Op bekend onbekend terrein (Haarlem – Amsterdam, 9 juli 2022)

Het is lekker wakker worden midden in een ontwakende stad. Nadat we de slaap uit onze ogen hebben gewreven gaat Ellen haar bakkerswandeling weer doen. En zo zitten we tegen 10 uur in het zonnetje in de binnenstad van Haarlem te genieten van een croissant en een kopje thee.

Het is, aan de kade net voorbij de Gravestenenbrug, prima liggen aan de kade van het Spaarne. De trossen zitten door ringen aan de kant en er is ook een mogelijkheid voor stroom. Stroom en liggeld kun je betalen via een app. En dan krijg je een code voor het openmaken van wc (en douche) en vuilnisbak. Het sanitair, in het voormalige brugwachtershuisje van de Gravestenenbrug, is niet groot maar voldoet. In dit huisje was overigens ooit het kleinste museum van Nederland gevestigd – uit die tijd stamt de op het dak geplaatste beeld “De Voet van Mercurius”.

Om 11 uur gooien we los. We hebben vandaag namelijk weer een deadline – we willen om 13:15uur door de brug over Zijkanaal C. Deze brug in de A9 opent maar 3 keer op een dag. Maar gelijk bij de eerste brug, de Catherijnebrug, lopen we tegen forse vertraging op omdat we moeten wachten op andere boten die ook door deze brug moeten. Maar als de brug eindelijk open gaat, en de later gearriveerde motorboten ons zijn voorgegaan, maant de brugwachter ons tot spoed. En ja, de volgende spoorbrug – toch ook vaak een bottleneck- opent direct voor ons alleen (de motorboten kunnen er zo onderdoor). We halen opgelucht adem als de spoorbrug achter ons sluit.

Een paar bruggen verder zijn we Haarlem uit en varen we op Spaarndam af. De laatste hindernis voor de A9 is de Rijnlandse sluis. Daar liggen al een paar boten aan de wachtsteiger. Niet netjes aangesloten dus daar gaan we tussen liggen. Vervelender is dat de sluis een dubbel rood licht voert – wordt hij thans niet bedient? Dan gaan we onze brugopening in de A9 missen!

Maar even de sluiswachter met de marifoon opgeroepen en die stelt ons gerust. En inderdaad gaat ruim op tijd de sluis open en passen alle bootjes erin. Wel moet van elke boot dan nog even iemand naar sluiswachtershuisjes om het sluisgeld, voor ons EUR 3,50, te voldoen. Ruim op tijd gaat de sluis en brug aan de andere zijde weer open zodat we zelfs nog even aan een wachtsteiger gaan liggen en voor de brug drijven. Daar horen we via de marifoon dat op verzoek van Rijkswaterstaat de opening 3 minuten is uitgesteld. Dat kunnen we hebben. Opgelucht varen we even later door de A9 heen!

Een stukje verder op draaien we dan eindelijk het Noordzeekanaal op. Hoewel we hier nog nooit op eigen boot voeren toch veel punten die we herkennen. Aan de andere kant is toch de haven, zeker bij de Afrikahaven, ook wel indrukwekkend!

Groot voordeel is dat we hier met halve wind op de Genua richting Amsterdam kunnen zeilen. En als de wind even vrij spel heeft halen we ruim 5 knopen. En zo varen we al snel langs de Hempont, de Oude Munitiefabriek in Zaandam waar (weer) een feestje is en de Coentunnel.

En dan is het tijd om de Genua weer in te rollen. Ellen heeft plek J11 gereserveerd in Marina Amsterdam gelegen op de plek van de oude NDSM werf. En die werf komt in zicht. We moeten wel even oversteken naar Noord en daarvoor moeten we nogal wat beroeps- en pleziervaartuigen voor laten gaan. Maar dan varen we de haven binnen en leggen we, met een handje hulp van de buurman, aan in de box met vingerpier (en zonder palen).

Als alles weer op orde is en de administratie geregeld gaan we aan de wandel door Noord naar het nieuwe (toekomstige) huis van Wil en André. Daar zijn Lukas en Mirjam bezig om wat kasten in elkaar te zetten. Als we aankomen zijn ze bijna klaar. We helpen wat met opruimen en gaan samen met de auto terug naar de NDSM-werf. We eten daar vanavond bij Pllek op het terras. In de wind zonder zon wat fris – maar binnen was geen plek.

We genieten van het gezelschap. Na het eten gaan de kinderen ergens voetbal kijken. Wij wandelen terug naar de warme boot en zetten een lekker kopje koffie!

Dit bericht werd geplaatst in Onderweg door Joost . Bookmark de permalink .

Over Joost

Beetje afhankelijk van de vakantie, de chauffeur of schipper. In het bezit van gitaar, spiegelreflex camera, laptop en vaarbewijs. En de persoon die er voor mag zorgen dat blog.koedijk.net functioneert.

5 gedachten over “Op bekend onbekend terrein (Haarlem – Amsterdam, 9 juli 2022)

    • Vingerpieren of zijsteigers zijn hulpsteigers die loodrecht op de feitelijke steiger in de haven liggen. Voordeel is dan dat je aan de zijkant van je boot af kunt stappen.
      Ze zijn vaak van kunststof en drijven; niet altijd een hele stevige bodem om op te lopen.
      Voor het aanleggen met onze wat minder makkelijk manoeuvreerbaar schip zorgen ze soms voor hoofdbrekens; zeker als de vingerpier korter is dan de boot en, zoals in Marina Amsterdam, door de wind feitelijk aan lager wal komt. Doordat we een kikker midscheeps hebben kunnen we vaak toch een “spring leggen” op het uiteinde van de vingerpier zodat we af kunnen remmen en niet met de voorkant tegen de steiger varen of waaien.
      Voor een plaatje kijk op https://havenhout.nl/wp-content/uploads/2018/10/steiger-met-kunststof.png

      • Van de “Bloom J”, een zeilschip dat wij passeerden, is een mooie foto van ons gemaakt.
        De Aquamarijn op 9 juli 2022 op het Noordzeekanaal
        (Credit: MJ Jansen)

          • Via Facebook: is een groep voor
            “Elkaars zeilbootje schieten“
            Er is ook nog een website: vaarfoto.nl

Reacties zijn gesloten.