Na een goede nachtrust en een ontbijtje uit de wind en in de zon was het tijd om na alle ontwikkelingen weer plannen te maken. Extra reden: onze gasfles was gisteravond na de thee en voor de afwas leeggeraakt en de reserve sluiten we liever niet aan. De afwas hadden we met warm water uit de douche weggewerkt maar thee of koffie zetten zat er vanochtend niet meer in. En dus trokken we voor het plannen maken naar het eetcafé op het haventerrein.

We willen naar een plek waar we makkelijk 1) onze reis naar het zuiden kunnen voortzetten, 2) met de auto kunnen komen en 3) ook onderweg nog even onze gasfles kunnen wisselen. Via een tip havenmeester voor gas weten we dat we naar het Braassemermeer moeten omdat we aan de zuidkant kunnen bunkeren en een gasfles vinden. Via Internet vinden we daarna veel havens waar we niet terecht kunnen maar een telefoontje naar de Watersportvereniging Alphen aan de Rijn (www.wvalphen.nl) levert ons een plek voor een week op!

Omdat we hopen een stukje op de genua te kunnen varen plaatsen we weer de schoten. En hoewel we haast aan lager wal liggen komen we toch met een achterspring goed weg. En al snel varen we door echt Hollands landschap.

Na twee bruggen gaan we bij Oude Wetering, wat een leuk dorpje aan het water, stuurboord uit. Een mooie gelegenheid om de Genua uit te rollen.

En zo varen we het Braassemermeer op. Daarna weer snel strijken want we moeten aanleggen bij de bunkerboot van Van Leersum. Aanleggen valt aan lager wal niet mee. Maar als dat is gelukt blijkt er ruim 100l in onze dieseltank bij te passen – dat is meer dan wat we dachten. Goed dus dat we hebben bijgevuld! Ook de gasfles kan probleemloos worden verwisseld.

Wegvaren gaat wel weer probleemloos. En binnen de kortste keren vragen we netjes per marifoon of ook de Woubrugse brug kan worden geopend.

Op 0,7 mijl aan bakboord ligt de bestemming van vandaag. De kleine brug gaat al snel open en een enthousiaste havenmeester verwelkomt ons en wijst ons een plek waar een ander al op ons staat te wachten.Onze aanlegmethode met spruit oogst bewondering en verwondering maar al snel liggen we op onze mooie plek!

Het welkom is haast ongekend. Nadat Ellen is gaan betalen komt de havenmeester nog drie keer langs. Als oud zeiler, hij vindt zich zelf met 80 jaar te oud, vind hij dat we een mooi schip hebben. En wij weten inmiddels ook van alles over bushaltes en winkelcentra in de buurt. Mooi is ook de informatieve folder die aan passanten wordt uitgereikt. Daarin wordt duidelijk dat er twee restaurants zijn in Woubrugge (waarvan één een Chinees) en een Chinees en fastfood zaak in het winkelcentrum op ongeveer gelijke afstand. Misschien iets voor vanavond. Maar eerst zitten en liggen we in de kuip in de zon te genieten van een boek en het uitzicht.

We besloten, omdat het een leuk dorpje is, naar Woubrugge te lopen voor het avondeten. Polder rechts behoorlijk stuk lager – de boeren prijzen langs de dijkweg hun waren aan: melkproducten, rabarber, tuinplanten. Onderweg ook het oude gemaal (uit 1879) op de foto gezet.

Blijkt er, na ruim 20 minuten wandelen langs het water, nog maar één restaurant in Woubrugge te zijn en dat is nagenoeg vol. De chinees blijkt – via Internet – sinds 2021 al vertrokken. (Terug op boot blijkt de folder van de haven in 2020 gedrukt; er waren er vast nog wat over door alle corona jaren.) Er zit niks anders op dan koers te zetten naar het Chinees restaurant in het winkelcentrum. Nog een tippel van 3 kwartier. Maar de Chinees is een typische Nederlandse Chinees – waar we nog net binnen komen voordat de gasten voor ons vertrekken. Heel stil. Maar wel met Haaienvinnensoep! Lekker!

Met een zeer gevulde maag lopen we terug naar de haven. Die ligt er mooi bij in het late zonlicht. (De Aquamarijn ligt rechts van het vierkante appartementsgebouw!)

En ook de Aquamarijn doet het goed bij dit licht!