Na weer een goede nachtrust ging om half acht de wekker. We willen vandaag naar Texel en daarbij natuurlijk zoveel mogelijk van het tij profiteren. Het wantij willen we over bij de Oude Vlie. Daar staat voor ons bijna altijd voldoende water; maar de stroomrichting draait daar ook. En als we daar met hoog water zijn dan hebben we zowel naar het wantij toe als daarna de stroom mee. Maar daarvoor moeten we wel eerst nog een stukje varen – we verwachten een uurtje of drie zeilen.

Als we de lange haven uitvaren komt net de snelboot Tiger aan. Maar we kunnen net de havenuitgang uit en dan ruim baan maken. Hierna even naar het Oosten tegen de wind in. Snel de zeilen omhoog – vanwege de verwachte windkracht 4 tot 5 met een rif. En dan met zeer ruime wind het Schuitengat in – vanwege het opkomende water staat hier de stroom tegen. Maar na twee keer gijpen draaien we bakboord uit de Vliestroom op en hebben we de stroom mee.

Zo’n beetje halve wind en stroom mee – dat is het moment voor een snelheidsrecord. Ten opzichte van de vaste grond dan wel te verstaan. Tikken we, met een vers gezette kop koffie in de hand, 8,3 knopen aan! Ben benieuwd wanneer we dit kunnen overtreffen.

De wind komt toch ietsje uit het zuiden en dat betekent dat we de scheidingston naar de Oude Vlie niet in één keer halen. Na een paar keer gijpen moeten we nu ook nog vier keer overstag. Natuurlijk net nu we een tegenligger hebben, één van de weinige vandaag. Maar er is ruimte genoeg. In de tweede lange slag kunnen we om de scheidingston heen afvallen de Oude Vlie op. Mooi voor hoog water hebben we het wantij bereikt!

De wind die de hele tijd ergens tussen kracht drie en vier schommelde neemt wat af naar een ruime windkracht twee. Lekker in het zonnetje peuzelen we onze boterhammen op. Beker karnemelk past daar prima bij. Wel even bij Omdraai gijpen om het Scheurrak in te varen (kijk gerust op https://webapp.navionics.com/#boating@10&key=_lacIazo%5E om te zien waar we nu zijn).

En dan varen we Texelstroom op en vragen we ons af waarom we de vuurtoren bij De Cocksdorp niet zien. Na even speuren vinden we die – met verrekijker – dan toch. Verder weg dan gedacht. Van ons uit gezien niet meer dan een rode ton.

En dan liggen we voor de haveningang van Oudeschild. Met de fok al binnengehaald draaien we de kop in de wind om ook grootzeil te laten zakken. Dat gaat best vlot. Hoewel we tegen de wind én stroom invaren blijken we netto toch inmiddels een stukje stroomafwaarts gedreven. Met de motor op bijna volle kracht vooruit en schuin insturend trotseren we de forse stroom die dwars op de haveningang staat en varen we de haven binnen.

De jachthaven is helemaal achterin dus ruim de tijd om ons klaar te maken om aan te leggen. Inmiddels is het ook ruim windkracht 5. Klaar voor aanleg in een box blijkt, wat we al wisten, dat er hier vingerpieren zijn. Dat vereist een andere aanlegstrategie. Snel maken we een korte spring van onze middenkikker naar de eerste kikker op de vingerpier. Met de motor in de vooruit hebben we daarna alle tijd om de overige lijnen vast te leggen.

En zo liggen we heerlijk in een weer onwerkelijk lege haven. Kop in de wind – kuip richting zon. Beschut tegen de wind zitten we heerlijk! Tijd voor een (fris)drankje!

Ellen bewaart goede herinneringen aan de sliptongen bij De Kombuis. Na een rondje door het stadje gaan we die herbevestigen. Best druk daar met veel Duitse gasten. Hoewel niet in Zeeland zijn we hier ook aan de kust. Ook altijd weer bijzonder om deze gasten, ook in grote familieverbanden, allemaal afzonderlijk te zien afrekenen. Wij genieten ondertussen van ons lokale biertje (TX donkerblond van Brouwerij TX uit Oosterend). En van de vis natuurlijk!

Op tijd wandelen we weer terug naar de jachthaven. Windkracht 6 is het nu en die krijgen we op de neus. Maar in onze kajuit is het warm en de koffie is er goed!