we nog net een plaatsje krijgen op het terras van de Bierderij voor een eenvoudige maaltijd. We krijgen er een bierdouche bij die niet helemaal de bedoeling was. Wanneer Joost en ik de boot verder weer opruimen rijden Lukas en Mirjam bast naar huis voor een echte douche zodat die ook vrij is als wij thuiskomen.