Opnieuw gaat de wekker. En nu op een tijdstip dat je denkt, ik wil er helemaal niet uit. Het regent ook nog. Dapper hijsen we ons in onze zeilpakken. Maar als je dan in de buitenlucht staat in verlicht Amsterdam is het toch genieten.

De spoorbrug gaat open en eerst komt het konvooi van de andere kant, slechts 2 boten. Daarna mogen wij, met 4 boten. Wij als soort van aanvoerder. We hadden begrepen dat we hard genoeg moeten varen, zo’n 9 km per uur. Er wordt dan gezorgd dat je bij alle bruggen meteen door kan varen. Normaal mag je pas door de brug varen als het roodgroene licht groen is geworden. Er werd ons toegeroepen dat we daar niet op moeten wachten, doorvaren a.u.b. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe als een geoliede machine alle 11 bruggen over de Singelgracht, de Kostverloren vaart en de Schinkel midden in de nacht voor ons open gaan, en bij elke brug staat een brugwachter! Er is overigens geen bruisend nachtleven meer. Enkele fietsers die moeten wachten roepen naar Mirjam, die vrolijk terug zwaait.

Het fotograferen is ook een sentimental journey. Het straatje waar ik zoveel jaar in fietste naar het Bonaireplein en straat.

De fietsers die bij de Overtoom staan te wachten. Ik heb daar zo vaak midden in de nacht gestaan, net niet thuis en dan gaat de brug nog open voor zo’n konvooi (meestal veel groter dan vandaag) en dat het dan ook nog begint te plensen.

De tramremisie bij de Havenstraat hebben we nog nooit gezien zo vol met trams.

Tot slot de Nieuwe Meer sluis en de Schinkelbruggen die bestaan uit 2 snelwegdelen en 2 spoordelen.

Allemaal gaan ze gratis en voor niets voor ons open. Niet helemaal waar, we hebben dit jaar (voor het eerst nodig) een vaarwatervignet moeten kopen a 40 euro om door Amsterdam te mogen varen. Dat mogen we dan wel 3 jaar lang doen. In een uurtje zijn we erdoorheen en we leggen om 02.30 aan op de steiger in het Nieuwe Meer. De wekker gaat op vijf uur. De dappersten, Joost en Mirjam varen dan weg voor de Schipholbrug die gedraaid wordt tussen 5 en half 7. Even 20 minuten wachten en dan wordt deze ook voor ons gedraaid.

Om 07.30 hopen we dat de Leimuiderbrug open gaat. Helaas, voor sportboten wordt deze pas om 9 uur bediend. Ik ga weer mijn kooi in. Joost blijft op. Nog een paar bruggen en een aardig aantal mijl over de ringvaart voordat we om half 11 aanleggen bij Kaag eiland. Met een straffe wind viel dat niet mee. Joost is dan wel toe aan een tijd pitten en Mirjam ook. Lukas is zijn kooi niet meer uit geweest sinds hij er bij het Nieuwe Meer inging. Hij leek de hele tijd te slapen, maar dat was maar schijn. Hij heeft nauwelijks geslapen, hoofdpijn, oorpijn en is verkouden. Gelukkig hebben we twee testen aan boord. En tja, hij is Corona positief.

En dat gooit roet in het eten voor de plannen van de komende dagen. We zouden ons traditionele zeilweekend met de van Osnabrugges dit jaar op de Kagerplassen houden. Marjolijn en Antonella zouden vandaag komen. Die bellen we af, zij willen geen risico lopen opnieuw besmet te worden. Zo zijn we wel de rest van de dag bezig met plannen te maken en weer om te buigen. In Coronatijd ook heel normaal maar we hoopten dat dat voorbij was. We hadden slechts twee testen aan boord. Joost had al een paar dagen een vreemde hoest. Goede kans dat hij ook besmet is. Voor wie gebruiken we dan de tweede test? Mirjam heeft volgende week examen en wil heel graag Coronavrij zien te blijven anders mag ze het tentamen niet doen. Zij wil weten of ze al besmet is, zo niet dan wil ze naar huis. Ze blijkt negatief. Alleen blijkt na 3/4 uur bij de bushalte te hebben gestaan dat er helemaal geen bus gaat hier. Zeer vreemd. Marjolijn gebeld om te vragen of ze met Joost zijn auto Mirjam op wil halen. Dat gebeurt. Ze neemt ook twee testen voor mij en Joost mee. Tegen mijn verwachting in zijn wij allebei negatief. Vervolgens wil Lukas het liefst naar huis om ons niet te besmetten (en om in zijn eigen bed te kunnen slapen). Hij heeft er veel voor over en wil wel bijna 5 uur gaan wandelen of 2 uur fietsen. Dat lijkt met een Coronabesmetting niet een slim plan. Dan blijken Martine en Pien (altijd in voor een leuk uitje) Lukas te willen ophalen. Wij snel koken en eten want dat hebben zij al gedaan. Met mondkapjes en nog meer testen komen ze bij Kaag eiland aan. Ze willen nog wel even wat drinken op de boot (het is ten slotte een uitje). Lukas wacht zo lang in de auto, arme ziel. En dan blijkt ook de reden dat ze het eiland op wilden pas echt.

Na ze weer uitgezwaaid te hebben zitten we opeens weer heel rustig met z’n tweeën op de boot. Er moet nog wel een afwas van de hele dag gedaan worden en verder wat troep geruimd.

We verheugen ons op een lange ononderbroken nacht. Morgen zien we wel weer wat we verder gaan doen.