We hadden een rustige plek in de haven van Zierikzee. Dat leidde met name bij Ellen niet tot een rustige nacht. Ze kreeg het warm, en begon te hoesten en te snotteren. Een test voor het ontbijt gaf (helaas) duidelijkheid. Plaatst mijn migraine van zondag, met ook wat gesnotter, in een ander perspectief. Net als de wens om weer veel op kantoor te vergaderen – donderdag zat ik in een zaaltje samen met iemand die in het weekend ook positief bleek.

Snel nog wat boodschappen doen. Nu kwam goed uit dat we toch al een ‘ankerplan’ hadden. Zeker Ellen mag toch niet even niet onder de mensen en liggend voor anker liggen we toch al gauw ruim 30 meter van de buren af. Koelkast en voorraadkasten vol – wij komen de komende dagen niet om van de honger!

Na vlot onze box en het havenkanaal van Zierikzee uitgevaren te zijn is het een goed moment om gezien Ellen’s conditie, net goed genoeg om een handje te helpen als nodig, en de lichte omstandigheden te kijken of ik alleen de zeilen kan hijsen. Met behulp van de stuurautomaat lukt dat wonderwel goed en al snel zeilen we naar het stuk Oosterschelde dat ‘Roompot’ heet.

Vandaar kiezen we de noordelijke geul om de Roggenplaat. Ellen schiet een plaatsje van de Plompe Toren die karakteristiek langs de oever van de Oosterschelde staat. Ooit het middelpunt van Kouderkerke – een dorp dat al voor 1700 geheel in de Oosterschelde verdween.

Sowieso is watersnood wel het thema van de dag. Wij ankeren namelijk in de Schelphoek – een haven en gehucht bij Serooskerke dat in 1953 in de golven verdween. Ook gebruikt als werkhaven voor de Oosterschelde werken. Nu een natuurgebied met wat betonnen skeletten van overgebleven bouwsels. We hebben hier in de herfstvakantie van 2007 al eens gewandeld; Mirjam heeft toen nog een egel geaaid!

Het blijkt een prima ankerplek waar we met de heersen noordenwind zeer beschut liggen. Prima plek om boeken uit te lezen (respectievelijk ‘De Vlucht’ van Jesus Carrasco en ‘Kom verder!’ van Freek de Jonge). Het beloofde uitzicht op zowel Zeelandbrug, Roggenplaat en Stromvloedkering beperkt zich op onze plek echter tot de Zeelandbrug. (Op de voorgrond de spullen voor de kweek van zeevruchten)

Verder heerlijk rustig en weinig spannends. Ook onze buren doen, naast een beetje en suppen, niets bijzonders.