Een ding stond vast. Joost moest voor 8 uur de auto terugbrengen naar de verhuur. We zouden dan opnieuw naar het weerbericht kijken. Alleen bij een verandering leek Terschelling nog mogelijk. Maar nee, geen verandering en dus niet verstandig naar Terschelling te gaan. Heen, maar ook terug zouden we veel moeten motoren en daarvoor hebben we niet een zeilboot gekocht. Ons motto blijft toch echt: gaan waar de wind ons brengt. Maar eerst kon ik me nog een keer omdraaien en kwam Joost er ook nog even bij nadat hij de auto weggebracht had. De wind blies overigens nog stevig uit het zuiden en bracht geluiden voort waarbij je niet dacht: ik sta eens lekker op. Toen er eenmaal zonlicht door het bovenluik kwam waren we wel in de stemming.

Heerlijk weer varen. De wind zou eerst nog even uit het zuiden blazen, maar via west naar het noorden draaien. Daarmee dachten we Urk te kunnen gaan halen. Eerst was de wind toch nog wel zuidelijk en moesten we kruisen, wind uit west hebben we niet gehad. Wel een windstilte waarbij we na een half uur dobberen toch maar besloten de motor bij te zetten.

Na drie kwartier zagen we het eerst aan de windmolens dat er weer een wind opstak. En deze was inderdaad uit het noorden. Met een aangename ruime koers richting het zuiden en het zonnetje in ons gezicht wat dit een onverwacht genoegen. Logisch dat sommige mensen hun boot zo noemen.

Ondertussen was de middag toch al gevorderd en zagen we dat de koers verleggen naar Urk te veel een gijp koers was en dat we dan tegen of in het donker aan zouden komen. Onze aangename koers voorzetten zou ons in Enkhuizen brengen zo rond 18 uur. Het voelt een beetje gek deze vakantie van Enkhuizen naar Makkum gegaan te zijn en dan weer terug. Maar er is helemaal niets mis met Enkhuizen, we komen er graag. En de vorige keer dat we er waren was het herfst en nu opeens een mooie nazomerdag. Overigens begreep ik van Astrid dat er in Rotterdam de hele dag storm en regen was.

Het was lekker rustig in Enkhuizen, alle ruimte om aan te leggen. Vlak achter ons kwam een zeilboot van de zeezeilers.nl uit Harlingen aanleggen. Duidelijk een instruktie boot met wel 6 mannen aan boord. Op een bankje nog net in het zonnetje drinken we een biertje met uitzicht op onze boot en de haven.

We slaan de mannen zo gade. Iedereen moet even naar huis bellen lijkt het wel. Zouden ze zeilminnende partners hebben of niet? De (vermeende) schipper komt ons een retorische vraag stellen: een Koopmans zeker? En “zucht, zucht, onmiskenbaar”. Even later gaat hij haar met een scheepsmaat nog van dichtbij bewonderen. En ik meen te zien dat ze jaloers naar Joost kijken. Hij heeft én een mooie boot én een mmm.. uh zeilminnende vrouw.

Ondertussen is ons een boot aan de andere kant van de haven opgevallen: de Nynke, een Bavaria 36. Deze boot hadden we vorig jaar voor een week gehuurd waarbij de kinderen weer eens mee gingen. We hadden schade veroorzaakt bij harde wind en omdat je weer vaart met een onbekende boot. Dat is altijd heel vervelend en toen dachten we voor het eerst: wat zou een eigen boot toch fijn zijn. We hebben de Nynke nog even van dichtbij geïnspecteerd. De schade was hersteld, maar wat een lelijke boot eigenlijk. Zie op de foto de Nynke op de voorgrond en aan de overkant de Aquamarijn.

Na deze heerlijke dag hadden we geen zin in koken. Na enige moeite vonden we een open restaurant, waar iedereen dus zat en het erg gezellig was. Het eten liet ons smaken. Het kunstwerk aan de muur van een koe vonden we erg mooi en deed ons meteen aan Aad denken. Vandaar dat we er een foto van maakten.