Op ons blog van gisteren reageerde Christa met dat we toch kanjers zijn omdat we door weer en wind varen. Vandaag geen kanjers. We hadden nog wel het plan opgevat om vandaag naar Terschelling te zeilen. Het wad op en naar een waddeneiland doen we toch het liefst. Maar de windvoorspelling was best fors, maar nog net te doen. Met een zuiden wind en windkracht 5 tot 6 zouden we op ons fokje kunnen gaan voor de wind en stroom mee. Moet lukken. We moesten dan wel weer op tijd weg om rond hoog water bij Kornwerderzand te zijn. Deze nacht waaide het weer fors. Niet alleen buiten spookte het maar binnen was Joost ook aan het spoken. Hij was al een hele tijd wakker toen hij om zes uur zich aankleedde om naar buiten te gaan voor de wc. En daar bleef het niet bij. Meerdere keren ging hij naar buiten om over de zee-railing te hangen. Zeeziek zijn terwijl je aan de wal ligt, kan dat ook? Maar gezien de bijkomende forse hoofdpijn was de diagnose natuurlijk weer ‘vakantie-migraine’.

Zo voeren we om 8 uur niet uit, maar ging Joost z’n kooi weer in en was ik klaarwakker. Dat ik toen opeens alle tijd had om de krant te lezen en een boek is natuurlijk niet heel erg. Maar niet naar Terschelling gaan terwijl de twee dagen daarna echt te harde wind wordt voorspeld is wel zuur. Het was ook nog eens zonnig met een stralend blauwe hemel.

Ik vermaakte me deze dag met boodschappen doen, in de kuip in het zonnetje lezen en later toen het te koud werd weer in de kajuit. Er kwam weer een klipper met jongelui aanleggen. Die hadden het even zwaar met het oprollen van het zeil onder deze wind.

Rond een uur of vier kwam Joost z’n kooi uit, niet meer misselijk, dus werd eerst een kopje thee geprobeerd wat erin bleef. Om vijf uur zijn we maar eens aan de wandel gegaan. Dit keer het hele vakantie eiland voor Makkum verkent. Het staat er vol met vakantiewoningen, stacaravans en een paar grote jachthavens. Allemaal vanwege dat ene Makkumerstrand. Vooral voor surfers een waar genoegen bleek. Verder was alles zo georganiseerd dat het wel een Duits strand leek met (wat natuurlijk wel fijn is) een toiletgebouw. Ik wordt nooit zo vrolijk van het massatoerisme. Zeker niet in dit jaargetij waarbij het ook nog erg verlaten is. En ik moet natuurlijk niet neerkijken op massatoerisme, ook wij zijn toeristen. Mocht je het nog niet gelezen hebben Ilja Leonard Pfeiffer schrijft erover in Grand Hotel Europe en confronteert je ermee. Op de terugweg kwamen we langs een uitkijktoren, dat heb je in zo’n toeristisch gebied. Die moest natuurlijk beklommen en van daaruit hadden we een mooi uitzicht op onze haven voor het dorp Makkum. Een volledige regenboog omgeeft het pittoreske plaatje. Ingezoomt kan je onze boot zien liggen tussen de grote Klippers.

Terug op de boot zal ik later gaan koken en smaakt het Joost gelukkig weer. We maken plannen voor morgen voor als het weer te hard waait.