Het weekend begint met mooi weer en dus vertrekken we vrijdag eind van de middag naar de boot om dan ook meteen uit te varen. Losgegooid begint het avontuur. Ik ben begonnen aan de Sandhamn murders te kijken. Speelt op eilanden voor de kust van Stockholm. Altijd mooi weer en schitterende omgeving. Op die paar eilanden wel erg veel moorden en verdachte situaties. Je blik wordt er anders door. Bij het uitvaren komt een klein zeilbootje binnen varen met aan het roer een man die voortdurend alles laag om zich heen filmt. Verdacht!! Of gewoon een vlogger, want wat wij doen, een blog schrijven is wel heel ouderwets.
Bij het uitvaren op de Gouwzee maakt Joost de boot zeilklaar zodat we op het Markermeer de zeilen kunnen hijsen en met de noordenwind naar het zuiden kunnen varen. De wind is alleen minder sterk dan verwacht. We besluiten meteen onder Marken dicht bij Het Paard te gaan ankeren. Er ligt slechts een andere boot. Als we liggen hoeven we alleen de meegebrachte maaltijd op te warmen en kunnen we genieten van een zonsondergang.
We hebben heerlijk geslapen, heel licht schommelend. Het perfecte ankerweer. En nu mooi zonnig weer, mooi voor mijn eerste duik van de boot dit jaar. Gewapend met een safety ballon zwem ik mijn rondjes rond de boot. Better safe than sorry.
Onze bootdouche functioneert ook nog.
Het ontbijt daarna met aardbeien lekker in de zon smaakt dan extra lekker. Ook voor koffie nemen we rustig de tijd.
Dan gaan we ankerop en de zeilen hijsen. We zeilen in een paar uurtjes naar een baai achter de Hoeckelingsdam, ten noorden van Durgerdam en het Vuurtoreneiland. We lazen hierover in een leuk artikel in Zeilen over Verborgen baaitjes in het Markermeer. Het is er niet diep maar met ons zwaard opgehaald moet het te doen zijn. Bij het binnen varen voelen we al de grond en gaan we door het fonteinkruid. De motor heeft moeite we komen niet hard vooruit. Het is oppassen voor echt ondiepe plekken. Toch even doorvaren. Ze zijn hier de dijk aan het ophogen en het is niet zo’n fraai gezicht. We ankeren daar waar het weer groen is. We liggen er helemaal alleen.
Joost zal nu toch ook te water moeten voor de inspectie van het onderwaterschip. Snorkelbril op en gaan. Er blijkt veel fonteinkruid rond de schroef te zitten wat met een aantal keer duiken wordt verwijderd. Het Markermeer is berucht om het fonteinkruid, een hinder voor alle pleziervaart. Vooral in een warm voorjaar en zomer groeit het enorm.
We gaan onze bijboot, een opblaasbare kano gereedmaken om mee naar de kant te komen. Op ons ruime dek kunnen we hem oppompen en met touwen over de reling in het water brengen. We leggen hem achter de boot zodat we via het zwemtrappetje in de boot kunnen stappen.
Joost mag in zijn eentje kanoën en ik zit prinsesheerlijk voorin te genieten. We zoeken een plek waar we aan kant kunnen. Het beloofde steigertje is verdwenen door de dijkwerkzaamheden. Tussen stenen en zandzakken door vinden we een strandje om aan te meren. Het is midden in het bouwterrein en verboden gebied. Maar het is gelukkig geen werkdag dus er kraait geen haan.
Aan land nog even over een hek klimmen en we zijn op de dijk naar Durgerdam, 1.5 km verderop. Helaas is het enige café daar dicht vanwege een verbouwing. Dan maar weer dezelfde weg terug naar de bijboot en weer kanoën naar de Aquamarijn. Dat doet zo aan vroegere vakanties denken!
We liggen nog steeds alleen, heel rustig. Hoewel rustig? Die meeuwen gaan soms wel heel erg tekeer. Ik zeg tegen Joost dat het eigenlijk een naar geluid is, het lijkt wel schreeuwen. ‘s Avonds komt Joost op facebook een gedicht van Vasalis tegen waaruit blijkt dat ze het met mij eens is: “Soms droom ik dat: wanneer ik bang ben voor de nimmer bange meeuwen die vrij zijn, maar nooit blij en die niet zingen maar òf stil zijn òf schreeuwen.”
Er is inmiddels bewolking gekomen, maar het is nog warm. We kunnen buiten eten. Later op de avond als de kano droog is ruimen we deze op. Onder ons bed is daar een hele mooie plek voor.
De volgende morgen is het grijs en grauw en miezert het. De rest van de dag heeft niet veel beters in petto. We gaan maar op tijd weg. Als het anker opgehaald is probeer ik weg te varen. De motor loeit maar we komen niet vooruit. We hebben een probleem. Zouden we de schroef verloren hebben bij het fonteinkruid verwijderen? Eerst maar weer het anker uit en rustig nadenken. Voordat Joost het water ingaat om te kijken of we nog een schroef hebben toch even bij de motor kijken. Dan ziet Joost het meteen. De verbinding van de motor naar de schroefas is los.
Drie bouten liggen op de bodem. Losgetrild? Het lukt Joost niet om beide delen tegen elkaar te krijgen. Op deze zondag toch een app je gestuurd naar onze monteur voor raad. Hij reageert, wat fijn! Het probleem is door onszelf niet op te lossen. Advies: de KNRM bellen voor een sleepje. We zijn al jaren Redder op de Wal, zo heten de donateurs van de KNRM. Nu kunnen we meemaken hoe de Redders op Zee (allen vrijwilligers) te werk gaan.
Ze zijn er al snel, een van hen komt bij ons aan boord, wil ook zeker weten dat we geen water maken. De reddingsboot vaart een rondje om onze boot en konden zien dat onze schroef nog op zijn plaats zit. Een lijntje naar onze boot en het slepen kan beginnen.
Ze lopen zelf ook nog een keertje vast in het ondiepe baaitje. Voor ons de eerste en de laatste keer hier. De KNRM man aan boord vertelt dat zij met de andere (grotere) boot last van het fonteinkruid hebben. Dan moet de ene KNRM boot de andere redden.
We worden naar de dichtstbijzijnde haven gebracht, dat is Uitdam. Daar komt de grotere KNRM boot erbij om bij ons langszij te gaan en ons zo de haven binnen te brengen. Bij de haveningang heten ze ons in ieder geval hartelijk welkom.
We worden netjes langszij een steiger gelegd. Alle stoere KNRM mannen zijn erg vriendelijk. Wij bedanken ze hartelijk. De donateursbijdrage moet maar eens omhoog met deze dieselprijzen!
Uitdam ligt 6 km van Monnickendam. Onze monteur zal hier naar onze boot gaan kijken komende week. Wij wandelen in 5 kwartier naar Monnickendam. Hebben wij ons wandelingetje ook weer gehad, helaas in de regen.
Met de auto weer naar Uitdam om onze spullen op te halen. We zijn thuis voor de EK voetbalfinale vrouwen. Lukas kookt ondertussen een heerlijke maaltijd.