Nu de onweersbuien van de afgelopen weken verdwenen lijken en de temperaturen ook weer wat oplopen leek het ons goed weer gasten op de boot uit te nodigen. Geen zeilers, maar vrienden die onze boot graag een keer willen zien. Een etentje buiten op onze boot is natuurlijk een leuke lokatie. Waar vind je zo’n terras aan de haven?

Op vrijdagavond komen Ada en Herman. Voor het gemak heb ik thuis een hartige taart gebakken terwijl Joost nog aan het werk was. Ada en Herman zouden voor borrelhapjes en een toetje zorgen. We zorgen dat we er wat eerder zijn om de kuiptent op te ruimen en de boot vast door te luchten. Toch vonden Ada en Herman het naar boot ruiken op de boot. Als cadeautje voor de boot kregen we zakjes gevuld met pas geoogde lavendel. Heerlijk ruikend. Nu zijn we natuurlijk benieuwd hoe onze boot de volgende keer ruikt als we aankomen.

We hebben een heel gezellige avond met elkaar. Eerst was er nog een aardige frisse wind, maar als de zon ondergaat gaat ook de wind liggen. Wanneer Ada en Herman naar huis gaan, gaan wij de boot nog klaarmaken voor een afvaart in het donker. We gaan alleen motoren dus de zeilen hoeven niet uitgepakt. We willen gaan ankeren om vanaf de ankerplek de vallende sterren van de Perseiden te kunnen zien vannacht. We hebben met een zeilboot nog nooit in het donker gevaren, behalve een keer te gast bij Harm en Jaap. Op de middellandse zee deden we het wel regelmatig met de bijboot om naar een restaurant te gaan. Varen in het donker heeft iets speciaals. We durven het nu wel aan omdat we het gebied hier nu goed kennen. Dat helpt bij het oriënteren. Zo varen we de haven uit nog even vergezeld van de maan. Aangezien het nieuwe maan is, zal deze al snel weer verdwijnen. Tot dan is het nog even genieten van het zicht op een verlicht Monnickendam met daarboven de maan.

Joost staat aan het roer en ik sta op de punt met een zaklantaarn om de boeien te zoeken. Waar de vaargeul een lang stuk recht is kan ik een koers uitzetten waarop we moeten varen. We kunnen ons kompas echter niet goed zien in het donker. Joost bedenkt opeens dat er ook een lichtje in het kompas zit. Ah, dat is precies wat we moeten hebben.

We varen de Gouwzee af gaan rond de strekdam van Marken en varen naar het Paard van Marken. Voor Marken ligt een enkele boot voor anker. Maar ons doel is verder, voorbij het Paard, nl de dijk van Marken naar het vaste land. We denken dat het met de Westenwind daar het meest beschut is. Ondertussen genieten we van de sterrenhemel en zien ook al vallende sterren. Als we uiteindelijk bij de dijk aankomen valt de wind en de golven ons erg tegen. De wind is meer zuidwest en de golven komen vanuit Amsterdam ons tegemoet. Maar het is inmiddels 1 uur en dan moet je toch maar gewoon gaan ankeren. Als we goed liggen nemen we een biertje en drinken die buiten op. Helaas zien we een wolkenband aankomen en trekt het heel snel dicht. Dag sterren, dag vallende sterren. Om twee uur duiken we ons bed in en zetten we geen wekker meer voor het beste tijdstip voor het zien van vallende sterren. We verwachten dat het dan ook nog bewolkt zal zijn. We hebben een onrustige nacht doordat we behoorlijk liggen te rollen op de golven. Zo ben ik toch nog rond vier uur wakker en kijk ik nog even of ik sterren zien. Geen enkele, alleen maar wolken.

Rond 10 uur komen we ons bed uit en doen nog even rustig aan. Mijn ochtendzwemritueel bij ankeren laat ik varen. Het water is nog steeds onrustig en het is bewolkt. Na het ontbijt gaan we de boot klaarmaken om te zeilen, de ankerbol wordt gestreken.

Nog even een kop koffie en we kunnen er weer tegenaan. De zon komt steeds meer tevoorschijn en er staat een mooie wind kracht 4.

We zeilen ruim om het Paard weer terug naar Monnickendam, de eerste 1,5 uur zeil ik en de 2e 1,5 uur Joost. Het is superzeilweer en inmiddels heel helder zodat we dichtbij en ver zeilboten zien. Motorboten zijn echt in de minderheid. Een gigamotorjacht vindt het erg leuk om hard op ons af te varen en dan net achter ons langs te varen. Allemaal mannen op het stuurdek. Mannen? Kleuters!

We leggen om 15 uur aan in onze thuishaven. Om 17 uur verwachten we weer gasten. Voor die tijd willen we de boot weer opgeruimd hebben en de laatste voorbereidingen voor het eten klaargemaakt hebben. Ik loop nog even M’dam in voor een vergeten boodschap. De terrassen zitten allemaal vol. Joost kan nog net even een powernap doen en dan zijn Esther en Hanneke onze volgende gasten.

Ze hebben nog nooit of slechts 1 keer op een zeilboot gezeten. Voor deze sportieve meiden gaat een heel nieuwe wereld open. Voor een zeiltocht konden we ze nog niet verleiden. Een ferryovertocht waarbij ze groen en geel zagen staat nog te veel in hun geheugen gegrift. Maar ook dit etentje is een gezellig samenzijn waarbij we nu echt weer eens van een zomeravond kunnen spreken.