Ik werd wakker door gestommel op de boot. Oh ja, Astrid is er. Door het bovenluik zag ik ochtendrood. Het is vreemd dat de zon zo laat opkomt. Astrid had buiten de zonsopkomst gezien. Wij waren er dan toch nog te laat voor. We hebben rustig ontbeten en toen Joost wat orde in de chaos ging scheppen zijn Astrid en ik aan de wandel gegaan. Het was windstil en we voelden de warmte van de zon. Het was lekker rustig buiten, nog geen charterschip had aangelegd. Alleen vaders met jonge kinderen waren aan de wandel, tja die hou je niet zolang binnen op een boot. We zien grappige zeer fijne spinnenwebben met dauw erop.

En vogels in het riet waarvan we ons afvragen of het baardmannetjes zijn. Bij een bord bij de receptie staat genoteerd welke dieren er vandaag al gespot zijn. Daaronder een zeearend. Nou die hebben wij gemist.

Terug op de boot is het tijd voor koffie. Vreemd genoeg trekt het opeens dicht. Een driemaster komt binnen en er vertrekken genoeg boten die het aandurven.

Op een gegeven moment denken we toch te kunnen vertrekken. Echter wanneer we de haven uit varen zien we steeds minder. Er toetert steeds een boot die we helemaal niet zien. Ik zet de radar aan, maar er is te veel ruis dicht bij de haven om iets te zien. Dan doemt een grote tweemaster voor ons op. Die was precies om het hoekje van de haven aan stuurboordzij gaan liggen zodat we hem niet konden zien. Joost steekt gauw schuin over, hij krijgt desondanks een reprimande van de schipper waarom we onze marifoon niet aan hadden. Tja, meestal zetten we die meteen aan, maar nu vergeten. Maar wij vroegen ons al of het goed zeemanschap is om zo uit zicht de haven in te willen varen. Ondertussen zit de schrik er wel in en zien we helemaal niets buiten. De mist is dichter dan twee dagen geleden en we besluiten rechtsomkeert te gaan terug naar de haven. We leggen opnieuw aan.

Het kan nog wel even duren voor deze mist vertrokken is. Ik ga met Astrid eens kijken naar het concert wat in een gebouwtje gegeven zou worden. We hadden nog gevraagd of er kaartjes voor waren, maar dat was niet zo. Eigenlijk was de begintijd van 12 uur te laat, maar nu we weer terug waren wilden we kijken of je het buiten ook kon horen. We konden op het terras in een ligstoel gaan zitten. Was heel relaxt met een waterig zonnetje op ons gezicht. Maar de muziek konden we nauwelijks horen. Rond half twee was de mist opeens verdwenen en gingen we weer op weg. Er leek wat wind te staan, helaas precies uit de richting waar we heen moeten. Dus varen we een eind te veel naar het noorden met max 3 knopen. We zitten wel weer heerlijk in de zon.

Ondertussen moet ik helaas nog een telefoontje voor m’n werk doen. Daarna blijkt de wind helemaal weggevallen en besluiten we te gaan motoren. Helaas nog wel 10 mijl tot de ingang van de Gouwzee. Het is niet anders. We vermaken ons nog met het opeten van weer nieuwe producten uit Astrid haar bakkerspakket.

Het wordt hierdoor wel wat laat en ondertussen ga ik maar vast wat inpakken en de meeste zand verwijderen uit de boot. En Joost gooit vast wat emmers water over het dek waar ook veel zand lag. De keren hiervoor dat we op de Marker Wadden waren hadden we er geen last van want het was toen heel droog weer. Nu was het vochtig en vochtig zand plakt overal aan. Hebben ze veel moeite gedaan om het zand daar te krijgen, nemen wij het makkelijk mee naar huis!

We zijn nog maar net in de haven als Hendrik Jan er staat om Astrid op te halen. Helaas is het te laat om rustig wat met elkaar te drinken. Lukas en Mirjam bereiden bij ons thuis een maaltijd voor ons. Dat willen we niet missen. Dus even verder opschieten met opruimen. Op de steiger raak ik aan de praat met andere zeilers die wie iedere keer ook op hun boot zien. Ze blijken net als wij dit jaar voor het eerst een boot te hebben en ze zij. En er net zo blij mee als wij. Ervaringen worden even uitgewisseld en dat is erg leuk. Zij vinden het ook geen leuk idee dat het vaarseizoen er bijna opzit.

Thuisgekomen staat Lukas friet te bakken en we kunnen zo aanschuiven. Heerlijk! En gezellig om de kinderen weer te zien.