Wie? Wij? Nee toch!
In tijden niet zo als een blok geslapen. Dat doet een dag zeilen blijkbaar met je. Heerlijk ontspannen wakker geworden terwijl het zonnetje al de boot verlicht. De fourage was helaas niet optimaal, daar heb ik de fouragemeester op aangesproken. Maar een Paaseitje kon ik koken, zodat we toch iets van een Paasontbijt hadden. We wilden rond half 10 vertrekken. Dat werd tegen 10 uur. We motoren het Makkumer diep af gevolgd door een klipper die zijn zeilen al meteen hijst.
Wij niet want wij varen meteen naar de Lorentz sluizen bij Kornwerderzand. Het weer is ons goed gezind zodat we zo vroeg in het jaar al naar Terschelling kunnen varen. We hebben er zin in. De windverwachting is windkracht 3 zuidoost. Later afnemend. Het is niet druk bij de sluizen, tenminste niet onze kant op. Het Paasverkeer komt juist nu terug van de eilanden. We kunnen meteen de sluis in, maar daar liggen toch wel wat bootjes. Geen enkele stress, want sluizen nemen kunnen we nu wel. We zijn goed geworden in lijnen om bolders werpen. Zodoende denken we er geen moment aan om de pikhaak klaar te leggen. Tot mijn schrik staat het water in de sluis erg laag en zijn er alleen bolders in de sluiswand. Daar valt geen lijn om te werpen van een afstand. Daar Joost de boot niet tegen de sluiswand heeft gestuurd is er dus niets meer aan te doen. We komen dwars te liggen in de sluis. Deze sluis is wel zo smal dat we aan beide kanten onze boot vast kunnen zetten, wel geholpen aan de voorzijde door een zeer gemoedelijke vader van puberdochters. Een andere schipper vraagt wat we eigenlijk van plan zijn. Domme vraag: dwarsliggen natuurlijk.
Wij en andere boten komen toch ongeschonden uit deze strijd en we varen het wad op. De wind is vrij kalm maar we gaan stroom mee als een speer door het water. Er zijn nauwelijks golven. Het is heel relaxt zeilen. Ik ga ondertussen aan onze 4 nieuwe landvasten takelingen maken zodat we ze de oude krakende lijnen eindelijk kunnen vervangen door deze lijnen.
Wat kan je verder vertellen over het Wad? Veel, maar van zo’n fantastische zeildag kunnen we beter foto’s laten zien.
Bij het Schuitengat voor Terschelling neemt de wind verder af. Omdat we hier stroom tegen hebben gaan we nog 0.5 tot 1 knoop. Steeds meer zandplaten zien we droog vallen. Met dit slakkegangetje kunnen lekker lang genieten van deze mooie plek met uitzicht op Terschelling. Tot de wind 1,5 mijl voor Terschelling helemaal wegvalt en we de motor starten. Joost ruimt al varend de zeilen vast netjes op.
We varen de haven binnen en kunnen heel makkelijk aanleggen omdat er veel ruimte is en geen wind. Het lijkt wat betreft weer wel hoogzomer maar niet wat betreft drukte. Heerlijk om hier eens zo rustig te liggen.
Enkele familieleden leren snel. Na ons blog van gisteren hebben Martine en Pauline ons gevonden op het wad. Bravo! We kunnen nu niet zomaar van de aardbol verdwijnen. Een hele geruststelling.
Een biertje in het zonnetje in de kuip smaakt dan opperbest. We hoeven alleen een restmaaltijd van zaterdag op te warmen en zo eten we nu al ‘s avonds buiten. Na de afwas nog een wandelingetje naar het dorp voor koffie en een Scelling 5 (Terschellings biertje) en een PaasIJ (Brouwerij ‘t IJ).
Teruglopend naar de haven over een donker voetpad worden we geholpen door het periodieke schijnsel van de Brandaris.