Er werd mooi weer verwacht voor het weekend en we hadden geen verplichtingen. Dus trokken we vrijdagmiddag, na een week hard werken, met gast Mirjam snel naar de Aquamarijn. Tassen naar binnen, kuiptent opgeruimd, zeilen uit de hoezen, schoten aangehaakt en varen maar. Probleemloos voeren we achteruit de box en daarna vooruit de haven uit naar de Gouwzee. Al snel konden we de zeilen hijsen. En voeren we fijn in de avondzon.

Doel van vanavond waren de Marker Wadden. Dit keer niet in de haven maar voor het strand voor anker. De wind zou ’s nachts draaien naar het Oosten – dus dan is het daar heel beschut. Afhankelijk van de wind is dat toch wel drie tot vijf uur varen. Eerst dus maar eens al varend avondeten. Kok Ellen bereidde pasta met een verse saus.

Nu waaide het niet erg hard met als gevolg dat Ellen rustig kon koken maar ook dat de snelheid laag lag. Maar met snelheden tussen de tweeënhalve en drieënhalve knoop kom je er ook. En je komt nog eens wat tegen. Bijvoorbeeld een Duits toeristisch passagiersschip waar met dit mooie weer vrijwel niemand op dek was. We zagen wat beweging in de zaal – wellicht nu etenstijd?

En er zijn ook altijd mensen die op vrijdagavond moeten werken. Konden wij mooi net achterlangs varen – ook omdat Ellen klaagde dat op de foto deze schepen altijd nog zo klein overkomen.

Midden augustus wordt het toch vroeger donker. Met onze navigatieverlichting aan zeilen wij rustig verder. Op het water is het verder stil. Alleen verderop nog een feestboot met over water dreunende muziek. Verder met een bijna volle maan toch echt een mooi plaatje.

En dan zijn we bij de Marker Wadden aangekomen. We strijken de zeilen en zetten de motor aan. Uiteraard ontsteken we ook het stoomlicht én de deklampen om het werk bij het anker bij te lichten. Blijkt dat hier meer zeilboten voor anker liggen. We zoeken een plek met genoeg afstand tot andere boten en gooien het anker uit. We liggen snel vast met wel 20 meter ketting uit. Als ook de ankerbol hangt (zodat ook morgenochtend als het licht wordt duidelijk is dat we voor anker liggen) gaan de navigatielichten uit en ontsteken we het toplicht. Tijd voor een drankje en dan naar bed!

De volgende ochtend zijn als wij ons bed uitkomen de eerste boten al aan het vertrekken. Een enkeling bij ons aan boord wil de dag beginnen met een frisse duik. Bedenk daarbij dat door regen en matig weer de temperatuur van het IJsselmeer is afgenomen tot 18 graden. Brr.

Ankerop en zeilen hijsen – we gaan verder richting Enkhuizen. Zeker in het begin staat er bijna geen wind maar we komen toch vooruit. Kleine bijkomstigheid is dat we in een zwerm beestjes zijn beland. Die doen wel niet veel, behalve kriebelen, maar ook omdat er wel een enkele mug tussenzit is het toch niet fijn. Niet alle passagiers denken er overigens zo over. De bootspinnen hebben de dag van hun leven!

De wind trekt ietsje aan en zo kunnen we toch net na de lunch de zeilen laten zakken voor het naviduct. Na die probleemloos te zijn gepasseerd varen we het laatste stukje naar de buitenhaven. We kunnen niet meer aan de kant maar wel langszij bij een Duits stel dat hun boot de thuishaven Lelystad heeft gegeven. Zij pakken de lijntjes aan en wij liggen in no-time perfect. Na het opruimen van de boot is er tijd voor een borrel met elk kwartier carillonspel vanuit de Dromedaris en (wat verder weg) de Zuidertoren (en een telefoongesprek met mijn zus).

Deze avond gaan we eten bij restaurant Markerwaard (door de dames uitgekozen in verband met de aanwezigheid van Texels Skuumkoppe). Als enige kiezen we voor een tafel binnen – er is immers aan het einde van de avond regen voorspeld. Daar treffen wel allemaal houten modelboten aan. Mooi hoor. Als nagerecht hebben ze een coupe Opa & Oma – ijs, slagroom, advocaat en boerenjongens. Ik kon dat niet laten staan – de dames namen toch een liever een kopje koffie en thee. Toch maar toetjes foto’s!

Terug op de boot is het nog steeds lekker en droog. Voor het slapen gaan worden nog even de kaarsjes ontstoken. ’s Nachts regent het wel en hard.

De volgende ochtend is het weer droog en zijn vrijwel alle beestjes, en resten van  beestjes, verdwenen. Omdat einde van de middag onweer werd verwacht en de buren rond een uur of tien wilden vertrekken zijn we net na tienen weer los. Volle kracht op het naviduct af omdat het licht op groen staat.

Na het naviduct hijsen we de zeilen. Op een (niet heel scherpe) aan-de-windse koers varen we met een kompaskoers van 210 graden richting Gouwzee. Vandaag een wat steviger wind uit het Westen. Maar ook horen we opeens van de centrale meldpost IJsselmeer (in het uurbericht) windwaarschuwingen voor Noord-Oost kracht zes. Dat weer blijkt (en blijft) achter ons te liggen (en in Friesland wateroverlast te veroorzaken). Wij varen droog en grotendeels in het zonnetje – maar achter ons zien we de donkere wolken boven Enkhuizen samenpakken.

Op de Gouwzee varen we halve wind het laatste stukje. Vrolijk zwaait de schipper van de Volendam (boot voor passagiersvervoer tussen Volendam en Marken) als we passeren. Bij de scheidingston van de vaargeul naar Marken en Monnickendam draaien we punt tegen de wind in en laten we de zeilen zakken. Het hele weekend bijna alles gezeild.

Terug in de haven duurt het opruimen net iets te lang. Als we naar de auto lopen vallen de eerste spetters regen!